فیدِل کاسْتْرو زمامدار کوبا، در 13 اوت 1927م در شرق کوبا دیده به جهان گشود.
وی پس از تحصیلات مقدماتی، وارد دانشگاه هاوانا شد و به تحصیل حقوق، علوم اجتماعی، سیاست و مدیریت عمومی پرداخت.
کاسترو در سال 1953م در مبارزه علیه حکومت دیکتاتوری "باتیستا" دستگیر و زندانی شد.
وی پس از آزادی از زندان در سال 1955م راهی آمریکا و مکزیک شد و به آموزش ناراضیان فراری از چنگ باتیستا پرداخت.
هرچند کاسترو در اولین حمله خود در نوامبر 1956م با شکست مواجه شد اما با تربیت چندین هزار نیروی چریک ورزیده، توانست در سال 1958م حمله وسیعی به کوبا را سازماندهی کند و حکومت باتیستا را سرنگون سازد.
پس از فرار باتیستا در اول ژانویه 1959م، کاسترو در 17 فوریه 1959م در 32 سالگی به نخست‌وزیری کوبا دست یافت و کنترل اوضاع را برعهده گرفت.
دولت کاسترو برنامه اصلاحات ارضی وسیعی که شامل مصادره اموال و املاک آمریکاییان در مزارع و کارخانه‌های شکر کوبا بود، به مرحله عمل درآورد.
وی هم‌چنین تاکنون حوادث متعددی نظیر واقعه خلیج خوک‌ها، بحران موشکی آمریکا و شوروی برسر کوبا، دخالت نظامی در قاره آفریقا و.
.
.
را پشت‌سر نهاده است.
فیدل کاسترو با گذشت بیش از چهل و شش سال از حکومت خود (تا سال 2005م) نفوذ فراوانی در ارکان نظام و مردم کوبا دارد و موفقیت‌های سیاسی مهمی به دست آورده است.
هم‌چنین پس از مارشال تیتو، جواهر لعل نهرو، جمال عبدالناصر و احمد سوکارنو، رهبران یوگسلاوی، هند، مصر و اندونزی، از مؤسسان جنبش عدم تعهد محسوب می‌شود و از 1979 تا 1982م ریاست دوره‌ای این جنبش را برعهده داشت.
کاسترو در داخل کوبا، فقر و بی‌سوادی را ریشه‌کن ساخت و توانست به مدت نزدیک به پنج دهه، یک حکومت ضدآمریکایی را در جوار مرزهای جنوبی ایالات متحده آمریکا اداره کند.
او پس از زوال کمونیسم، با وجود نرمش فراوان در برابر مذهب و تالیف کتابی در این زمینه، همچنان خود را مدافع سوسیالیسم می‌داند.
فیدل کاسترو خطیبی بسیار بلیغ و تواناست به‌طوری که می‌تواند چندین ساعت تمام بدون مراجعه به یادداشتی سخنرانی کند.
لباس مورد علاقه او، جامه رزم است که به یاد ایام پیکار و مبارزه، پیوسته آن را در کوبا و خارج از کوبا، در هر مکان و محفلی برتن دارد.