نامه : 38 - به مردم مصر
ترجمه : علامه جعفری و من کتاب له ع إلى أهل مصر لما ولى علیهم الأشتر
38- و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى أهل مصر لما ولى علیهم الأشتر:
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ غَضِبُوا لِلَّهِ حِینَ عُصِیَ فِی أَرْضِهِ وَ ذُهِبَ بِحَقِّهِ فَضَرَبَ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْمُقِیمِ وَ الظَّاعِنِ فَلَا مَعْرُوفٌ یُسْتَرَاحُ إِلَیْهِ وَ لَا مُنْکَرٌ یُتَنَاهَى عَنْهُ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ إِلَیْکُمْ عَبْداً مِنْ عِبَادِ اللَّهِ لَا یَنَامُ أَیَّامَ الْخَوْفِ وَ لَا یَنْکُلُ عَنِ الْأَعْدَاءِ سَاعَاتِ الرَّوْعِ أَشَدَّ عَلَى الْفُجَّارِ مِنْ حَرِیقِ النَّارِ وَ هُوَ مَالِکُ بْنُ الْحَارِثِ أَخُو مَذْحِجٍ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِیعُوا أَمْرَهُ فِیمَا طَابَقَ الْحَقَّ فَإِنَّهُ سَیْفٌ مِنْ سُیُوفِ اللَّهِ لَا کَلِیلُ الظُّبَةِ وَ لَا نَابِی الضَّرِیبَةِ فَإِنْ أَمَرَکُمْ أَنْ تَنْفِرُوا فَانْفِرُوا وَ إِنْ أَمَرَکُمْ أَنْ تُقِیمُوا فَأَقِیمُوا فَإِنَّهُ لَا یُقْدِمُ وَ لَا یُحْجِمُ وَ لَا یُؤَخِّرُ وَ لَا یُقَدِّمُ إِلَّا عَنْ أَمْرِی وَ قَدْ آثَرْتُکُمْ بِهِ عَلَى نَفْسِی لِنَصِیحَتِهِ لَکُمْ وَ شِدَّةِ شَکِیمَتِهِ عَلَى عَدُوِّکُمْ .
نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به مردم مصر هنگامی که مالک اشتر را بر آنان والی فرمود
از بنده خدا علی زمامدار مومنین به آن قومی که برای خدا خشمگین شدند، هنگامی که خدا را در روی زمین نافرمانی نمودند و حق او پایمال گشت تا آن که ظلم پرده های خود را بر نیکوکار و بدکار و هر کسی که ساکن و یا کوچ کننده بود بگستراند. نیکی و ارزشی نمانده بود که مردم به آن بیارامند و نه از زشتی جلوگیری می گشت. اما بعد از حمد و ثنا، من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزگار بیم و هراس نخوابد و در ساعتهای وحشتناک از دشمنان عقب ننشیند و برای مردم نابکار از شعله آتش سوزانتر است.
این مرد مالک بن الحارث الاشتر از مذحج است. از او بشنوید و فرمانش را در هر مورد که مطابق حق است اطاعت کنید، زیرا این مرد یکی از شمشیرهای خداوندی است که نه لبه آن کند است و نه ضربتی که به وجود می آورد، بی اثر است. اگر به شما دستور بدهد دسته جمعی حرکت کنید، بدون تاخیر راه بیفتید و اگر امر به توقف نماید، توقف کنید، زیرا او اقدام نکند و عقب ننشیند و به تاخیر و تقدیم نیندازد، مگر به دستور من، و من به جهت صفاتی که این مرد دارد یعنی خیرخواهی و خیراندیشی اش درباره شما و شدت سختگیری اش بر دشمنان شما او را از خود گرفتم و شما را بر خودم مقدم داشتم.