شب نهم
شب عرفه
از ليالي متبركه و شب مناجات با قاضي الحاجات است و توبه در آن شب مقبول و دعا در آن مستجاب است و كسي كه آن شب را به عبادت بسرآورد اجر صد و هفتاد سال عبادت داشته باشد و از براي آن شب چند عمل است اول بخواند اين دعا را كه روايت شده هر كه بخواند آن را در شب عرفه يا در شبهاي جمعه خداوند بيامرزد او را
اَللّهُمَّ يا شاهِدَ كُلِّ نَجْوي ، وَمَوْضِعَ كُلِّ شَكْوي ، وَعالِمَ كُلِّ
خدایا ای آگاه هر راز و مرجع هر شکایت و دانای هر
خَفِيَّةٍ، وَمُنْتَهي كُلِّ حاجَةٍ، يا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ عَلَي
پنهان و منتهای هر حاجت ای آغازنده نعمت ها بر بندگان
الْعِبادِ، يا كَريمَ الْعَفْوِ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يا جَوادُ، يا مَنْ لا
ای بزرگوار گذشت ای نیکو درگذر ای بخشنده ای که
يُواري مِنْهُ لَيْلٌ داجٍ، وَلا بَحْرٌ عَجَّاجٌ، وَلا سَمآءٌ ذاتُ اَبْراجٍ، وَلا ظُلَمٌ
نه شب تار چیزی را از تو پنهان کند و نه دریای مواج و نه آسمان برج دار و نه تاریکیهای
ذاتُ ارْتِتاجٍ، يا مَنِ الظُّلْمَةُ عِنْدَهُ ضِيآءٌ، اَسْئَلُكَ بِنوُرِ وَجْهِكَ الْكَريمِ،
پیچیده درهم ای کسی که تاریکی در پیش او روشن است از تو خواهم به حق نور ذات بزرگوارت
الَّذي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً، وَخَرَّ موُسي صَعِقاً، وَبِاسْمِكَ
همان که بدان وسیله بر کوه تجلی فرمودی و آنرا متلاشی کردی و موسی مدهوش بر زمین افتاد و به همان نامت
الَّذي رَفَعْتَ بِهِ السَّمواتِ بِلا عَمَدٍ، وَسَطَحْتَ بِهِ الْأَرْضَ عَلي وَجْهِ
که آسمانها را بدون ستون برافراشتی و زمین را بر روی آبی منجمد شده پهن کردی
ماءٍ جَمَدٍ، وَبِاسْمِكَ الْمَخْزوُنِ الْمَكْنوُنِ الْمَكْتوُبِ الطَّاهِرِ، الَّذي اِذا
و بدان نامت که پیش تو در گنجینه و در پرده و نوشته و پاکیزه است همانکه هرگاه بدان نام
دُعيتَ بِهِ اَجَبْتَ، وَاِذا سُئِلْتَ بِهِ اَعْطَيْتَ، وَبِاسْمِكَ السُّبوُحِ الْقُدُّوسِ
به خوانندت اجابت کنی و هرگاه بدان از تو خواهند عطافرمائی و به حق نام منزه و مقدس
الْبُرْهانِ، الَّذي هُوَ نوُرٌ عَلي كُلِّ نُورٍ، وَنوُرٌ مِنْ نوُرٍ، يُضيي ُ مِنْهُ كُلُ
و برهان تو که آن نور است بر هر نوری و نور است از نوری که روشنی گیرد از آن هر
نوُرٍ، اِذا بَلَغَ الْأَرْضَ انْشَقَّتْ، وَاِذا بَلَغَ السَّمواتِ فُتِحَتْ، وَاِذا بَلَغَ
نور چون به زمین رسد شکافته شود و چون به آسمانها رسد گشوده شوند و چون به عرش
الْعَرْشَ اهْتَزَّ، وَبِاسْمِكَ الَّذي تَرْتَعِدُ مِنْهُ فَرآئِصُ مَلائِكَتِكَ، وَاَسْئَلُكَ
رسد بلرزد و به حق آن نامت که بلرزد از آن اندام فرشتگانت و از تو خواهم
بِحَقِّ جَبْرَئيلَ وَميكائيلَ وَاِسْرافيلَ، وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفي صَلَّي
به حق جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و به حق محمد مصطفی که درود
اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، وَعَلي جَميعِ الْأَنْبِيآءِ وَجَميعِ الْمَلائِكَةِ، وَبِالْاِسْمِ
خدا بر او و آلش و بر جمیع پیمبران و همه فرشتگان و به حق آن نامی
الَّذي مَشي بِهِ الْخِضْرُ عَلي قُلَلِ الْمآءِ، كَما مَشي بِهِ عَلي جَدَدِ
که حضرت خضر بوسیله آن بر روی امواج آب دریا راه می رفت چنانچه بر روی زمین
الْأَرْضِ، وَبِاسْمِكَ الَّذي فَلَقْتَ بِهِ الْبَحْرَ لِموُسي وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ
هموار راه می رفت و به حق آن نامت که شکافتی بدان دریا را برای موسی و غرق کردی فرعون
وَقَوْمَهُ، وَاَنْجَيْتَ بِهِ موُسَي بْنَ عِمْرانَ وَمَنْ مَعَهُ، وَبِاسْمِكَ الَّذي
و قوم او را و نجات دادی بدان موسی بن عمران و همراهانش را و به حق آن نامت که موسی
دَعاكَ بِهِ موُسَي بْنُ عِمْرانَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ
بن عمران بوسیله آن تو را خواند از جانب راست کوه طور و اجابتش کردی
وَاَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْكَ وَبِاسْمِكَ الَّذي بِهِ اَحْيي عيسَي بْنُ مَرْيَمَ
و محبت خود را بر دلش انداختی و به حق آن نامت که عیسی بن مریم بوسیله اش مردگان را زنده کرد
الْمَوْتي ، وَتَكَلَّمَ فِي الْمَهْدِ صَبِيّاً، وَاَبْرَءَ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِاِذْنِكَ،
و در گهواره در زمان کودکی سخن گفت و کور مادرزاد و مبتلای به مرض برص را به اذن تو شفا داد
وَبِاسْمِكَ الَّذي دَعاكَ بِهِ حَمَلَةُ عَرْشِكَ، وَجَبْرَئيلُ وَميكآئيلُ
و بدان نامت که خواند بوسیله آن تو را حاملین عرشت و جبرئیل و میکائیل
وَاِسْرافيلُ وَحَبيبُكَ مُحَمَّدٌ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، وَمَلآئِكَتُكَ
و اسرافیل و حبیبت محمد صلی الله علیه و آله و فرشتگان
الْمُقَرَّبوُنَ، وَاَنْبِيآؤُكَ الْمُرْسَلوُنَ، وَعِبادُكَ الصَّالِحوُنَ، مِنْ اَهْلِ
مقرب و پیمبران مرسلت و بندگان شایسته ات از اهل
السَّمواتِ وَالْأَرَضينَ، وَبِاسْمِكَ الَّذي دَعاكَ بِهِ ذوُ النُّونِ، اِذْ ذَهَبَ
آسمانها و زمینها و بدان نامت که یونس تو را بدان نام خواند در آن هنگام
مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ تَقْدِرَ عَلَيْهِ، فَنادي فِي الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ
که خشمناک برفت و گمان داشت که بر او سخت نگیری پس ندا کرد در میان تاریکیها که معبودی جز تو نیست
اَنْتَ، سُبْحانَك اِنّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَنَجَّيْتَهُ مِنَ الْغَمِّ،
منزهی تو و براستی من از ستمکاران هستم پس تو اجابتش کردی و از اندوه نجاتش دادی
وَكَذلِكَ تُنْجِي الْمُؤْمِنينَ، وَبِاسْمِكَ الْعَظيمِ الَّذي دَعاكَ بِهِ داوُدُ وَخَرَّ
و این چنین نجات دهی مؤمنان را و بدان نام عظیمت که داود بدان نام تو را خواند و برایت
لَكَ ساجِداً، فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ، وَبِاسْمِكَ الَّذي دَعَتْكَ بِهِ اسِيَةُ امْرَأَةُ
به سجده افتاد پس گناهش آمرزیدی و بدان نامت که آسیه همسر
فِرْعَوْنَ اِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ، وَنَجِّني مِنْ
فرعون بدان نام تو را خواند و گفت: پروردگارا برای من نزد خود در بهشت خانه ای بنا کن و نجاتم ده از
فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ، وَنَجِّني مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ، فَاسْتَجَبْتَ لَها دُعآئَها،
فرعون و کردارش و نجاتم ده از دست مردم ستمکار پس دعایش را اجابت کردی
وَبِاسْمِكَ الَّذي دَعاكَ بِهِ اَيُّوبُ اِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلآءُ فَعافَيْتَهُ وَ اتَيْتَهُ اَهْلَهُ،
و بدان نامت که ایوب تو را بدان خواند در آن هنگام که بلا بر او نازل شد پس او را تندرست کرده و کسانش را به او دادی
وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِكَ وَذِكْري لِلْعابِدينَ، وَبِاسْمِكَ الَّذي
و نظائرشان را نیز از رحمت خویش و پندی برای پرستش کنندگان و بدان نامت
دَعاكَ بِهِ يَعْقوُبُ فَرَدَدْتَ عَلَيْهِ بَصَرَهُ، وَقُرَّةَ عَيْنِهِ يوُسُفَ، وَجَمَعْتَ
که یعقوب تو را بدان نام خواند پس بینائیش را و نور دیده اش یوسف را به او بازگرداندی
شَمْلَهُ، وَبِاسْمِكَ الَّذي دَعاكَ بِهِ سُلَيْمانُ، فَوَهَبْتَ لَهُ مُلْكاً لا يَنْبَغي
و پریشانیش را برطرف کردی و بدان نامت که سلیمان بدان تو را خواند پس بدو سلطنتی دادی که شایسته نبود
لِاَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ، اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ، وَبِاسْمِكَ الَّذي سَخَّرْتَ بِهِ الْبُراقَ
برای هیچکس پس از او و براستی تو پربخششی و بدان نامت که براق را
لِمُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَسَلَّمَ، اِذْ قالَ تَعالي : سُبْحانَ الَّذي
برای محمد صلی الله علیه و آله مسخر کردی آنجا که فرمودی: «منزه است خدائی که
اَسْري بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحرامِ اِلَي الْمَسْجِدِ الْأَقْصي وَقَوْلُهُ
راه برد بنده اش را شبانه از مسجدالحرام تا مسجد اقصی» و گفتار دیگرت:
سُبْحانَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هذا وَما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ، وَاِنَّا اِلي رَبِّنا
«منزه است خدائی که مسخر کرد برای ما این را وگرنه ما نیروی تسخیرش را نداشتیم و ما بسوی پروردگارمان
لَمُنْقَلِبوُنَ، وَبِاسْمِكَ الَّذي تَنَزَّلَ بِهِ جَبْرَئيلُ عَلي مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ
باز می گردیم» و بدان نامت که نازل می شد بوسیله آن جبرئیل بر محمد صلی الله
عَلَيْهِ وَ الِهِ، وَبِاسْمِكَ الَّذي دَعاكَ بِهِ آدَمُ، فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ، وَاَسْكَنْتَهُ
علیه و آله و بدان نامت که خواند بدان نام تو را آدم پس گناهش آمرزیدی و در بهشتت
جَنَّتَكَ، وَاَسْئَلُكَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظيمِ، وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ،
جایش دادی و از تو خواهم به حق قرآن عظیم و به حق محمد خاتم پیمبران
وَبِحَقِّ اِبْرهيمَ، وَبِحَقِّ فَصْلِكَ يَوْمَ الْقَضآءِ، وَبِحَقِّ الْمَوازينِ اِذا
و به حق ابراهیم و به حق جدا کردنت حق و باطل را در روز داوری و به حق میزانها هنگامی که
نُصِبَتْ، وَالصُّحُفِ اِذا نُشِرَتْ، وَبِحَقِّ الْقَلَمِ وَما جَري ، وَاللَّوْحِ وَما
نصب گردد و نامه ها آنگاه که گشوده شود و به حق قلم و آنچه بنویسد و لوح و آنچه
اَحْصي ، وَبِحَقِّ الْاِسْمِ الَّذي كَتَبْتَهُ عَلي سُرادِقِ الْعَرْشِ قَبْلَ خَلْقِكَ
بشمارد و به حق آن نامت که نوشتی آنرا بر سراپرده های عرش پیش از آنکه خلق را
الْخَلْقَ وَالدُّنْيا، وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ بِاَلْفَيْ عامٍ، وَاَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ
بیافرینی و دنیا و خورشید و ماه را خلق فرمائی و گواهی دهم که معبودی جز خدای
وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَاَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ، وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ
یگانه نیست که شریکی ندارد و اینکه محمد بنده و رسول او است و از تو خواهم بدان نام
الْمَخْزُونِ في خَزآئِنِكَ، الَّذيِ اسْتَاْثَرْتَ بِهِ في عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، لَمْ
محفوظ در خزینه هایت که مخصوص خود ساختی آنرا در علم غیب در نزد خویشتن
يَظْهَرْ عَلَيْهِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ، لا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ، وَلا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ، وَلا عَبْدٌ
و آگاه نشد بر آن هیچکس از خلق تو نه فرشته مقربی و نه پیامبر مرسلی و نه بنده
مُصْطَفيً وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي شَقَقْتَ بِهِ الْبِحارَ، وَقامَتْ بِهِ الْجِبالُ
برگزیده ای و از تو خواهم بدان نامت که شکافتی بدان دریاها را و برپا شد بدان کوهها
وَاخْتَلَفَ بِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، وَبِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثاني وَالْقُرْآنِ الْعَظيمِ
و در رفت و آمد شد بدان شب و روز و به حق سوره مبارکه حمد و قرآن عظیم
وَبِحَقِّ الْكِرامِ الْكاتِبينَ، وَبِحَقِّ طه وَيس ، وَكهيعص وَحمعسق،
و به حق نویسندگان ارجمندت و به حق طه و یس و کهیعص و حمعسق
وَبِحَقِّ تَوْريةِ موُسي وَاِنْجيلِ عيسي ، وَزَبوُرِ داوُدَ، وَفُرْقانِ مُحَمَّدٍ
و به حق تورات موسی و انجیل عیسی و زبور داود و قرآن محمد
صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، وَعَلي جَميعِ الرُّسُلِ، وَبِاهِيّاً شَراهِيّاً، اَللّهُمَّ اِنّي
که درود تو بر او و آلش و بر جمیع رسولان باد و به حق آهی و شراهی (که دو نام اعظم یا نام دو تن از بزرگان دین است) خدایا
اَسْئَلُكَ بِحَقِّ تِلْكَ الْمُناجاتِ الَّتي كانَتْ بَيْنَكَ وَبَيْنَ موُسَي بْنِ
از تو خواهم به حق آن مناجاتی که میان تو و موسی بن
عِمْرانَ، فَوْقَ جَبَلِ طوُرِ سَيْنآءَ، وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي عَلَّمْتَهُ مَلَكَ
عمران در بالای کوه طور سیناء گذشت و از تو خواهم به آن نامت که آن را برای گرفتن
الْمَوْتِ لِقَبْضِ الْأَرْواحِ، وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي كُتِبَ عَلي وَرَقِ
جانها به ملک الموت یاد دادی و از تو خواهم بدان نامت که نوشته شد به برگ
الزَّيْتوُنِ فَخَضَعَتِ النّيرانُ لِتِلْكَ الْوَرَقَةِ، فَقُلْتَ يا نارُ كوُني بَرْداً
زیتون و آتشها در مقابل آن نام فروتن گشت و فرمودی «ای آتش سرد
وَسَلاماً، وَاَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي كَتَبْتَهُ عَلي سُرادِقِ الْمَجْدِ وَالْكَرامَةِ،
و سلامت باش» و از تو خواهم بدان نامت که نوشتی آنرا بر سراپرده های مجد و کرامت
يا مَنْ لا يُحْفيهِ سآئِلٌ، وَلا يَنْقُصُهُ نآئِلٌ، يا مَنْ بِهِ يُسْتَغاثُ وَاِلَيْهِ
ای که درمانده اش نکند سائلی و نکاهدش دادن جایزه ای
ای که به او استغاثه شود و
يُلْجَأُ، اَسْئَلُكَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ، وَمُنْتَهَي الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ،
به او پناه برند از تو خواهم به حق آنچه موجب عزت عرشت گشته و به آخرین حد نهائی رحمت از کتاب تو
وَبِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ وَجَدِّكَ الْأَعْلي ، وَكَلِماتِكَ التَّآمَّاتِ الْعُلي ، اَللّهُمَ
و به اسم اعظمت و مقام والاترت و کلمات کامله و والایت خدایا
رَبَّ الرِّياحِ وَما ذَرَتْ، وَالسَّمآءِ وَما اَظَلَّتْ، وَالْأَرْضِ وَما اَقَلَّتْ،
ای پروردگار بادها و آنچه پراکنده کنند و پروردگار آسمان و آنچه را سایه کنند و پروردگار زمین و آنچه برخود دارد
وَالشَّياطينِ وَما اَضَلَّتْ، وَالْبِحارِ وَما جَرَتْ، وَبِحَقِّ كُلِّ حَقٍّ هُوَ عَلَيْكَ
و پروردگار شیاطین و آنچه را گمراه کنند و دریاها و آنچه را همراه برند و به حق هر حقی که بر تو است
حَقٌّ، وَبِحَقِّ الْمَلآئِكَةِ الْمُقَرَّبينَ، وَالرَّوحانِيّينَ وَالْكَروُبِيّينَ،
و به حق فرشتگان مقربت و روحانیان و کروبیان
وَالْمُسَبِّحينَ لَكَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ لا يَفْتُروُنَ، وَبِحَقِّ اِبْراهيمَ خَليلِكَ،
و آنانکه تسبیحت کنند به شب و روز بی آنکه سستی کنند و به حق ابراهیم خلیل تو
وَبِحَقِّ كُلِّ وَلِيٍّ يُناديكَ بَيْنَ الصَّفا وَالْمَرْوَةِ، وَتَسْتَجيبُ لَهُ دُعآئَهُ، يا
و به حق هر ولی و دوستی که تو را در میان صفا و مروه صدا زند و دعایش را به اجابت رسانی ای
مُجيبُ اَسْئَلُكَ بِحَقِّ هذِهِ الْأَسْماءِ، وَبِهذِهِ الدَّعَواتِ، اَنْ تَغْفِرَ لَنا ما
اجابت کننده از تو خواهم به حق این نامها و به این دعاها که بیامرزی آنچه از
قَدَّمْنا وَما اَخَّرْنا، وَما اَسْرَرْنا وَما اَعْلَنَّا، وَما اَبْدَيْنا وَما اَخْفَيْنا، وَما
گناهان که از پیش داشته و از این پس داریم و آنچه پنهان کرده و آنچه را آشکار کردیم و آنچه را ظاهر کرده و آنچه را مخفی کردیم و
اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنَّا، اِنَّكَ عَلي كُلِّشَيْ ءٍ قَديرٌ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ
و آنچه را تو بدان آگاهتری از ما که براستی تو بر هر چیز توانائی به رحمتت ای مهربانترین
الرَّاحِمينَ، يا حافِظَ كُلِّ غَريبٍ، يا موُنِسَ كُلِّ وَحيدٍ يا قُوَّةَ كُلِ
مهربانان ای نگهدار هر غریب ای همدم هر تنها ای نیروی هر
ضَعيفٍ، يا ناصِرَ كُلِّ مَظْلوُمٍ، يا رازِقَ كُلِّ مَحْروُمٍ يا موُنِسَ كُلِ
ناتوان ای یاور هر ستمدیده ای روزی ده هر محروم ای مونس هر
مُسْتَوْحِشٍ، يا صاحِبَ كُلِّ مُسافِرٍ، يا عِمادَ كُلِّ حاضِرٍ، يا غافِرَ كُلِ
وحشت زده ای همراه هر مسافر ای تکیه گاه هر حاضر در وطن ای آمرزنده هر
ذَنْبٍ وَخَطيئَةٍ، يا غِياثَ الْمُسْتَغيثينَ، يا صَريخَ الْمُسْتَصْرِخينَ، يا
گناه و خطا ای فریادرس فریادخواهان ای دادرس دادخواهان ای
كاشِفَ كَرْبِ الْمَكْرُوبينَ، يا فارِجَ هَمِّ الْمَهْمُوُمينَ، يا بَديعَ
برطرف کننده محنت محنت زدگان ای غمزدای غمزدگان ای پدید آرنده
السَّمواتِ وَالْأَرَضينَ، يا مُنْتَهي غايَةِ الطَّالِبينَ، يا مُجيبَ دَعْوَةِ
آسمانها و زمینها ای منتهای مقصود جویندگان ای اجابت کننده دعای
الْمُضْطَرّينَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ يا رَبَّ الْعالَمينَ، يا دَيَّانَ يَوْمِ الدّينِ،
درماندگان ای مهربانترین مهربانان ای پروردگار جهانیان ای جزا دهنده روز جزا
يا اَجْوَدَ الْأَجْوَدينَ، يا اَكْرَمَ الْأَكْرَمينَ، يا اَسْمَعَ السَّامِعينَ، يا اَبْصَرَ
ای بخشنده ترین بخشندگان ای با کرمترین کریمان ای شنواترین شنوایان ای بیناترین
النَّاظِرينَ، يا اَقْدَرَ الْقادِرينَ، اغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي تُغَيِّرُ النِّعَمَ،
بینایان ای قادرترین قدرتمندان بیامرز از من آن گناهانی را که نعمتها را تغییر دهد
وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي توُرِثُ النَّدَمَ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي
و بیامرز از من گناهانی را که پشیمانی به بار آورد و بیامرز از من گناهانی را که
توُرِثُ السَّقَمَ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي تَهْتِكُ الْعِصَمَ، وَاغْفِرْ لِيَ
موجب بیماریها گردد و بیامرز از من گناهانی را که پرده ها بدرد و بیامرز از من
الذُّنوُبَ الَّتي تَرُدُّ الدُّعآءَ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي تَحْبِسُ قَطْرَ
گناهانی را که دعا را باز گرداند و بیامرز از من گناهانی را که باران را از
السَّمآءِ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي تُعَجِّلُ الْفَنآءَ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ
آسمان جلوگیری کند و بیامرز از من گناهانی را که شتاب در نابودی کند و بیامرز از من گناهانی را
الَّتي تَجْلِبُ الشَّقآءَ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي تُظْلِمُ الْهَوآءَ، وَاغْفِرْ لِيَ
که بدبختی آرد و بیامرز از من گناهانی که هوا را تاریک کند و بیامرز از من
الذُّنوُبَ الَّتي تَكْشِفُ الْغِطآءَ، وَاغْفِرْ لِيَ الذُّنوُبَ الَّتي لا يَغْفِرُها
گناهانی را که پرده را بالا زند و بیامرز از من گناهانی را که جز تو کسی آنها را نیامرزد
غَيْرُكَ يا اَللَّهُ، وَاحْمِلْ عَنّي كُلَّ تَبِعَةٍ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَاجْعَلْ لي مِنْ
ای خدا و بردار از دوش من هر حقی که از یکی از خلق تو بر گردن من است و قرار ده برای من در
اَمْري فَرَجاً وَمَخْرَجاً وَيُسْراً، وَاَنْزِلْ يَقينَكَ في صَدْري ، وَرَجآءَكَ
کارم گشایش و آسانی و وسیله بیرون آمدنی و فرود آر یقینت را در سینه ام و امیدت را
في قَلْبي ، حَتّي لا اَرْجُوَ غَيْرَكَ، اَللّهُمَّ احْفَظْني وَعافِني في مَقامي ،
در دلم تا امیدی به کسی جز تو نداشته باشم خدایا مرا حفظ کن و عافیتم ده در جایگاهم
وَاصْحَبْني في لَيْلي وَنَهاري ، وَمِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَمِنْ خَلْفي ، وَعَنْ
و همراه من باش در شب و روزم و از پیش رو و پشت سرم و از
يَميني وَعَنْ شِمالي ، وَمِنْ فَوْقي وَمِنْ تَحْتي ، وَيَسِّرْ لِيَ السَّبيلَ،
راست و چپم و از بالای سر و زیر پایم و راه را بر من هموار کن
وَاَحْسِنْ لِيَ التَّيْسيرَ، وَلا تَخْذُلْني فِي الْعَسيرِ، وَاهْدِني يا خَيْرَ دَليلٍ،
و آسانی خوشی برایم پیش آور و در دشواریها خوارم مکن و راهنمائیم کن ای بهترین راهنما
وَلا تَكِلْني اِلي نَفْسي فِي الْاُموُرِ، وَلَقِّني كُلَّ سُروُرٍ، وَاقْلِبْني اِلي
و در کارها مرا به خودم وامگذار و هر سرور و خوشحالی را به دلم انداز و بازگردان مرا بسوی
اَهْلي بِالْفَلاحِ وَالنَّجاحِ، مَحْبوُراً فِي الْعاجِلِ وَالأجِلِ، اِنَّكَ عَلي
خانواده ام به رستگاری و کامیابی و آراسته به شادکامی در دنیا و آخرت که براستی تو
كُلِّشَيْ ءٍ قَديرٌ، وَارْزُقْني مِنْ فَضْلِكَ، وَاَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ طَيِّباتِ رِزْقِكَ،
بر هر چیز توانائی و از فضل خویش روزیم کن و فراخ گردان بر من از روزیهای پاکیزه ات
وَاسْتَعْمِلْني في طاعَتِكَ، وَاَجِرْني مِنْ عَذابِكَ وَنارِكَ، وَاقْلِبْني اِذا
و وادارم کن به انجام طاعتت و پناهم ده از عذاب و آتش دوزخت و بگردانم به رحمت خود
تَوَفَّيْتَني اِلي جَنَّتِكَ بِرَحْمَتِكَ، اَللّهُمَّ اِنّي اَعوُذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ،
هنگامی که مرا از این جهان بیرون بری بسوی بهشتت خدایا به تو پناه برم از زوال نعمتت
وَمِنْ تَحْويلِ عافِيَتِكَ، وَمِنْ حُلوُلِ نَقِمَتِكَ، وَمِنْ نُزوُلِ عَذابِكَ،
و از تغییر یافتن عافیتت و از آمدن عقوبتت و از نازل شدن عذابت
وَاَعوُذُ بِكَ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ، وَدَرَكِ الشَّقآءِ، وَمِنْ سُوءِ الْقَضآءِ
و به تو پناه برم از سختی بلاء و گرفتاری و رسیدن بدبختی و از تقدیر بد
وَشَماتَةِ الْأَعْدآءِ، وَمِنْ شَرِّ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّمآءِ، وَمِنْ شَرِّ ما فِي
و شماتت دشمنان و از شرّ آنچه از آسمان فرود آید و از شرّ آنچه در
الْكِتابِ الْمُنْزَلِ، اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْني مِنَ الْأَشْرارِ، وَلا مِنْ اَصْحابِ
کتاب منزل خود (قرآن) بیان فرموده ای خدایا مرا از اشرار و از اهل دوزخ قرارم
النَّارِ، وَلا تَحْرِمْني صُحْبَةَ الْأَخْيارِ، وَاَحْيِني حَيوةً طَيِّبَةً، وَتَوَفَّني
مده و از مصاحبت نیکان محرومم مفرما و به زندگی پاکیزه زنده ام بدار و به مرگ
وَفاةً طَيِّبَةً تُلْحِقُني بِالْأَبْرارِ، وَارْزُقْني مُرافَقَةَ الْأَنْبِيآءِ في مَقْعَدِ
پاکیزه ای بمیرانم که به نیکان ملحقم داری و رفاقت پیمبران را روزیم گردانی در جایگاه
صِدْقٍ عِنْدَ مَليكٍ مُقْتَدِرٍ، اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلي حُسْنِ بَلائِكَ
پسندیده نزد پادشاهی نیرومند خدایا از آن تو است ستایش بر خوش آزمایشی
وَصُنْعِكَ، وَلَكَ الْحَمْدُ عَلَي الْاِسْلامِ وَاتِّباعِ السُّنَةِ، يا رَبِّ كَما
و خوش رفتاریت و تو را است ستایش بر نعمت دین اسلام و پیروی طریقه (پیمبران) پروردگارا چنانچه
هَدَيْتَهُمْ لِدينِكَ، وَعَلَّمْتَهُمْ كِتابَكَ، فَاهْدِنا وَعَلِّمْنا، وَلَكَ الْحَمْدُ عَلي
آن پیمبران را به دین خود راهنمائی کردی و کتاب خود را به آنان یاد دادی ما را نیز هدایت کرده و یادمان ده و تو را است
حُسْنِ بَلآئِكَ وَصُنْعِكَ، عِنْدي خآصَّةً كَما خَلَقْتَني فَاَحْسَنْتَ خَلْقي ،
ستایش بر خصوص آزمایش و رفتار نیکت درباره شخص من که مرا آفریدی و خلقتم را نیکو کردی
وَعَلَّمْتَني فَاَحْسَنْتَ تَعْليمي ، وَهَدَيْتَني فَاَحْسَنْتَ هِدايَتي ، فَلَكَ
و یادم دادی و نیکو یاد دادی و هدایتم کردی و نیکو هدایت کردی پس تو را است
الْحَمْدُ عَلي اِنْعامِكَ عَلَيَّ قَديماً وَحَديثاً، فَكَمْ مِنْ كَرْبٍ يا سَيِّدي
ستایش بر نعمت بخشیت نسبت به من از زمان قدیم و جدید پس چه بسیار محنتی که ای آقای من
قَدْ فَرَّجْتَهُ، وَكَمْ مِنْ غَمٍّ يا سَيِّدي قَدْ نَفَّسْتَهُ، وَكَمْ مِنْ هَمٍّ يا سَيِّدي قَدْ
تو آن را گشودی و چه بسیار اندوهی که ای آقای من تو آن را زدودی و چه بسیار غم و غصه ای که ای آقای من تو آنرا
كَشَفْتَهُ، وَكَمْ مِنْ بَلاءٍ يا سَيِّدي قَدْ صَرَفْتَهُ، وَكَمْ مِنْ عَيْبٍ يا سَيِّدي
برطرف کردی و چه بسیار بلا و گرفتاری ای آقای من که تو آن را باز گرداندی و چه بسیار عیبی ای آقای من
قَدْ سَتَرْتَهُ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلي كُلِّ حالٍ، في كُلِّ مَثْويً وَزَمانٍ، وَمُنْقَلَبٍ
که تو آنرا پوشاندی پس تو را است ستایش بر هر حال و در هر جا و هر زمان و هر منزل
وَ مُقَامٍ [مَقَامٍ ]، وَعَلي هذِهِ الْحالِ وَكُلِّ حالٍ، اَللّهُمَّ اجْعَلْني مِنْ اَفْضَلِ عِبادِكَ
و هر مقام و بر این حال و هر حال خدایا قرار ده مرا از بهترین بندگانت
نَصيباً في هذَا الْيَوْمِ مِنْ خَيْرٍ تَقْسِمُهُ، اَوْ ضُرٍّ تَكْشِفُهُ، اَوْ سُوءٍ تَصْرِفُهُ،
در بهره مندی این روز از هر خیری که قسمت کنی یا گرفتاری که برطرف کنی یا بدی که بازش گردانی
اَوْ بَلآءٍ تَدْفَعُهُ، اَوْ خَيْرٍ تَسُوقُهُ، اَوْ رَحْمَةٍ تَنْشُرُها اَوْ عافِيَةٍ تُلْبِسُها،
یا بلائی که دفعش کنی یا خیری که بفرستی یا رحمتی که بگسترانی یا جامه تندرستی که بپوشانی
فَاِنَّكَ عَلي كُلِّشَيْ ءٍ قَديرٌ، وَبِيَدِكَ خَزآئِنُ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ، وَاَنْتَ
که براستی تو بر هر چیز توانائی و خزینه های آسمانها و زمین بدست تو است و توئی
الْواحِدُ الْكَريمُ الْمُعْطِي الَّذي لا يُرَدُّ سآئِلُهُ، وَلا يُخَيَّبُ امِلُهُ، وَلا
خدای یگانه بزرگوار عطابخشی که خواهنده اش دست خالی بازنگردد و آرزومندش ناامید نشود و
يَنْقُصُ نآئِلُهُ، وَلا يَنْفَدُ ما عِنْدَهُ بَلْ يَزْدادُ كَثْرَةً وَطيباً، وَعَطآءً وَجوُداً،
عطاهایش نقصان نپذیرد و خزینه اش پایان ندارد بلکه همواره به زیادی و پاکیزگی و عطا و جودش
وَارْزُقْني مِنْ خَزآئِنِكَ الَّتي لا تَفْني ، وَمِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَةِ، اِنَّ عَطآئَكَ لَمْ
بیفزاید و روزیم کن از خزینه هایت که فنا نپذیرد و از رحمت وسیعت که براستی عطای تو از
يَكُنْ مَحْظوُراً، وَاَنْتَ عَلي كُلِّشَيْ ءٍ قَديرٌ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
کسی منع نشده و تو بر هر چیز توانائی به رحمتت ای مهربانترین مهربانان
دوم بخواند آن هزار مرتبه تسبيحات عشر را كه سيد ذكر فرموده و بيايد در اعمال روز عرفه سوم بخواند دعاي اللهم من تعبأ و تهيأ را كه در روز عرفه و شب و روز جمعه نيز وارد است و گذشت ذكر آن در اعمال شب جمعه. چهارم زيارت كند امام حسين عليه السلام و زمين كربلا را و بماند در آنجا تا روز عيد تا آنكه از شر آن سال نگاه داشته شود