7 صفر المظفر
میلاد مسعود امام موسى‌کاظم (ع) (128 ق)
امام موسی‌‌کاظم)ع( در هفتم صفر سال 128 هجری قمری در أبوا )محلی میان مکه و مدینه( دیده به جهان گشود و با نور خود جهان هستی را روشن کرد.
پدرش امام جعفرصادق)ع( امام ششم شیعیان، و مادرش حمیده‌بربریه، معروف به حمیده‌مصفاة است.
امام موسی بن جعفر)ع( ملقب به کاظم، صابر، صالح، امین و عبدصالح است و کنیه شریف او، ابوابراهیم، ابوالحسن و ابوعلی است که در میان محدثان به ابوالحسن اوّل معروف است.
(1)
امام کاظم)ع( در مکتب علمی و معنوی پدرش امام جعفر صادق)ع( پرورش یافت و در میان علویان که نخبگان امت اسلام و پاک‌ترین ریشه‌های انسانی بودند، به بزرگی و شرافت نایل آمد.
به طوری که پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق)ع( در شوال 148 قمری، به مقام عظمای ولایت و امامت رسید و اکثر یاران و اصحاب پدرش به امامتش اقرار و اعتراف کردند.
امام کاظم)ع( در عصر حکومت مروان بن محمد اموی )معروف به مروان حمار( که آخرین خلیفه امویان بود، به دنیا آمد و در مدت عمر شریف خویش، علاوه بر حکومت مروان بن محمد اموی، حکومت ستم‌گرانه پنج تن از عباسیان )یعنی: سفاح، منصور، مهدی، هادی و هارون( را تحمل کرد.
آن حضرت چند بار در عصر مهدی، هادی و هارون از مدینه به بغداد فراخوانده شد و مورد آزار و شکنجه‌های حکومتی قرارگرفت.
امام موسی‌‌کاظم)ع( در 20 سالگی به امامت رسید.
مدت امامت آن حضرت، 35 سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حکومت‌های پی‌‌درپی منصور، مهدی، هادی و هارون‌الرشید.
آن حضرت جمعاً به مدت 14 سال، به روایتی 7 سال و به روایت دیگر 4 سال از عمر شریف خود را در زندان‌های عباسیان گذرانید.
سرانجام در 55 سالگی، در بیست و پنجم رجب سال 183 قمری در زندان سندی بن شاهک در بغداد، به دستور هارون مسموم گردید و بر أثر این مسمومیت به شهادت نایل آمد.
بدن شریف آن حضرت را پس از شهادت، از زندان بیرون آورده و در مقابر قریش در حوالی بغداد، که هم اکنون معروف به کاظمین است، دفن نمودند.
(2)
1- بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج48، ص 1؛ زندگانی چهارده معصوم –ع – ( ترجمه اعلام‌الوری(، ص 401 و الارشاد (شیخ مفید)، ص 559
2- همان