نهج البلاغه - خطبه : 33 - ارزش واقعی دنیا در نزد حضرت...

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 در موقعی که برای پیکار با اهل بصره بیرون می رفت .در این خطبه حکمت برانگیخته شدن پیامبران را بیان فرموده سپس فضیلت خود را یادآور می شود و کسانی را که بر او طغیان کرده اند، توبیخ می نماید. عبدالله بن عباس رضی الله عنه می گوید:
 در ذی قار وارد شدم به امیرالمومنین (علیه السلام) در حالی که کفشش را وصله می کرد. به من فرمود ارزش این کفش چیست؟ گفتم:
 ارزشی ندارد. فرمود:
 سوگند به خدا، این کفش در نزد من محبوبتر از زمامداری بر شما است، مگر اینکه حقی را برپا دارم یا باطلی را از بین ببرم سپس بیرون آمد و خطبه ای برای مردم خواند.

حکمت مبعوث شدن پیامبر

و فرمود:
 خداوند متعال محمد (علیه السلام) را بر مردم مبعوث نمود در حالی که هیچ کسی از نژاد عرب کتابی نمی خواند و ادعای پیامبری نمی کرد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )مردم را (به سوی حیات پاکیزه) سوق داد تا این که آنان را در موقعیت اصلی خودشان (اسلام) مستقر ساخت. آنان را به زندگی نجات بخش رسانید، تا این که کجی ها و ضعف آنان را مبدل به قدرت و استقامت نمود و احوال و اوضاع آنان را که متزلزل بود، محکم و قابل اطمینان ساخت.

فضل علی علیه السلام

سوگند به خدا، من در انبوه جمعی بودم که به لشگریان کفر هجوم بردیم تا این که همه آنان مغلوب شدند و پشت گرداندند. من ناتوان نشده ام و ترسی ندارم و این مسیری که امروز پیش گرفته ام، مانند همان مسیری است که برای پیروزی اسلام پیش گرفته بودم. قطعا باطل را می شکافم و حق را از پهلوی آن بیرون می آورم.

سرزنش کسانی که بر او خوارج کردند

قریش از من چه می خواهد؟ سوگند به خدا، در آن هنگام که قریش در کفر غوطه ور بودند، با آنان به پیکار برخاستم و امروز هم که منحرف شده و فساد به راه انداخته اند، باز با آنان پیکار خواهم کرد. من همان شخصی هستم که دیروز رویارویشان بودم، و امروز هم در برابرشان ایستاده ام سوگند به خدا، قریش هیچ تنفری و عامل انتقامی از ما ندارد مگر اینکه خداوند ما را بر آنان برگزیده است و ما آنان را در میان خود راه دادیم. مثل قریش چنان است که شاعر گذشته گفته است:
 سوگند به زندگی ام، طول زندگی تو آشامیدن شیر خالص در صبحگاه بود و خوراک تو، پوست کنده شده معیوبی بود که با کره مخلوط می کردی و ما بودیم که اعتلا بر تو بخشیدیم در حالی که مقامی نداشتی و ارتفاعات کوه و اراضی را به پیرامون تو کشیدیم. (دو بیت عربی را شارحین نهج البلاغه کاملا توضیح نداده اند، معنائی را که برای دو بیت آوردیم، قطعی نیست، لذا تامل بیشتری شود).