نهج البلاغه - حکمت : 94 - سعادت چیست؟

وَ سُئِلَ عَنِ الْخَیْرِ مَا هُوَ فَقَالَ :لَیْسَ الْخَیْرُ أَنْ یَکْثُرَ مَالُکَ وَ وَلَدُکَ وَ لَکِنَّ الْخَیْرَ أَنْ یَکْثُرَ عِلْمُکَ وَ أَنْ یَعْظُمَ حِلْمُکَ وَ أَنْ تُبَاهِیَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّکَ فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ وَ لَا خَیْرَ فِی الدُّنْیَا إِلَّا لِرَجُلَیْنِ رَجُلٍ أَذْنَبَ ذُنُوباً فَهُوَ یَتَدَارَکُهَا بِالتَّوْبَةِ وَ رَجُلٍ یُسَارِعُ فِی الْخَیْرَاتِ .

از آن حضرت درباره خیر سوال شد. آن حضرت در پاسخ فرمود: خیر، فراوانی مال و فرزند نیست، بلکه خیر انست که دانشت فراوان باشد و بردباریت باعظمت و عبادتی که به پروردگارت می کنی، مردم آن را عامل سرفرازی تلقی کنند. پس اگر نیکویی کردی، سپاس خداوندی را به جای بیاور و اگر بدی کردی، به سوی خدا بازگشت کن. و خیری در این دنیا نیست مگر برای دو نفر: شخصی که از گناهانی که مرتکب شده، توبه کند و آنها را جبران نماید و شخصی که برای وصول به خیرات بشتابد.