دعای سمات
معروف به دعاء شبّور كه مستحبّ است خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه و مخفي نماند كه اين دعا از ادعيه مشهوره است و اكثر علماء سَلَفْ بر اين دعا مواظبت مي نموده اند و در مصباح شيخ طوسي و جمال الأسبوع سيّد بن طاوس و كتب كفعمي به سندهاي معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروي رِضْوانُ اللَّهِ عَلَيْهِ كه از نوّاب حضرت صاحب الأمرعليه السلام است و از حضرت امام محمّد باقر و امام جعفر صادق عليهما السلام روايت شده و علّامه مجلسي رحمه الله آن را با شرح در بحار ذكر كرده و آن دعاء موافق مصباح شيخ اين است:
اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الْأَعْظَمِ الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، الَّذي اِذا
خدایا از تو می خواهم به حق نام بزرگ و بزرگترت و آن عزیزتر و برجسته تر و گرامی ترت همان نامی که
دُعيتَ بِهِ عَلي مَغالِقِ اَبْوابِ السَّمآءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ، وَاِذا دُعيتَ بِهِ
هرگاه بخوانندت بدان نام برای گشودن درهای بسته آسمان به رحمت گشوده شود و هرگاه بخوانندت بدان
عَلي مَضآئِقِ اَبْوابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ، وَاِذا دُعيتَ بِهِ عَلَي العُسْرِ
نام برای باز شدن تنگناهای درهای زمین باز شود و هرگاه بخوانندت بدان نام برای آسان شدن
لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْ، وَاِذا دُعيتَ بِهِ عَلَي الْأَمْواتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ، وَاِذا
سختی آسان گردد و هرگاه بخوانندت بدان نام برای زنده شدن مردگان زنده شود و هرگاه
دُعيتَ بِهِ عَلي كَشْفِ الْبَاْسآءِ وَالضَّرَّآءِ انْكَشَفَتْ، وَبِجَلالِ وَجْهِكَ
بخوانندت بدان نام برای برطرف شدن دشواری ها برطرف گردد و سوگند به عظمت ذات
الْكَريمِ، اَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَاَعَزِّ الْوُجُوهِ، الَّذي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ، وَخَضَعَتْ لَهُ
بزرگوارت که بزرگوارترین و عزیزترین ذات است و تمام روها دربرابرش خوار گشته و
الرِّقابُ، وَخَشَعَتْ لَهُ الْأَصْواتُ، وَوَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخافَتِكَ،
گردن ها در مقابلش خم شده و صداها از هیبتش خاموش گشته و دل ها همه از ترس
وَبِقُوَّتِكَ الَّتي بِها تُمْسِكُ السَّمآءَ اَنْ تَقَعَ عَلَي الْأَرْضِ اِلاَّ بِاِذْنِكَ،
او هراسان گشته و سوگند به نیرو و قدرتت که بدان آسمان را نگه داشته ای از اینکه بر زمین افتد جز به اجازه خودت و
وَتُمْسِكُ السَّمواتِ وَالْأَرْضَ اَنْ تَزُولا، وَبِمَشِيَّتِكَ الَّتي دانَ لَهَا الْعالَمُونَ،
نگه داشته ای آسمان ها و زمین را از اینکه از جای خود بروند و سوگند به مشیت و اراده ات که جهانیان
وَبِكَلِمَتِكَ الَّتي خَلَقْتَ بِهَا السَّمواتِ وَالْأَرْضَ، وَبِحِكْمَتِكَ الَّتي صَنَعْتَ بِهَا
در برابرش خوار گشته و به حق آن کلمه ات که آسمان ها و زمین را بدان آفریدی و به حق آن حکمتت که بوسیله آن (موجودات)
الْعَجآئِبَ، وَخَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَجَعَلْتَها لَيْلاً، وَجَعَلْتَ اللَّيْلَ سَكَناً، وَخَلَقْتَ
شگفت ساختی و تاریکی را بدان خلق فرمودی و آن را شب قرار دادی و شب را نیز (وقت) آرامش قرار دادی
بِهَا النُّورَ وَجَعَلْتَهُ نَهاراً، وَجَعَلْتَ النَّهارَ نُشُوراً مُبْصِراً، وَخَلَقْتَ بِهَا
و نور و روشنی را بدان آفریدی و روزش قرار دادی و روز را هم (هنگام کار و) جنبش و مایه بینش قرار دادی و بدان
الشَّمْسَ وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِيآءً، وَخَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَجَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً،
خورشید را آفریدی و خورشید را نیز فروزان کردی
و بدان ماه را خلق کردی و آن را نور و روشنایی
وَخَلَقْتَ بِهَا الْكَواكِبَ وَجَعَلْتَها نُجُوماً وَبُرُوجاً وَمَصابيحَ وَزينَةً وَرُجُوماً،
قرارش دادی و بدان ستارگان را آفریدی و قرارشان دادی اخترانی تابناک و برج ها و چراغ هایی و زیور بخش آسمان و وسیله راندن
وَجَعَلْتَ لَها مَشارِقَ وَمَغارِبَ، وَجَعَلْتَ لَها مَطالِعَ وَمَجارِيَ، وَجَعَلْتَ لَها
(شیاطین) و قرار دادی برای آنها خاورها و باخترها و نیز برایش طلوع گاه ها و گردشگاه ها مقرر ساختی و برای هریک از آنها
فَلَكاً وَمَسابِحَ، وَقَدَّرْتَها فِي السَّمآءِ مَنازِلَ فَاَحْسَنْتَ تَقْديرَها، وَصَوَّرْتَها
مدارحرکت و شناگاهی قراردادی و روی اندازه های معین درآسمان منزل شان دادی و به خوبی اندازه گرفتی و صورت شان دادی و
فَاَحْسَنْتَ تَصْويرَها، وَاَحْصَيْتَها بِاَسْمآئِكَ اِحْصآءً، وَدَبَّرْتَها بِحِكْمَتِكَ
نیکو صورت شان دادی و آنها را بنام های خویش دقیقاً برشمردی و با حکمت خویش با کمال
تَدْبيراً، فَاَحْسَنْتَ تَدْبيرَها، وَسَخَّرْتَها بِسُلْطانِ اللَّيْلِ وَسُلْطانِ النَّهارِ،
تدبیر اداره نمودی و به نیکی تدبیر کردی و بوسیله تسلط شب و روز برای تنظیم
وَالسَّاعاتِ وَعَدَدَ السِّنينَ وَالْحِسابَ، وَجَعَلْتَ رُؤْيَتَها لِجَميعِ النَّاسِ
ساعت ها و شماره سال ها و برقراری حساب تسخیرشان کردی و دیدنشان را بر همه مردم
مَرْئً واحِداً، وَاَسْئَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ، وَرَسُولَكَ
یکنواخت کردی و از تو می خواهم خدایا به حق آن بزرگواری و مجدت که سخن گفتی بدان با بنده و فرستاده ات
مُوسَي بْنَ عِمْرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الْمُقَدَّسينَ، فَوْقَ اِحْساسِ الْكَرُّوبينَ
موسی بن عمران علیه السلام در میان قدسیان برتر از احساس کروبیان
فَوْقَ غَمآئِمِ النُّورِ، فَوْقَ تابُوتِ الشَّهادَةِ في عَمُودِ النَّارِ وَفي طُورِ سَيْنآءَ،
بالاتر از ابرهای نور و بالاتر از صندوق شهادت که در میان ستونی از آتش (بود) و هم در طور سیناء
وَفي جَبَلِ حُوريثَ فِي الْوادِ الْمُقَدَّسِ، فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ مِنْ جانِبِ
و در کوه حوریث در وادی مقدس در بقعه مبارک از جانب
الطُّورِ الْأَيْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ، وَفي اَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ اياتٍ بَيِّناتٍ،
راست کوه طور از درخت و در سرزمین مصر با نُه معجزه آشکار (بمجد و بزرگواریت در)
وَيَوْمَ فَرَقْتَ لِبَني اِسْرآئيلَ الْبَحْرَ، وَفِي الْمُنْبَجِساتِ الَّتي صَنَعْتَ بِهَا
روزی که دریا را برای بنی اسرائیل شکافتی و نیز در (روز) چشمه های جوشیده و جاری (از سنگ)
الْعَجآئِبَ في بَحْرِ سُوفٍ، وَعَقَدْتَ مآءَ الْبَحْرِ في قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجارَةِ
که از آن عجایبی ساختی در دریای سوف و در دل آن دریای عظیم آب آن دریا را مانند سنگ
وَجاوَزْتَ بِبَني اِسْرآئيلَ الْبَحْرَ، وَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْني عَلَيْهِمْ بِما
منجمد کرده و بستی و بنی اسرائیل را از دریا عبور دادی و وعده نیکت را به خاطر
صَبَرُوا، وَاَوْرَثْتَهُمْ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَمَغارِبَهَا الَّتي بارَكْتَ فيها لِلْعالَمينَ،
صبری که کردند بر ایشان تمام کردی و آنان را بر شرق و غرب سرزمینی که برای جهانیان مبارک گردانده بودی
وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ وَمَراكِبَهُ فِي الْيَمِّ، و بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الْأَعْظَمِ
وارث و مالک کردی و فرعون و سپاهیانش را با مرکب هاشان در دریا غرق کردی و به حق نام بزرگ و اعظم و
الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، وَبِمَجْدِكَ الَّذي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسي كَليمِكَ
عزیزتر و برتر و گرامی ترت سوگند و به حق آن مجد و بزرگیت که بدان بر موسی کلیم خود
عَلَيْهِ السَّلامُ في طُورِ سَيْنآءَ، وَلِإِبْراهيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ خَليلِكَ مِنْ قَبْلُ في مَسْجِدِ
علیه السلام در طور سیناء تجلی کردی و پیش از آن نیز برای ابراهیم علیه السلام خلیل خود در مسجد
الْخَيْفِ، وَلِإِسْحقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ في بِئْرِ شِيَعٍ، وَلِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ
خیف (تجلی کردی) و برای اسحاق برگزیده ات علیه السلام در بئر شیع (تجلی کردی) و برای یعقوب پیامبرت علیه
السَّلامُ في بَيْتِ ايلٍ، وَاَوْفَيْتَ لِإِبْراهيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِميثاقِكَ، وَلِإِسْحقَ
السلام در بیت ایل (خانه خدا) تجلی کردی
(و به مجد و بزرگواریت که) برای ابراهیم علیه السلام به پیمان خود وفا کردی و برای اسحاق
بِحَلْفِكَ وَلِيَعْقُوبَ بِشَهادَتِكَ، وَلِلْمُؤْمِنينَ بِوَعْدِكَ، وَلِلدَّاعينَ بِاَسْمآئِكَ
به سوگندت و برای یعقوب به گواهیت و برای مؤمنان به وعده ات و برای خوانندگان به نام هایت
فَاَجَبْتَ، وَبِمَجْدِكَ الَّذي ظَهَرَ لِمُوسَي بْنِ عِمْرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَلي قُبَّةِ
که اجابت شان کردی
و به همان مجد و بزرگیت که برای موسی بن عمران علیه السلام در قبة الرمان
الرُّمَّانِ، وَبِاياتِكَ الَّتي وَقَعَتْ عَلي اَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَالْغَلَبَةِ،
(عبادتگاهش) آشکار گردید و به آن معجزات و نشانه هایت که واقع شد که در سرزمین مصر با مجد و عزت و غلبه
بِاياتٍ عَزيزَةٍ، وَ بِسُلْطانِ الْقُوَّةِ وَبِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ، وَبِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّآمَّةِ،
و به آن معجزات باشکوه و به آن تسلط نیرومند و قدرت با عزت و به مقام آن
وَبِكَلِماتِكَ الَّتي تَفَضَّلْتَ بِها عَلي اَهْلِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ، وَاَهْلِ الدُّنْيا
کلمه کاملت و به حق آن کلماتی که تفضل کردی بدانها بر اهل آسمان ها و زمین و اهل دنیا
وَاَهْلِ الْاخِرَةِ، وَبِرَحْمَتِكَ الَّتي مَنَنْتَ بِها عَلي جَميعِ خَلْقِكَ، وَبِاسْتِطاعَتِكَ
و آخرت و به آن رحمتت که بدان بر همه مخلوقاتت مِنّت نهادی و به آن توانائیت که
الَّتي اَقَمْتَ بِها عَلَي الْعالَمينَ، وَ بِنُورِكَ الَّذي قَدْ خَرَّمِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنآءَ،
جهانیان را بدان برپاداشتی و بدان روشنی و نورت که درافتاد از دهشت آن طور سیناء و
وَبِعِلْمِكَ وَجَلالِكَ وَكِبْرِيآئِكَ وَ عِزَّتِكَ وَجَبَرُوتِكَ الَّتي لَمْ تَسْتَقِلَّهَا
بدان علم و جلال و بزرگواری و عزت و جبروتت که
الْأَرْضُ، وَانْخَفَضَتْ لَهَا السَّمواتُ، وَانْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ، وَرَكَدَتْ لَهَا
زمین قدرت کشیدن آن را نداشت و آسمان ها در برابرش به زانو درآمد و عمق اکبر زمین در مقابلش خود را واپس کشید و
الْبِحارُ وَالْأَنْهارُ، وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبالُ، وَسَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَناكِبِها،
دریاها و نهرها از جنبش ایستاد و کوه ها در برابرش فروتن گشت و زمین با همه
وَاسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّها، وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّياحُ في جَرَيانِها، وَخَمَدَتْ
پست و بلندی هایش برای او ساکن شد و تمام مخلوقات در برابرش تسلیم گردیدند و بادها بخاطر آن در جریان خود مضطرب گردید
لَهَا النّيرانُ في اَوْطانِها، وَبِسُلْطانِكَ الَّذي عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ
و آتش ها بواسطه آن در جاهای خود خاموش شد و به فرمانروایی مطلق (یا حجت و برهانت) که به واسطه آن همیشه به پیروزی و غلبه
الدُّهُورِ، وَحُمِدْتَ بِهِ فِي السَّمواتِ وَالْأَرَضينَ، وَبِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ
معروف گشتی و به واسطه آن در آسمان ها و زمین ها ستایش شدی و به حق آن کلمه صدق و راستت
الَّتي سَبَقَتْ لِأَبينا ادَمَ عَلَيْهِ السَّلامُ وَذُرِّيَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ، وَاَسْئَلُكَ
که پیش از این برای پدر ما آدم علیه السلام و فرزندانش به لطف و رحمت سبقت جست و می خوانمت
بِكَلِمَتِكَ الَّتي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْ ءٍ، وَبِنُورِ وَجْهِكَ الَّذي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ
به حق آن گفتارت که بر هر چیز غلبه کرده و به نور ذاتت که بوسیله آن بر کوه تجلی
فَجَعَلْتَهُ دَكّاً وَخَرَّ مُوسي صَعِقاً، وَبِمَجْدِكَ الَّذي ظَهَرَ عَلي طُورِ سَيْنآءَ،
فرمودی و آن را از هم متلاشی ساختی و موسی مدهوش درافتاد و به مجد و بزرگواریت که آشکار شد بر طور سیناء
فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَرَسُولَكَ مُوسَي بْنَ عِمْرانَ، وَبِطَلْعَتِكَ في ساعيرَ
و به وسیله آن با بنده و پیامبرت موسی بن عمران تکلم کردی و به طلوع پرتوت در ساعیر (جای مناجات عیسی) و
وَظُهُورِكَ في جَبَلِ فارانَ بِرَبَواتِ الْمُقَدَّسينَ، وَجُنُودِ الْمَلائِكَةِ
به ظهورت در کوه فاران (جای مناجات رسول خدا) در جایگاه مرتفع قدسیان و صفوف لشگر فرشتگان
الصَّآفّينَ، وَخُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبِّحينَ، وَبِبَرَكاتِكَ الَّتي بارَكْتَ فيها عَلي
و در میان خشوع ملائکه تسبیح کننده و به حق آن برکاتت که برکت دادی در آنها بر
اِبْراهيمَ خَليلِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ في اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَبارَكْتَ
ابراهیم خلیلت علیه السلام در میان امت محمد(ص) (بخاطر ارتباطی که میان رسول خدا(ص) و ابراهیم برقرار ساختی) و برکت دادی بر
لِإِسْحقَ صَفِيِّكَ في اُمَّةِ عيسي عَلَيْهِمَا السَّلامُ، وَبارَكْتَ لِيَعْقُوبَ
اسحاق برگزیده ات در میان امت عیسی علیهماالسلام و برکت دادی بر یعقوب
اِسْرآئيلِكَ في اُمَّةِمُوسي عَلَيْهِمَاالسَّلامُ، وَبارَكْتَ لِحَبيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ
اسرائیل در امت موسی علیهماالسلام و برکت دادی بر حبیبت محمد صلی الله
عَلَيْهِ وَآلِهِ في عِتْرَتِهِ وَذُرِّيَّتِهِ وَاُمَّتِهِ، اَللّهُمَّ وَكَما غِبْنا عَنْ ذلِكَ وَلَمْ نَشْهَدْهُ
علیه و آله در عترت و فرزندان و امتش خدایا چنانچه ما در آن جریانات نبودیم و آنها را مشاهده نکرده و ندیده
وَآمَنَّا بِهِ وَلَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَعَدْلاً، اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ
از روی راستی و درستی بدان ایمان آوردیم همانطور می خواهیم درود فرستی بر محمد و آل محمد
تُبارِكَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَتَرَحَّمَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، كَاَفْضَلِ
و مبارک کنی بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل محمد مانند بهترین
ما صَلَّيْتَ وَبارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلي اِبْراهيمَ وَآلِ اِبْراهيمَ، اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ،
درود و برکت و رحمتی که بر ابراهیم و آل ابراهیم فرستادی که براستی تو ستوده و بزرگواری
فَعَّالٌ لِما تُريدُ، وَاَنْتَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ.
و هر چه بخواهی انجام دهی و تو بر هر چیز توانایی
پس حاجات خود را ذكر مي كني و مي گوئي:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ، وَبِحَقِّ هذِهِ الْأَسْمآءِ الَّتي لا يَعْلَمُ تَفْسيرَها
خدایا به حق این دعا و به حق این نام هایی که نداند تفسیرش
وَلا يَعْلَمُ باطِنَها غَيْرُكَ، صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَافْعَلْ بي ما اَنْتَ
را و نداند باطن آنها را کسی جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد و بجای آر درباره من آنچه را تو
اَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بي ما اَنَا اَهْلُهُ، وَاغْفِرْ لي مِنْ ذُنُوبي ما تَقَدَّمَ مِنْها
شایسته آنی و انجام مده درباره من آنچه من سزاوار آنم و بیامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه
وَما تَأَخَّرَ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ، وَاكْفِني مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ، وَجارِ
پس از این سر زند و وسعت ده بر من از روزی حلالت و مرا از زحمت و شر انسان بد و همسایه
سَوْءٍ وَقَرينِ سَوْءٍ وَسُلْطانِ، سَوْءٍ اِنَّكَ عَلي ما تَشآءُ قَديرٌ، وَبِكُلِّشَيْ ء عَليمٌ، آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ.ٍ
بد و رفیق بد و سلطان بد کفایت فرما که تو بر هر چیز توانایی و به هر چیز دانایی . اجابت فرما ای پروردگار جهانیان .
مؤلف گويد: كه در بعض نسخ است بعد از :
وَاَنْتَ عَلي كُلِ شَيْ ءٍ قَديرٌ،
و تو بر هر چیز قادری
كه هر حاجت داري ذكر كن و بگو:
يا اَللَّهُ يا حَنَّانُ يا مَنَّانُ،
ای خدا ای مهر پیشه و ای نعمت بخش
يا بَديعَ السَّمواتِ وَالأَرضِ، يا ذَاالْجَلالِ وَالإِكْرامِ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ،
ای پدید آورنده آسمان ها و زمین ای صاحب جلال و بزرگواری ای مهربانترین مهربانان
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ تا آخر. و
خدایا به حق این دعا
تا آخر،علامه مجلسي از مصباح سيّد بن باقي نقل كرده كه بعد از دعاي سمات اين دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ وَبِحَقِّ هذِهِ الْأَسْمآءِ الَّتي لايَعْلَمُ
خدایا بحق این دعا و به حق این نام هایی که نداند
تَفْسيرَها، وَلا تَأْويلَها وَلا باطِنَها وَلا ظاهِرَها غَيْرُكَ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلي
تفسیرش را و نه تأویلش را و نه باطنش را و نه ظاهرش را کسی جز تو (از تو می خواهم) که درود فرستی بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَرْزُقَني خَيْرَالدُّنْيا وَالْأخِرَةِ.
محمد و آل محمد و اینکه روزی من گردانی خیر دنیا و آخرت را
پس حاجت خود را بطلبد و بگويد:
وَافْعَلْ بي ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بي ما اَنَا اَهْلُهُ، وَاْنتَقِمْ لي مِنْ فُلانِ
و انجام ده درباره من آنچه را تو شایسته آنی و مکن با من آنچه را من سزاوار آنم و برای من از فلان پسر فلان
و نام دشمن را بگويد :
وَاغْفِرْ لي مِنْ ذُنُوبي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما تَأَخَّرَ،
و بیامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه از این پس سرزند
وَلِوالِدَيَّ وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ،
و بیامرز پدر و مادرم را و همه مردان مؤمن و زنان مؤمنه را و وسعت ده بر من از روزی حلالت
وَاكْفِني مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ وَجارِ سَوْءٍ، وَسُلْطانِ سَوْءٍ وَقَرينِ سَوْءٍ، وَيَوْمِ
و مرا از زحمت و شرّ انسان بد و همسایه بد و سلطان بد و رفیق بد و روز
سَوْءٍ وَساعَةِ سَوْءٍ، وَانْتَقِمْ لي مِمَّنْ يَكيدُني وَمِمَّنْ يَبْغي عَلَيَّ، وَيُريدُ بي
بد و ساعت بد کفایت فرما و از کسی که به من نیرنگ زند و بر من ستم کند و قصد ظلم به من
وَبِاَهْلي وَاَوْلادي ، وَاِخْواني وَجيراني وَقَراباتي مِنَ الْمُؤْمِنينَ
و به خاندان و فرزندان و همسایگان و نزدیکان من از مردان مؤمن و
وَالْمُؤْمِناتِ ظُلْماً، اِنَّكَ عَلي ما تَشآءُ قَديرٌ، وَبِكُلِّ شَيْ ءٍ عَليمٌ، آمينَ رَبَ الْعالَمينَ
زنان مؤمنه را دارد انتقام مرا بگیر که تو بر هر چه بخواهی توانایی و به هر چیز دانایی اجابت فرما ای پروردگار جهانیان
پس بگويد:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ تَفَضَّلْ عَلي فُقَرآءِ الْمُؤْمِنينَ
خدایا به حق این دعاء بر (همه اهل ایمان) تفضل کن (امّا) بر فقرای مؤمنین
وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِني وَالثَّرْوَةِ، وَعَلي مَرْضَي الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ
و مؤمنات به ثروت و توانگری و بر بیماران از مؤمنین و مؤمنات
بِالشِّفآءِ وَالصِّحَةِ، وَعَلي اَحْيآءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِاللُّطْفِ وَالْكَرامَةِ،
به شفاء و تندرستی و بر زندگان مؤمنین و مؤمنات به لطف و بزرگواری
وَعَلي اَمْواتِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَعَلي مُسافِرِي
و بر مردگان مؤمنین و مؤمنات به آمرزش و رحمت و بر مسافرین
الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالرَّدِّ اِلي اَوْطانِهِمْ سالِمينَ غانِمينَ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ
مؤمنین و مؤمنات به بازگشتن بسوی وطن های خویش به سلامتی و بهره مندی به رحمتت ای مهربانترین
الرَّاحِمينَ، وَصَلَّي اللَّهُ عَلي سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ، وَعِتْرَتِهِ الطَّاهِرينَ، وَسَلَّمَ تَسْليماًكَثيراً
مهربانان و درود فرستد خداوند بر آقای ما محمد خاتم پیمبران و عترت پاکیزه اش و سلام فرستد بسیار
و شيخ بن فهد گفته كه مستحبّ است بعد از دعاء سمات بگوئي :
اللّهُمَ اِنّي اَسْئَلُكَ
خدایا از تو می خواهم
بِحُرْمَةِ هذَا الدُّعآءِ، وَبِمافاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمآءِ، وَبِما يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسيرِ
به حرمت این دعا و به آنچه از نام هایت که در آن ذکر نشده و به آنچه دربردارد از تفسیر و تدبیری
وَالتَّدْبيرِ،الَّذي لايُحيطُبِهِ اِلاَّاَنْتَ،اَنْ تَفْعَلَ بي كَذاوَكَذا،وبجاي كذاوكذاحاجت خودرا بخواهد
که کسی جز تو بر آن احاطه ندارد که درباره من چنین و چنان کنی