416- وَ قَالَ لِابْنِهِ الْحَسَنِ ( علیهما السلام ): لَا تُخَلِّفَنَّ وَرَاءَکَ شَیْئاً مِنَ الدُّنْیَا فَإِنَّکَ تَخَلِّفُهُ لِأَحَدِ رَجُلَیْنِ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِیهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِیتَ بِهِ وَ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِیهِ بِمَعْصِیَةِ اللَّهِ فَشَقِیَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ فَکُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى مَعْصِیَتِهِ وَ لَیْسَ أَحَدُ هَذَیْنِ حَقِیقاً أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِکَ . قال الرضی : وَ یُرْوَى هَذَا الْکَلَامُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ وَ هُوَ : أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الَّذِی فِی یَدِکَ مِنَ الدُّنْیَا قَدْ کَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَکَ وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلٍ بَعْدَکَ وَ إِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَیْنِ رَجُلٍ عَمِلَ فِیمَا جَمَعْتَهُ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِیتَ بِهِ أَوْ رَجُلٍ عَمِلَ فِیهِ بِمَعْصِیَةِ اللَّهِ فَشَقِیتَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ وَ لَیْسَ أَحَدُ هَذَیْنِ أَهْلًا أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِکَ وَ لَا أَنْ تَحْمِلَ لَهُ عَلَى ظَهْرِکَ فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَةَ اللَّهِ وَ لِمَنْ بَقِیَ رِزْقَ اللَّهِ .
و به فرزندش حسن (علیه السلام) فرمود: چیزی از دنیا پس از خودت بر جای مگذار، زیرا تو آن را به یکی از این دو شخص واگذار می کنی، یا شخصی که با آن مال عمل به اطاعت خداوندی می کند، پس او به سعادت می رسید به وسیله چیزی که تو درباره آن دچار شقاوت شده بودی و یا شخصی که با آنچه برای او جمع کرده ای به معصیت خداوندی عمل می کند و تو او را یاری کرده ای و هیچ یک از این دو شخص شایسته آن نیست که تو او را بر خود مقدم بداری.
اما بعد، تحقیقا آنچه از دنیا در دست توست، برای آن پیش از تو صاحبی بوده است و بعد از تو به دودمانی خواهد رسید و جز این نیست که تو این مال دنیا را برای یکی از این دو مرد جمع می کنی: یا مردی که در آنچه جمع کرده ای به اطاعت خداوند خواهد کرد، پس او سعادتمند شده به وسیله آنچه تو به خاطر آن شقی گشته ای. یا مردی که عمل به معصیت خداوندی خواهد نمود. پس تو به خاطر آنچه که برای او جمع کرده ای شقی گشته ای. هیچ یک از این دو مرد، شایسته آن نیست که او را بر خودت مقدم بداری و یا بار معصیت او را به پشت خود حمل کنی، پس امیدوار باش به رحمت خداوند برای آن کس که درگذشته است و به روزی خداوندی برای آن کسی که باقی است .