نهج البلاغه - حکمت : 381 - زبانت را نگه دار

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : الْکَلَامُ فِی وَثَاقِکَ مَا لَمْ تَتَکَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَکَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِی وَثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَکَ کَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَکَ وَ وَرِقَکَ فَرُبَّ کَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً .

و فرمود: سخن در گرو (در بند) توست، مادامی که آن را نگفته باشی. وقتی که آن سخن را ابراز کردی، تو در گرو آن خواهی بود. پس زبانت را محفوظ دار همانگونه که طلا و نقره ات را، زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را سلب کند و نقمتی را جلب نماید.