حکمت : 291 - صبر در مصیبت
ترجمه : علامه جعفری
وَ قَالَ ( علیه السلام ) : وَ قَدْ عَزَّى الْأَشْعَثَ بْنَ قَیْسٍ عَنِ ابْنٍ لَهُ .
یَا أَشْعَثُ إِنْ تَحْزَنْ عَلَى ابْنِکَ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ مِنْکَ ذَلِکَ الرَّحِمُ وَ إِنْ تَصْبِرْ فَفِی اللَّهِ مِنْ کُلِّ مُصِیبَةٍ خَلَفٌ یَا أَشْعَثُ إِنْ صَبَرْتَ جَرَى عَلَیْکَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْجُورٌ وَ إِنْ جَزِعْتَ جَرَى عَلَیْکَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْزُورٌ یَا أَشْعَثُ ابْنُکَ سَرَّکَ وَ هُوَ بَلَاءٌ وَ فِتْنَةٌ وَ حَزَنَکَ وَ هُوَ ثَوَابٌ وَ رَحْمَةٌ .
در موقع تسلیت به اشعث بن قیس درباره مرگ فرزندش چنین فرمود: ای اشعث، اگر بر فرزندت اندوهگین شوی، شایسته است، زیرا با تو پیوند خویشاوندی نزدیک دارد و اگر شکیبا باشی، پس در مشیت خداوندی برای هر مصیبتی عوض و پاداشی است. ای اشعث، اگر صبر کنی قدر خداوندی بر تو جاری می گردد و برای تو اجر و ثوابی است و اگر بی صبری کنی، (باز) قدر برای تو جاری می شود در حالی که بار گناه را باید متحمل شوی. ای اشعث، فرزندت خرسندت نمود در حالی که برای تو وسیله ابتلا و فتنه بود، و تو را اندوهگین ساخت موقعی که وسیله پاداش و رحمت بود.