نهج البلاغه - نامه : 74 - پیمان میان ربیعه و یمن

74-  و من حلف له ( علیه السلام ) کتبه بین ربیعة و الیمن و نقل من خط هشام بن الکلبی :
هَذَا مَا اجْتَمَعَ عَلَیْهِ أَهْلُ الْیَمَنِ حَاضِرُهَا وَ بَادِیهَا وَ رَبِیعَةُ حَاضِرُهَا وَ بَادِیهَا أَنَّهُمْ عَلَى کِتَابِ اللَّهِ یَدْعُونَ إِلَیْهِ وَ یَأْمُرُونَ بِهِ وَ یُجِیبُونَ مَنْ دَعَا إِلَیْهِ وَ أَمَرَ بِهِ لَا یَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً وَ لَا یَرْضَوْنَ بِهِ بَدَلًا وَ أَنَّهُمْ یَدٌ وَاحِدَةٌ عَلَى مَنْ خَالَفَ ذَلِکَ وَ تَرَکَهُ أَنْصَارٌ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ دَعْوَتُهُمْ وَاحِدَةٌ لَا یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ لِمَعْتَبَةِ عَاتِبٍ وَ لَا لِغَضَبِ غَاضِبٍ وَ لَا لِاسْتِذْلَالِ قَوْمٍ قَوْماً وَ لَا لِمَسَبَّةِ قَوْمٍ قَوْماً عَلَى ذَلِکَ شَاهِدُهُمْ وَ غَائِبُهُمْ وَ سَفِیهُهُمْ وَ عَالِمُهُمْ وَ حَلِیمُهُمْ وَ جَاهِلُهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْهِمْ بِذَلِکَ عَهْدَ اللَّهِ وَ مِیثَاقَهُ إِنَّ عَهْدَ اللَّهِ کَانَ مَسْئُولًا وَ کَتَبَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ .

پیمانی است از آن حضرت (علیه السلام):

 این پیمان را مابین مردم ربیعه و یمن نوشته و از خط (هشام بن الکلبی) نقل شده است.

این پیمانی است که اهل یمن چه آنان که شهرنشینند و چه آنان که در بیابان ها زندگی می کنند و همچنین اهل ربیعه..با اتفاق رای آن را مابین خود می بندند به این که: آنان معتقد و عامل به کتاب خداوندی هستند و به آن کتاب دعوت می کنند و به عمل به آن دستور می دهند و هر کس را که به آن کتاب دعوت کند، بپذیرند و در برابر عمل به قرآن، قیمتی را قبول نکنند و به جای آن هیچ چیزی را جانشین قرار ندهند و همه مردم ربیعه و یمن متحد به مقابله با کسی هستند که با این پیمان مخالفت کند و آن را ترک نماید. آنان یاران یکدیگرند.

دعوتشان یکی است. این پیمان را نه به جهت ملامت ملامتگری نقض خواهند کرد و نه به جهت غضب انسانی خشمناک و نه برای استدلال گروهی به گروه دیگر و نه به جهت ناسزاگویی قومی به قوم دیگر. به این پیمان شهادت دادند حاضر و غایب و کم عقل و دانا و بردبار و خردمند و نادان هر دو گروه. سپس عهد و پیمان خداوندی بر ذمه همه آنان ثابت می شود (قطعی است که عهد و پیمان خداوندی مورد مسوولیت است.
و این پیمان را علی بن ابی طالب نوشته است.