خطبه : 231 - خطبه ای در ذوقار
ترجمه : علامه جعفری و من خطبة له ع خَطَبَها بِذِی قارٍ وَ هُوَ مُتَوَجَّهٌ إ لَى الْبَصْرَةِ، ذَکَرَهَا الْواقِدِىٌٍّ
231- و من خطبة له (علیه السلام) خطبها بذی قار و هو متوجه إلى البصرة ذکرها الواقدی فی کتاب "الجمل" :
فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالَاتِ رَبِّهِ فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ وَ أَلَّفَ بِهِ الشَّمْلَ بَیْنَ ذَوِی الْأَرْحَامِ بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِی الصُّدُورِ وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَةِ فِی الْقُلُوبِ .
خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): این خطبه را در (ذی قار) هنگامی که رو به بصره می رفت فرموده است و (واقدی) آن را در کتاب (جمل) آورده است.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )آنچه را که به او امر شده بود تبیین نمود و رسالتهای پروردگارش را تبلیغ فرمود. خداوند متعال به وسیله آن حضرت شکافها را ترمیم و پراکندگی ها را جمع فرمود. جدایی هایی را که میان خویشاوندان افتاده بود، پس از آنکه دشمنی سخت در سینه ها و کینه های شعله ور در دل ها افتاده بود، مبدل به پیوند و الفت فرمود.