حکمت : 379 - درباره معیشت و روزی
ترجمه : علامه جعفری
379- وَ قَالَ ( علیه السلام ) : یَا ابْنَ آدَمَ الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ یَطْلُبُکَ فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ فَلَا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِکَ عَلَى هَمِّ یَوْمِکَ کَفَاکَ کُلُّ یَوْمٍ عَلَى مَا فِیهِ فَإِنْ تَکُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِکَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَیُؤْتِیکَ فِی کُلِّ غَدٍ جَدِیدٍ مَا قَسَمَ لَکَ وَ إِنْ لَمْ تَکُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِکَ فَمَا تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فِیمَا لَیْسَ لَکَ وَ لَنْ یَسْبِقَکَ إِلَى رِزْقِکَ طَالِبٌ وَ لَنْ یَغْلِبَکَ عَلَیْهِ غَالِبٌ وَ لَنْ یُبْطِئَ عَنْکَ مَا قَدْ قُدِّرَ لَکَ .
قال الرضی : و قد مضى هذا الکلام فیما تقدم من هذا الباب إلا أنه هاهنا أوضح و أشرح فلذلک کررناه على القاعدة المقررة فی أول الکتاب .
و فرمود: ای فرزند آدم، روزی بر دو قسم است: روزیی که تو آن را می جویی و روزیی که آن تو را می جوید، چنان که اگر تو آن را پیدا نکنی، آن به سراغ تو آید. پس اندوه و اهتمام سالت را بر اندوه و اهتمام یک روز خود حمل مکن. هر روزی با آنچه در آنست برای تو کافی است. پس اگر از عمر تو یک سال باقی باشد، خداوند متعال در هر صبحگاه آنچه را که قسمت تو کرده است خواهد داد و اگر آن سال از عمر تو نیست، پس با اندوه و اهتمام بر آنچه که از آن تو نیست، چه می کنی! و هیچ جوینده ای در روزی ات بر تو سبقت نخواهد گرفت و هیچ غلبه کننده ای بر روزی تو غلبه نخواهد نمود. و آنچه که برای تو تقدیر شده است، از تو به تاخیر نخواهد افتاد .