157- و من خطبة له (علیه السلام) یحث الناس على التقوى : الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتَاحاً لِذِکْرِهِ وَ سَبَباً لِلْمَزِیدِ مِنْ فَضْلِهِ وَ دَلِیلًا عَلَى آلَائِهِ وَ عَظَمَتِهِ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ الدَّهْرَ یَجْرِی بِالْبَاقِینَ کَجَرْیِهِ بِالْمَاضِینَ لَا یَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى مِنْهُ وَ لَا یَبْقَى سَرْمَداً مَا فِیهِ آخِرُ فَعَالِهِ کَأَوَّلِهِ مُتَشَابِهَةٌ أُمُورُهُ مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلَامُهُ فَکَأَنَّکُمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوکُمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بِشَوْلِهِ فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَیْرِ نَفْسِهِ تَحَیَّرَ فِی الظُّلُمَاتِ وَ ارْتَبَکَ فِی الْهَلَکَاتِ وَ مَدَّتْ بِهِ شَیَاطِینُهُ فِی طُغْیَانِهِ وَ زَیَّنَتْ لَهُ سَیِّئَ أَعْمَالِهِ فَالْجَنَّةُ غَایَةُ السَّابِقِینَ وَ النَّارُ غَایَةُ الْمُفَرِّطِینَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ التَّقْوَى دَارُ حِصْنٍ عَزِیزٍ وَ الْفُجُورَ دَارُ حِصْنٍ ذَلِیلٍ لَا یَمْنَعُ أَهْلَهُ وَ لَا یُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ إِلَیْهِ أَلَا وَ بِالتَّقْوَى تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطَایَا وَ بِالْیَقِینِ تُدْرَکُ الْغَایَةُ الْقُصْوَى عِبَادَ اللَّهِ اللَّهَ اللَّهَ فِی أَعَزِّ الْأَنْفُسِ عَلَیْکُمْ وَ أَحَبِّهَا إِلَیْکُمْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَوْضَحَ لَکُمْ سَبِیلَ الْحَقِّ وَ أَنَارَ طُرُقَهُ فَشِقْوَةٌ لَازِمَةٌ أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ فَتَزَوَّدُوا فِی أَیَّامِ الْفَنَاءِ لِأَیَّامِ الْبَقَاءِ قَدْ دُلِلْتُمْ عَلَى الزَّادِ وَ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسِیرِ فَإِنَّمَا أَنْتُمْ کَرَکْبٍ وُقُوفٍ لَا یَدْرُونَ مَتَى یُؤْمَرُونَ بِالسَّیْرِ أَلَا فَمَا یَصْنَعُ بِالدُّنْیَا مَنْ خُلِقَ لِلْآخِرَةِ وَ مَا یَصْنَعُ بِالْمَالِ مَنْ عَمَّا قَلِیلٍ یُسْلَبُهُ وَ تَبْقَى عَلَیْهِ تَبِعَتُهُ وَ حِسَابُهُ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّهُ لَیْسَ لِمَا وَعَدَ اللَّهُ مِنَ الْخَیْرِ مَتْرَکٌ وَ لَا فِیمَا نَهَى عَنْهُ مِنَ الشَّرِّ مَرْغَبٌ عِبَادَ اللَّهِ احْذَرُوا یَوْماً تُفْحَصُ فِیهِ الْأَعْمَالُ وَ یَکْثُرُ فِیهِ الزِّلْزَالُ وَ تَشِیبُ فِیهِ الْأَطْفَالُ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ عَلَیْکُمْ رَصَداً مِنْ أَنْفُسِکُمْ وَ عُیُوناً مِنْ جَوَارِحِکُمْ وَ حُفَّاظَ صِدْقٍ یَحْفَظُونَ أَعْمَالَکُمْ وَ عَدَدَ أَنْفَاسِکُمْ لَا تَسْتُرُکُمْ مِنْهُمْ ظُلْمَةُ لَیْلٍ دَاجٍ وَ لَا یُکِنُّکُمْ مِنْهُمْ بَابٌ ذُو رِتَاجٍ وَ إِنَّ غَداً مِنَ الْیَوْمِ قَرِیبٌ یَذْهَبُ الْیَوْمُ بِمَا فِیهِ وَ یَجِی‌ءُ الْغَدُ لَاحِقاً بِهِ فَکَأَنَّ کُلَّ امْرِئٍ مِنْکُمْ قَدْ بَلَغَ مِنَ الْأَرْضِ مَنْزِلَ وَحْدَتِهِ وَ مَخَطَّ حُفْرَتِهِ فَیَا لَهُ مِنْ بَیْتِ وَحْدَةٍ وَ مَنْزِلِ وَحْشَةٍ وَ مُفْرَدِ غُرْبَةٍ وَ کَأَنَّ الصَّیْحَةَ قَدْ أَتَتْکُمْ وَ السَّاعَةَ قَدْ غَشِیَتْکُمْ وَ بَرَزْتُمْ لِفَصْلِ الْقَضَاءِ قَدْ زَاحَتْ عَنْکُمُ الْأَبَاطِیلُ وَ اضْمَحَلَّتْ عَنْکُمُ الْعِلَلُ وَ اسْتَحَقَّتْ بِکُمُ الْحَقَائِقُ وَ صَدَرَتْ بِکُمُ الْأُمُورُ مَصَادِرَهَا فَاتَّعِظُوا بِالْعِبَرِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْغِیَرِ وَ انْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ.
خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):در این خطبه، مردم را به تقوا تحریک و تشویق می فرماید
ستایش خدای راست که حمد را کلید ذکر خود قرار داد و سببی برای افزایش فضل و احسانش، و راهنمایی برای نعمتها و عظمتش. بندگان خدا، روزگار بر آیندگان چنان می گذرد که بر گذشتگان. آنچه که از زمان پشت گرداند، برنمی گردد. و آنچه که در جویبار زمان است، ابدی و سرمدی نخواهد ماند. پایان کار روزگار همانند آغاز آن است و امور آن شبیه یکدیگر. علامتها و نشانه های آن با ظهور پی درپی نمودار می گردد. قطعی است که قیامت شما را همچنان به سوی خود می راند، چونان که شتردار، شتر ماده بی شیر و بچه او را. پس هر کس که خود را برای غیر خویشتنن مشغول بدارد، در تاریکی ها متحیر ماند. و در مهلکه ها آشفته و مشوش گردد. و شیاطین مسلط بر او، او را در طغیانگریها بکشند (یاری نمایند). و زشتی اعمال او را برای او بیارایند. بهشت نهایت سرنوشت سبقت جویان (بر خیرات) است. و آتش سرنوشت تفریط گران (در خطا و انحراف). بدانید ای بندگان خدا، تقوا جایگاه حفاظتی بسیار با ارزش برای حفظ نفس از آلودگی ها است. و فسق و خطاکاری جایگاه حفاظتی است پست که فاسقان و خطاکاران را از سقوط جلوگیری نکند، و پناهنده به آن را پناه ندهد. آگاه باشید، تنها به وسیله تقوا است که نیشهای (زهر آلود) گناهان بر نفس قطع می گردد. و تنها به وسیله یقین است که غایت نهایی (هدف اعلا) دریافت می شود. ای بندگان خدا، خدا را در نظر بگیرید، خدا را درباره عزیزترین نفوس و محبوب ترین آن ها برای شما. زیرا خداوند متعال راه حق را برای شما آشکار و طرق آن را نورانی فرموده است. (مسیر این راه) یا به شقاوت لازمه اعمال زشت منتهی می گردد و یا به سعادت دائمی. (حال که چنین است) در این روزگاران که رو به زوال می رود، برای روزهای ابدیت توشه بگیرید. شما انسان ها به ذخیره سازی توشه و به کوچ از این دیار فانی مامور هستید. و برای حرکت (در مسیر رو به ابدیت) تحریک شده اید. جز این نیست که شما همانند سوارانی هستید که توقف (موقت) دارید. و نمی دانید چه زمانی به شما دستور حرکت داده خواهد شد. آگاه باشید، کسی که برای آخرت آفریده شده است، چه کاری با دنیا دارد، و چه کاری با مال دارد که به زودی از وی گرفته می شود. و نتایج (ناشایست) و حسابش در گردنش خواهد ماند. بندگان خدا، آن خیری که خدا وعده داده است، ترک کردنش شایسته نیست و رغبت به آن شری که از آن نهی فرموده است جایز نیست. بندگان خدا، برحذر باشید از آن روز که کردارها در آن بررسی می شود، و زلزله (یا اضطراب) در آن فراوان است، و کودکان در آن روز پیر می شوند. بدانید این بندگان خدا، از نفوس شما برای شما مراقبانی و از اعضایتان نگهبانانی است. برای شما از نفوس حافظانی راستین گماشته شده است که اعمال شما را و شماره نفس هایتان را ثبت می کنند، نه تاریکی شب شما را از آن ها مخفی می دارد. و نه دری محکم شما را از آن ها می پوشاند. و قطعی است که فردا به امروز نزدیک است. امروز با آنچه که در آن است می گذرد و فردا که به آن ملحق خواهد گشت از راه می رسد. (فردا چنان نزدیک است که) گویی هر فردی از شما به جایگاه تنهایی خود در زمین رسیده، و در آن گودال که برای او تعیین شده آرمیده است. وه که چه خانه تنهایی! و چه منزل وحشتناکی! و چه جدا افتاده از جمعی که منزل در غربت گرفته است! گویی آن فریاد (بانگ) نهایی برآمده است. و ساعت قیامت شما را در خود فرو برده و برای داوری نهایی درباره شما، از گور خود برخاسته اید. تخیلات و گفتار و تفکرات باطل از شما دور شده. و عذرتراشی ها و بهانه آوریها از طرف شما نابود گشته. و حقایق برای شما قابل دریافت و پذیرش شده. و همه شوون عدالت سرنوشت شما را به جایگاه خود رسانده است. پس با عبرتها پند بگیرید و با تغییرات، تجربه بیندوزید و از تبلیغ ها بهره مند شوید.