نهج البلاغه تبیان - خطبه : 227 - یکی از دعاهای امام ع - ترجمه استاد دشتی

یکى از دعاهاى امام علیه السّلام
خدایا تو با دوستانت از همه انس گیرنده ترى، و بر طرف کننده نیازهاى توکّل کنندگانى، بر اسرار پنهانشان آگاه، و به آنچه در دل دارند آشنایى، و از دیدگاه هاى آنان با خبر، و رازشان نزد تو آشکار، و دل هایشان در حسرت دیدار تو داغدار است، اگر تنهایى و غربت به وحشتشان اندازد یاد تو آرامشان مى کند، اگر مصیبت ها بر آنان فرود آید، به تو پناه مى برند، و روى به درگاه تو دارند، زیرا مى دانند که سر رشته کارها به دست توست، و همه کارها از خواست تو نشأت مى گیرد. خدایا اگر براى خواستن درمانده شوم، یا راه پرسیدن را ندانم، تو مرا به اصلاح کارم راهنمایى فرما، و جانم را به آنچه مایه رستگارى من است هدایت کن، که چنین کارى از راهنمایى هاى تو بدور، و از کفایت هاى تو ناشناخته نیست. خدایا، مرا با بخشش خود بپذیر، و با عدل خویش، با من رفتار مکن .