نهج البلاغه - خطبه : 42 - ترساندن از هوی و درازی آرزو

42-  و من کلام له (علیه السلام) و فیه یحذر من اتباع الهوى و طول الأمل فی الدنیا :
أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَیْکُمُ اثْنَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ فَأَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَى فَیَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَیُنْسِی الْآخِرَةَ أَلَا وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ وَلَّتْ حَذَّاءَ فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ الْإِنَاءِ اصْطَبَّهَا صَابُّهَا أَلَا وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ أَقْبَلَتْ وَ لِکُلٍّ مِنْهُمَا بَنُونَ فَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ وَ لَا تَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا فَإِنَّ کُلَّ وَلَدٍ سَیُلْحَقُ بِأَبِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ إِنَّ الْیَوْمَ عَمَلٌ وَ لَا حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَلَ .

 قال الشریف : أقول ،
" الحذاء السریعة " ،
و من الناس من یرویه " جذاء " .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در این خطبه مردم را از تبعیت از هوی و درازی آرزو در دنیا می ترساند.

ای مردم، شدیدترین خوف و هراسی که درباره شما دارم برای دو چیز است:
 پیروی از هوی و درازای آرزو. اما پیروی از هوا آدمی را از برخورداری از حق باز می دارد و درازای آرزو آخرت را به فراموشی می سپارد. هشیار باشید، دنیا به شتاب می گذرد و نمانده است از دنیا مگر ته مانده ای در کاسه، مانند آن ته مانده ای که کسی آن را در کاسه ریخته باشد. و بدانید که آخرت روی آورده است و برای هر یک از دنیا و آخرت فرزندانی است (علاقمندانی است) شما از فرزندان آخرت باشید و از فرزندان دنیا مباشید، زیرا هر فرزندی در روز قیامت به پدرش ملحق خواهد گشت. حقیقت این است که امروز دوران عمل است و حسابی در کار نیست (حساب محسوسی دیده نمی شود) و فردا موقع حساب است و عملی در کار نیست.