نهج البلاغه - خطبه : 7 - سرزنش پیروان شیطان

7-  و من خطبة له (علیه السلام) یذم فیها أتباع الشیطان :
اتَّخَذُوا الشَّیْطَانَ لِأَمْرِهِمْ مِلَاکاً وَ اتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاکاً فَبَاضَ وَ فَرَّخَ فِی صُدُورِهِمْ وَ دَبَّ وَ دَرَجَ فِی حُجُورِهِمْ فَنَظَرَ بِأَعْیُنِهِمْ وَ نَطَقَ بِأَلْسِنَتِهِمْ فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الْخَطَلَ فِعْلَ مَنْ قَدْ شَرِکَهُ الشَّیْطَانُ فِی سُلْطَانِهِ وَ نَطَقَ بِالْبَاطِلِ عَلَى لِسَانِهِ .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 در این خطبه پیروان شیطان را سرزنش مینماید .

مردمی هستند که شیطان را تکیه گاه شئون زندگی خود قرار دادند، و شیطان هم آنان را در پلیدی و فریبندگی شرکای خود نمود. این موجود پلید درون سینه های آنان تخم گذارد و جوجه در آورد و حرکت کرد و تدریجا در آغوش آنان نشست. آن مطرود ازل و ابد با چشمان آنان می نگرد و با زبانهایشان سخن میگوید. نتیجه این شد که آنان را مرکبی برای راندن در لغزشگاه ها نمود و خطا و انحراف را در دیدگاه آنان بیاراست، در زندگانی رفتار کسی را پیش گرفتند که شیطان او را در سلطه خود شریک نموده است و باطل را از زبانش بیرون بیاورد.