نهج البلاغه - نامه : 4 - به یکی از فرماندهانش

4-  و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى بعض أمراء جیشه :
فَإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاکَ الَّذِی نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ الْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى الشِّقَاقِ وَ الْعِصْیَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَکَ إِلَى مَنْ عَصَاکَ وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَکَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْکَ فَإِنَّ الْمُتَکَارِهَ مَغِیبُهُ خَیْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ .

نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 به یکی از فرماندهان سپاهش

اگر آن دشمنان به سایه اطاعت برگشتند، همانست که می خواهیم و اگر حوادث آنان را به جدایی و نافرمانی وادار کرد، آن کس را که به تو معصیت کند به وسیله آن کسی که تو را اطاعت کند بکوب، و با کسی که از تو پیروی کند و در انقیاد تو باشد، از کسی که از فرمان تو سرپیچی کند، بی نیاز باش. زیرا کسی که از جهاد کراهت دارد، نبودنش بهتر از حضورش در معرکه است و نشستنش بی نیاز کننده تر از حرکت و نهضت او است.