خطبه : 229 - در توصیف بیعت مردم
ترجمه : علامه جعفری و من کلام له ع فِی وَ صْفِ بَیْعَتهِ بِالْخِلافَةِ، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِثْلُهُ بِاءَلْفاظٍ مُخْتَلِ
229- و من کلام له (علیه السلام) فی وصف بیعته بالخلافة :
قال الشریف : و قد تقدم مثله بألفاظ مختلفة .
وَ بَسَطْتُمْ یَدِی فَکَفَفْتُهَا وَ مَدَدْتُمُوهَا فَقَبَضْتُهَا ثُمَّ تَدَاکَکْتُمْ عَلَیَّ تَدَاکَّ الْإِبِلِ الْهِیمِ عَلَى حِیَاضِهَا یَوْمَ وِرْدِهَا حَتَّى انْقَطَعَتِ النَّعْلُ وَ سَقَطَ الرِّدَاءُ وَ وُطِئَ الضَّعِیفُ وَ بَلَغَ مِنْ سُرُورِ النَّاسِ بِبَیْعَتِهِمْ إِیَّایَ أَنِ ابْتَهَجَ بِهَا الصَّغِیرُ وَ هَدَجَ إِلَیْهَا الْکَبِیرُ وَ تَحَامَلَ نَحْوَهَا الْعَلِیلُ وَ حَسَرَتْ إِلَیْهَا الْکِعَابُ .
خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در توصیف بیعتی که برای خلافت با او نمودند
شما دستم را باز کردید که با من بیعت کنید، من دستم را نگه داشتم (از پذیرش بیعت خویشتن داری کردم). دستم را کشیدید، من آن را برگرداندم. سپس بر من هجوم آوردید، مانند هجوم شتران تشنه روز ورود به جایگاه آب. بند نعلینم قطع شد و ناتوان زیر پا ماند، و شادی مردم در بیعت با من به حدی رسید که نوجوان از خوشحالی شکفت و کهنسال با رعشه و ناتوانی خود را برای بیعت کشاند و بیمار به سوی بیعت با تحمل زحمت آمد و دختر جوان با سرعت (برای حضور در جایگاه بیعت) دوید.