(در سال 37-هجرى پس از جنگ صفین و ماجراى حکمیّت در تعریف «شبهه» فرمود، برخى خطبه (37-و 41-را یک خطبه مى دانند). شبهه را براى این شبهه نامیدند که به حق شباهت دارد. امّا نور هدایت کننده دوستان خدا، در شبهات یقین است، و راهنماى آنان مسیر هدایت الهى است، امّا دشمنان خدا، دعوت کننده شان در شبهات گمراهى است، و راهنماى آنان کورى است. آن کس که از مرگ بترسد نجات نمى یابد، و آن کس که زنده ماندن را دوست دارد براى همیشه در دنیا نخواهد ماند.