مناجات حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ،اِلاَّمَنْ اَتَي اللَّهَ
خدایا از تو امان خواهم در آن روزی که سود ندهد کسی را نه مال و نه فرزندان مگر آن کس که
بِقَلْبٍ سَليمٍ، وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلي يَدَيْهِ، يَقُولُ يا
دلی پاک به نزد خدا آورد و از تو امان خواهم در آن روزی که بگزد شخص ستمکار هر دو دست خود را و گوید ای
لَيْتِنيِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً، وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ
کاش گرفته بودم با پیامبر راهی و از تو امان خواهم در روزی که شناخته شوند
الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ، فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصي وَالْأَقْدامِ، وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ
جنایتکاران به سیما و رخساره شان و بگیرندشان به پیشانیها و قدمها و از تو امان خواهم
يَوْمَ لا يَجْزي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ، وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً، اِنَ
در آن روزی که کیفر نبیند پدری بجای فرزندش و نه فرزندی کیفر شود بجای پدرش براستی
وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظَّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ، وَلَهُمُ
وعده خدا حق است و از تو امان خواهم در آن روزی که سود ندهد ستمکاران را عذرخواهیشان و بر ایشان است
اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ، وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ
لعنت و ایشان را است بدی آن سرای و از تو امان خواهم در روزی که مالک نیست کسی برای کسی دیگر
شَيْئاً وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ للَّهِ، وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ، وَاُمِّهِ
چیزی را و کار در آن روز بدست خدا است و از تو خواهم امان در آن روزی که بگریزد انسان از برادر و مادر
وَاَبيهِ، وَصاحِبَتِهِ وَبَنيهِ، لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنيهِ،
و پدر و همسر و فرزندانش برای هرکس از ایشان در آن روز کاری است که (فقط) بدان پردازد
وَاَسْئَلُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدي مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ،
و از تو خواهم امان در آن روزی که شخص جنایتکار دوست دارد که فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش
وَصاحِبَتِهِ وَاَخيهِ، وَفَصيلَتِهِ الَّتي تُؤْويهِ، وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَميعاً ثُمَ
و همسرش و برادرش و خویشاوندانش که او را در پناه گیرند و هر که در زمین هست یکسره که بلکه
يُنْجيهِ، كَلاَّ اِنَّها لَظي نَزَّاعَةً لِلشَّوي ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْمَوْلي
او را نجات دهد
هرگز که جهنم آتشی است سوزان که پوست از سر بکند مولای من... تویی سرور
وَاَنَا الْعَبْدُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلَّا الْمَوْلي ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ اَنْتَ
و منم بنده و آیا رحم کند بر بنده جز سرور او مولای من ای مولای من تویی
الْمالِكُ وَاَنَا الْمَمْلُوكُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ اِلَّا الْمالِكُ، مَوْلايَ يا
مالک و منم مملوک و آیا رحم کند بر مملوک جز مالک مولای من ای
مَوْلايَ، اَنْتَ الْعَزيزُ وَاَنَا الذَّليلُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الذَّليلَ اِلَّا الْعَزيزُ،
مولایم تویی عزتمند و منم خوار و ذلیل و آیا رحم کند بر شخص خوار جز عزیز
مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْخالِقُ وَاَنَا الْمَخْلُوقُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ
مولای من ای مولای من تویی آفریدگار و منم آفریده و آیا رحم کند بر آفریده
اِلَّا الْخالِقُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ اَنْتَ الْعَظيمُ وَاَنَا الْحَقيرُ، وَهَلْ يَرْحَمُ
جز آفریدگار مولای من ای مولای من تویی بزرگ و منم ناچیز و آیا رحم کند بر
الْحَقيرَ اِلَّا الْعَظيمُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْقَوِيُّ وَاَنَا الضَّعيفُ وَهَلْ
ناچیز جز بزرگ مولای من ای مولای من تویی نیرومند و منم ناتوان و آیا
يَرْحَمُ الضَّعيفَ اِلَّا الْقَوِيُّ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْغَنِيُّ وَاَنَا الْفَقيرُ،
رحم کند بر ناتوان جز نیرومند مولای من ای مولای من تویی بی نیاز و منم نیازمند
وَهَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلَّا الْغَنِيُّ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْمُعْطي وَاَنَا
و آیا رحم کند بر نیازمند جز بی نیاز مولای من ای مولای من تویی عطابخش و منم
السَّآئِلُ، وَهَلْ يَرْحَمُ السَّآئِلَ اِلَّا الْمُعْطي ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ
سائل و آیا رحم کند بر سائل جز عطاکننده مولای من ای مولای من تویی
الْحَيُّ وَاَنَا الْمَيِّتُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ اِلَّا الْحَيُّ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ،
زنده و منم مرده و آیا رحم کند مرده را جز زنده مولای من ای مولای من
اَنْتَ الْباقي وَاَنَا الْفاني ، وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفانيَ اِلَّا الْباقي ، مَوْلايَ يا
تویی باقی و منم فانی و آیا رحم کند بر فانی جز خدای باقی مولای من ای
مَوْلايَ، اَنْتَ الدَّآئِمُ وَاَنَا الزَّآئِلُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الزَّآئِلَ اِلَّا الدَّائِمُ، مَوْلايَ
مولای من تویی همیشگی و منم زوال پذیر و آیا رحم کند بر زوال پذیر جز خدای همیشگی مولای من
يا مَوْلايَ، اَنْتَ الرَّازِقُ وَاَنَا الْمَرْزُوقُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلَّا
ای مولای من تویی روزی ده و منم روزی خور و آیا رحم کند روزی خور را جز
الرَّازِقُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْجَوادُ وَاَنَاالْبَخيلُ، وَهَلْ يَرْحَمُ
روزی ده مولای من ای مولای من تویی سخاوتمند و منم بخیل و آیا رحم کند
الْبَخيلَ اِلَّا الْجَوادُ، مَوْلايَ يامَوْلايَ، اَنْتَ الْمُعافي وَاَنَا الْمُبْتَلي ، وَهَلْ
بر بخیل جز سخاوتمند مولای من ای مولای من تویی عافیت بخش و منم گرفتار و آیا
يَرْحَمُ الْمُبْتَلي اِلَّا الْمُعافي ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْكَبيرُ، وَاَنَا
رحم کند بر شخص گرفتار جز عافیت بخش مولای من ای مولای من تویی بزرگ و منم
الصَّغيرُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الصَّغيرَ اِلَّا الْكَبيرُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ
کوچک و آیا رحم کند بر کوچک جز بزرگ مولای من ای مولای من تویی
الْهادي وَاَنَا الضَّآلُّ، وَهَلْ يَرْحَمُ الضَّآلَّ اِلَّا الْهادي ، مَوْلايَ يامَوْلايَ،
راهنما و منم گمراه و آیا رحم کند بر گمراه جز راهنما مولای من ای مولای من
اَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَنَا الْمَرْحُومُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلَّا الرَّحْمنُ،
تویی بخشاینده و منم بخشش پذیر و آیا رحم کند بخشش پذیر را جز بخشاینده
مَوْلايَ يامَوْلايَ، اَنْتَ السُّلْطانُ وَاَنَا الْمُمْتَحَنُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ
مولای من ای مولای من تویی سلطان و منم گرفتار آزمایش و آیا رحم کند به بنده گرفتار آزمایش
اِلَّا السُّلْطانُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الدَّليلُ وَاَنَا الْمُتَحَيِّرُ، وَهَلْ يَرْحَمُ
جز سلطان مولای من ای مولای من تویی دلیل و راهنما و منم متحیر و سرگردان و آیا رحم کند
الْمُتَحَيِّرَ اِلَّا الدَّليلُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَنَا الْمُذْنِبُ، وَهَلْ
سرگردان را جز راهنما مولای من ای مولای من تویی آمرزنده و منم گنهکار و آیا
يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلَّا الْغَفُورُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ الْغالِبُ وَاَنَا
رحم کند گنهکار را جز آمرزنده مولای من ای مولای من تویی غالب و منم
الْمَغْلُوبُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلَّا الْغالِبُ، مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اَنْتَ
مغلوب و آیا رحم کند بر مغلوب جز غالب مولای من ای مولای من تویی
الرَّبُّ وَاَنَا الْمَرْبُوبُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلَّا الرَّبُّ، مَوْلايَ يا
پروردگار و منم پروریده و آیا رحم کند پروریده را جز پروردگار مولای من
مَوْلايَ، اَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَاَنَا الْخاشِعُ، وَهَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلَّا الْمُتَكَبِّرُ،
ای مولای من تویی خدای با کبریا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آیا رحم کند بر فروتن جز خدای بزرگمنش
مَوْلايَ يا مَوْلايَ، اِرْحَمْني بِرَحْمَتِكَ، وَارْضَ عَنّي بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ
مولای من ای مولای من به من رحم کن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و کرم
وَفَضْلِكَ، يا ذَاالْجُودِ وَالْأِحْسانِ، وَالطَّوْلِ وَالْأِمْتِنانِ، بِرَحْمَتِكَ يا
و فضل خود ای صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت ای
اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ
مهربانترین مهربانان
مؤلف گويد كه سيد بن طاوس بعد از اين مناجات دعايي طولاني از آن حضرت نقل كرده مسمي به دعاي امان مقام را گنجايش ذكر آن نيست و مي خواني نيز در اين مقام شريف دعايي را كه در مسجد زيد ذكر مي كنيم ان شاء الله و بدان كه ما در هديه الزائرين اشاره كرديم به اختلاف در محرابي كه محل ضربت خوردن امير المؤمنين عليه السلام است كه آيا همين محراب معروف است يا آن محراب متروك و گفتيم كه نهايت احتياط در آن است كه اعمال محراب را در هر دو جا بكنند يا گاهي در معروف و گاهي در متروك .