دعای ابوحمزه ثمالی
چهارم در مصباح شيخ است كه روايت كرده ابو حمزه ثمالي كه حضرت امام زين العابدين عليه السلام درماه رمضان بيشتر از شب را نماز مي كرد و چون سحر مي شد اين دعا را مي خواند:
اِلهي لا تُؤَدِّبْني بِعُقوُبَتِكَ، وَلا تَمْكُرْ بي في حيلَتِكَ، مِنْ اَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ
خدایا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مکن و مکر مکن به من با حیله ات از کجا خیری بدست آورم
يا رَبِّ، وَلا يوُجَدُ اِلاَّ مِنْ عِنْدِكَ، وَمِنْ اَيْنَ لِيَ النَّجاةُ، وَلا
ای پروردگار من با اینکه خیری یافت نشود جز در پیش تو و از کجا نجاتی برایم باشد با
تُسْتَطاعُ اِلاَّ بِكَ، لاَ الَّذي اَحْسَنَ اسْتَغْني عَنْ عَوْنِكَ وَرَحْمَتِكَ،
اینکه نجاتی نتوان یافت جز به کمک تو نه آن کس که نیکی کند بی نیاز است از کمک تو و رحمتت
وَلاَ الَّذي اَسآءَ وَاجْتَرَءَ عَلَيْكَ، وَلَمْ يُرْضِكَ خَرَجَ عَنْ
و نه آنکس که بد کند و دلیری بر تو کند و خوشنودیت نجوید از تحت قدرت تو بیرون رود
قُدْرَتِكَ، يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ ،
ای پروردگار من ...
بگويد تا آنكه نفس قطع شود
بِكَ عَرَفْتُكَ، وَاَنْتَ دَلَلْتَني عَلَيْكَ، وَدَعَوْتَني اِلَيْكَ، وَلَوْلا اَنْتَ لَمْ اَدْرِ ما اَنْتَ،
به وسیله خودت من تو را شناختم و تو مرا برخود راهنمایی کردی و بسوی خود خواندی و اگر تو نبودی من ندانستم که تو کسیتی
اَلْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي اَدْعوُهُ فَيُجيبُني ، وَاِنْ كُنْتُ بَطيئاً حينَ يَدْعوُني ،
ستایش خدایی را که می خوانمش و او پاسخم دهد و اگرچه وقتی می خواندم بکندی به درگاهش روم
وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي اَسْئَلُهُ فَيُعْطيني ، وَاِنْ كُنْتُ بَخيلاً حينَ يَسْتَقْرِضُني ،
و ستایش خدایی را که می خواهم از او و به من عطا می کند و اگرچه در هنگامی که او از من چیزی قرض خواهد من بخل کنم
وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي اُناديهِ كُلَّما شِئْتُ لِحاجَتي ، وَاَخْلوُ بِهِ حَيْثُ شِئْتُ
و ستایش خدایی را که هرگاه برای حاجتی بخواهم او را ندا کنم و هر زمان بخواهم برای
لِسِرِّي بِغَيْرِ شَفيعٍ فَيَقْضي لي حاجَتي ، اَلْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذي لا اَدْعُو غَيْرَهُ،
راز و نیاز بدون واسطه با او خلوت کنم و او حاجتم را برآورد ستایش خدایی را که جز او
وَلَوْ دَعَوْتُ غَيْرَهُ، لَمْ يَسْتَجِبْ لي دُعآئي ، وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي لا اَرْجُو
کسی را نخوانم و اگر غیر او دیگری را می خواندم دعایم را مستجاب نمی کرد و ستایش خدایی را که بجز او
غَيْرَهُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ، لَأَخْلَفَ رَجآئي ، وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي وَكَلَني
امید ندارم و اگر به غیر او امیدی داشتم ناامیدم می کرد و ستایش خدایی را که مرا به حضرت خود
اِلَيْهِ فَاَكْرَمَني ، وَلَمْ يَكِلْني اِلَي النَّاسِ فَيُهينُوني ، وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي
واگذار کرده و از این رو به من اکرام کرده و به مردم واگذارم نکرده که مرا خوارکنند و ستایش خدایی را که
تَحَبَّبَ اِلَيَّ وَهُوَ غَنِيٌّ عَنّي ، وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ الَّذي يَحْلُمُ عَنّي ، حَتّي كَاَنّي
با من دوستی کند در صورتی که از من بی نیاز است و ستایش خدایی را که نسبت به من بردباری کند تا به جایی که
لا ذَنْبَ لي ، فَرَبّي اَحْمَدُ شَي ءٍ عِنْدي وَاَحَقُّ بِحَمْدي ، اَللّهُمَّ اِنّي اَجِدُ
گویا گناهی ندارم پس پروردگار من ستوده ترین چیزها است نزد من و به ستایش من سزاوارتر است خدایا من همه راههای
سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيْكَ مُشْرَعَةً وَمَناهِلَ الرَّجآءِ اِلَيْكَ مُتْرَعَةً،
مقاصد را به سوی تو باز می بینم و چشمه های امید را بسویت سرشار می یابم
وَالْأِسْتِعانَةَ بِفَضْلِكَ لِمَنْ اَمَّلَكَ مُباحَةً، وَاَبْوابَ الدُّعآءِ اِلَيْكَ
و یاری جستن به فضل تو برای آرزومندانت مباح و بی مانع است و درهای دعای بسوی تو برای
لِلصَّارِخينَ مَفْتوُحَةً، وَاَعْلَمُ اَنَّكَ لِلرَّاجي بِمَوْضِعِ اِجابَةٍ، وَلِلْمَلْهوُفينَ
فریادکنندگان باز است و به خوبی می دانم که تو برای اجابت شخص امیدوار آماده ای و برای فریادرسی اندوهگینان
بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ، وَاَنَّ فِي اللَّهْفِ اِلي جوُدِكَ وَالرِّضا بِقَضآئِكَ عِوَضاً
مهیای فریادرسی هستی و براستی می دانم که در پناهندگی به جود و کرمت و خوشنودی به قضا و قدرت عوضی است
مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ، وَمَنْدوُحَةً عَمَّا في اَيْدِي الْمُسْتَاْثِرينَ، وَاَنَ
از جلوگیری کردن بخیلان و گشایشی است از احتیاج بدانچه در دست دنیاطلبان است و براستی
الرَّاحِلَ اِلَيْكَ قَريبُ الْمَسافَةِ، وَاَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ، اِلاَّ اَنْ
کوچ کننده به درگاهت راهش نزدیک است و مسلماً تو از خلق خود در حجاب نشوی مگر آنکه
تَحْجُبَهُمُ الْأَعمالُ دوُنَكَ، وَقَدْ قَصَدْتُ اِلَيْكَ بِطَلِبَتي ، وَتَوَجَّهْتُ اِلَيْكَ
کردارشان میان آنها و تو حاجب شود و من با مطلبی که دارم قصد تو را کرده
بِحاجَتي وَجَعَلْتُ بِكَ اسْتِغاثَتي ، وَبِدُعآئِكَ تَوَسُّلي مِنْ غَيْرِ
و با حاجت خود رو به درگاه تو آوردم و استغاثه ام را به درگاه تو قرار دادم و دعای تو را دست آویز خود کردم بی آنکه من
اسْتِحْقاقٍ لاِسْتِماعِكَ مِنّي ، وَلاَ اسْتيجابٍ لِعَفْوِكَ عَنّي ، بَلْ لِثِقَتي
استحقاق داشته باشم که تو از من بشنوی و نه مستوجب آنم که از من بگذری بلکه بدان اعتمادی که من
بِكَرَمِكَ، وَسُكوُني اِلي صِدْقِ وَعْدِكَ، وَلَجَائ اِليَ الْإيمانِ
به کرم تو دارم و آن اطمینانی که به درستی وعده ات دارم و به خاطر پناهندگیم به ایمان
بِتَوْحيدِكَ، وَيَقيني بِمَعْرِفَتِكَ مِنّي اَنْ لا رَبَّ لي غَيْرُكَ، وَلا اِلهَ اِلاَّ
و اعتقادی که بر یگانگی تو دارم و یقینی که به معرفت و شناسایی تو دارم که می دانم پروردگاری غیر
اَنْتَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، اَللّهُمَّ اَنْتَ الْقائِلُ وَقَوْلُكَ حَقٌّ، وَوَعْدُكَ
تو نیست و معبودی جز تو وجود ندارد یگانه ای که شریکی برایت نیست خدایا تو فرمودی و گفتارت حق و وعده ات
صِدْقٌ، وَاسْئَلوُا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ اِنَ اللَّهَ كانَ بِكُمْ رَحيماً، وَلَيْسَ مِنْ
راست است (که فرمودی) «و درخواست کنید خدا را از فضلش که براستی او به شما مهربان است» و رسم تو چنان نیست
صِفاتِكَ يا سَيِّدي اَنْ تَاْمُرَ بِالسُّؤالِ وَتَمْنَعَ الْعَطِيَّةَ وَاَنْتَ الْمَنّانُ
ای آقای من که دستور سؤال بدهی ولی از عطا و بخشش دریغ نموده و خودداری کنی و تویی بخشاینده
بِالْعَطِيَّاتِ عَلي اَهْلِ مَمْلَكَتِكَ، وَالْعائِدُ عَلَيْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَاْفَتِكَ، اِلهي
به عطایا بر اهل کشور خود و متوجه بدانها به مهربانی و رأفتت خدایا
رَبَّيْتَني في نِعَمِكَ وَاِحْسانِكَ صَغيراً، وَنَوَّهْتَ بِاسْمي كَبيراً، فَيامَنْ
مرا در خردسالی در نعمتها و احسان خویش پروریدی و در بزرگی نامم را بر سر زبانها بلند کردی پس ای که
رَبَّاني فِي الدُّنْيا بِاِحْسانِهِ وَتَفَضُّلِهِ وَنِعَمِهِ، وَاَشارَ لي فِي الْأخِرَةِ
در دنیا مرا به احسان و فضل و نعمتهای خود پروریدی و برای آخرتم
اِلي عَفْوِهِ وَكَرَمِهِ، مَعْرِفَتي يا مَوْلايَ دَليلي عَلَيْكَ، وَحُبّي لَكَ شَفيعي
به عفو وکرم اشارت فرمودی ای مولای من شناساییم به تو راهنمای من بسوی تو است و محبتی که به تو دارم شفیع من است
اِلَيْكَ، وَاَنَا واثِقٌ مِنْ دَليلي بِدَلالَتِكَ وَساكِنٌ مِنْ شَفيعي اِلي
به درگاهت و من از راهنمایی کردن این دلیلم بسوی تو مطمئنم و از پذیرفتن شفیعم از جانب تو
شَفاعَتِكَ، اَدْعوُكَ يا سَيِّدي بِلِسانٍ قَدْ اَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ، رَبِّ اُناجيكَ
آسوده خاطرم می خوانمت ای آقای من به زبانی که گناه لالش کرده پروردگارا با تو راز گویم
بِقَلْبٍ قَدْ اَوْبَقَهُ جُرْمُهُ، اَدْعوُكَ يا رَبِّ راهِباً راغِباً راجِياً خآئِفاً، اِذا
بوسیله دلی که جنایت به هلاکتش کشانده می خوانمت ای پروردگار من هراسان و خواهان و امیدوار و ترسان
رَاَيْتُ مَوْلايَ ذُنوُبي فَزِعْتُ، وَاِذا رَاَيْتُ كَرَمَكَ طَمِعْتُ، فَاِنْ عَفَوْتَ
ای مولای من هنگامی که گناهانم را مشاهده می کنم هراسان شوم و چون بزرگواری تو را بینم به طمع افتم خدایا اگر بگذری
فَخَيْرُ راحِمٍ، وَاِنْ عَذَّبْتَ فَغَيْرُ ظالِمٍ، حُجَّتي يا اَللَّهُ في جُرْاَتي عَلي
بهترین مهرورزی و اگر عذاب کنی ستم نکرده ای
دلیل و بهانه من ای خدا در اینکه دلیری کنم
مَسْئَلَتِكَ مَعَ اِتْياني ما تَكْرَهُ جُودُكَ وَكَرَمُكَ، وَعُدَّتي في شِدَّتي مَعَ
در سؤال کردن از تو با اینکه رفتارم خوشایند تو نیست همان جود و کرم تو است و ذخیره من در سختیم با
قِلَّةِ حَيائي رَاْفَتُكَ وَرَحْمَتُكَ، وَقَدْ رَجَوْتُ اَنْ لا تَخيبَ بَيْنَ ذَيْنِ
بی شرمی من همان رأفت و مهربانی تو است و براستی امیدوارم که نومید مکنی میان این وآ ن آروزیم را
وَذَيْنِ مُنْيَتي ، فَحَقِّقْ رَجآئي ، وَاسْمَعْ دُعآئي ، يا خَيْرَ مَنْ دَعاهُ داعٍ،
پس امیدم را صورت عمل ده و دعایم را شنیده گیر ای بهترین کسی که خوانندگان بخوانندش
وَاَفْضَلَ مَنْ رَجاهُ راجٍ، عَظُمَ يا سَيِّدي اَمَلي ، وَسآءَ عَمَلي ، فَاَعْطِني
و برتر کسی که امیدواران بدو امید دارند ای آقایم آرزویم بزرگ و عملم زشت است پس تو
مِنْ عَفْوِكَ بِمِقْدارِ اَمَلي ، وَلا تُؤاخِذْني بِاَسْوَءِ عَمَلي ، فَاِنَّ كَرَمَكَ
از عفو خویش به اندازه آرزویم به من بده و مرا به بدترین عملم مؤاخذه مکن زیرا کرم تو برتر است
يَجِلُّ عَنْ مُجازاةِ الْمُذْنِبينَ، وَحِلْمَكَ يَكْبُرُ عَنْ مُكافاةِ الْمُقَصِّرينَ،
از مجازات گنهکاران و بردباریت بزرگتر است از مکافات تقصیرکاران
وَ اَنَا ياسَيِّدي عائِذٌ بِفَضْلِكَ، هارِبٌ مِنْكَ اِلَيْكَ مُتَنَجِّزٌ ما وَعَدْتَ مِنَ
و من ای آقایم به فضلت پناهنده گشته و از تو بسوی خودت گریخته ام و خواستارم آنچه را وعده کردی از
الصَّفْحِ عَمَّنْ اَحْسَنَ بِكَ ظَنّاً، وَما اَنَا يا رَبِّ وَما خَطَري ، هَبْني
چشم پوشی نسبت به کسی که خوش گمان به تو است
من چه ام پروردگارا؟ و چه اهمیتی دارم؟ مرا
بِفَضْلِكَ، وَتَصَدَّقْ عَلَيَّ بِعَفْوِكَ، اَيْ رَبِّ جَلِّلْني بِسَِتْرِكَ، وَاعْفُ عَنْ
به فضل خویش ببخش با عفو خود بر من نیکی کن و منت گذار
پروردگارا مرا به پوشش خود بپوشان
تَوْبيخي بِكَرَمِ وَجْهِكَ، فَلَوِ اطَّلَعَ الْيَوْمَ عَلي ذَنْبي غَيْرُكَ ما فَعَلْتُهُ،
و به کرم ذاتت از سرزنش کردن من درگذر پس اگر دیگری جز تو بر گناهم آگاه می شد آن گناه را انجام نمی دادم
وَلَوْ خِفْتُ تَعْجيلَ الْعُقوُبَةِ لاَ اجْتَنَبْتُهُ، لا لِأَنَّكَ اَهْوَنُ النَّاظِرينَ، وَاَخَفُ
و اگر از زود به کیفر رسیدن می ترسیدم باز هم خودداری می کردم و اینکه با این وصف گناه کردم نه برای آن بود که تو سبکترین بینندگانی
الْمُطَّلِعينَ، عَلَيَّ بَلْ لِأَنَّكَ يارَبِّ خَيْرُ السَّاتِرينَ، وَاَحْكَمُ الْحاكِمينَ،
و یا بی مقدارترین مطلعین هستی بلکه برای آن بود که تو ای پروردگار من بهترین پوشندگان و حکم کننده ترین حاکمان
وَاَكْرَمُ الْأَكْرَمينَ، سَتَّارُ الْعُيوُبِ، غَفَّارُ الذُّنوُبِ، عَلاَّمُ الْغُيوُبِ، تَسْتُرُ
و گرامی ترین گرامیان و پوشاننده عیوب و آمرزنده گناهانی گناه را به کرمت می پوشانی
پس سه مرتبه بگويد:
الذَّنْبَ بِكَرَمِكَ، وَتُؤَخِّرُ الْعُقوُبَةَ بِحِلْمِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلي حِلْمِكَ بَعْدَ
و کیفر را به واسطه بردباریت به تأخیر اندازی پس تو را ستایش سزا است بر بردباریت پس
عِلْمِكَ، وَعَلي عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ، وَيَحْمِلُني وَيُجَرِّئُني عَلي
از دانستن و بر گذشتت پس از توانایی داشتن و همین گذشت تو از من مرا وادار کرده و دلیر ساخته بر
مَعْصِيَتِكَ حِلْمُكَ عَنّي ، وَيَدْعوُني اِلي قِلَّةِ الْحَيآءِ سَِتْرُكَ عَلَيَّ،
نافرمانیت و همان پرده پوشیت بر من مرا به بی شرمی واداشته
وَيُسْرِعُني اِلَي التَّوَثُّبِ عَلي مَحارِمِكَ مَعْرِفَتي بِسَعَةِ رَحْمَتِكَ،
و همان معرفتی که من به فراخی رحمتت دارم و بزرگی عفوت مرا بدست زدن به کارهای حرام شتابان می کند
وَعَظيمِ عَفْوِكَ، يا حَليمُ يا كَريمُ، يا حَيُّ يا قَيُّومُ يا غافِرَ الذَّنْبِ، يا
ای بردبار ای بزرگوار ای زنده و ای پاینده ای آمرزنده گناه ای
قابِلَ التَّوْبِ، يا عَظيمَ الْمَنِّ، يا قَديمَ الْأِحسانِ، اَيْنَ سَِتْرُكَ الْجَميلُ،
پزیرنده گناه ای بزرگ نعمت ای دیرینه احسان کجاست پرده پوشی زیبایت؟
اَيْنَ عَفْوُكَ الْجَليلُ، اَيْنَ فَرَجُكَ الْقَريبُ، اَيْنَ غِياثُكَ السَّريعُ، اَيْنَ
کجاست گذشت بزرگت؟ کجاست گشایش نزدیکت؟ کجاست فریادرسی فوریت؟ کجاست
رَحْمَتُكَ الْواسِعَةُ، اَيْنَ عَطاياكَ الْفاضِلَةُ اَيْنَ مَواهِبُكَ الْهَنيئَةُ، اَيْنَ
رحمت وسیعت؟ کجاست عطاهای برجسته ات؟ کجاست بخششهای دلچسبت؟ کجاست
صَنائِعُكَ السَّنِيَّةُ، اَيْنَ فَضْلُكَ الْعَظيمُ، اَيْنَ مَنُّكَ الْجَسيمُ، اَيْنَ
نیکی های شایانت؟ کجاست فضل عظیمت؟ کجاست نعمت بزرگت؟ کجاست
اِحْسانُكَ الْقَديمُ، اَيْنَ كَرَمُكَ يا كَريمُ بِهِ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ فَاسْتَنْقِذْني
احسان دیرینه ات؟ کجاست کرمت؟ ای کریم بدان(چه گفتم) و به محمد و آل محمد مرا نجات ده
وَبِرَحْمَتِكَ فَخَلِّصْني ، يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ، يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ، لَسْتُ اَتَّكِلُ فِي
و به رحمتت خلاصم کن ای نیکو ای نیکو بخش ای نعمت ده ای زیاده بخش چنان نیست که من برای
النَّجاةِ مِنْ عِقابِكَ عَلي اَعْمالِنا، بَلْ بِفَضْلِكَ عَلَيْنا، لِأَنَّكَ اَهْلُ التَّقْوي
نجات از عقاب تو به کارهامان تکیه کنم بلکه به فضلی که بر ما داری تکیه زنم زیرا تو اهل تقوی
وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، تُبْدِئُ بِالْأِحْسانِ نِعَماً، وَتَعْفوُ عَنِ الذَّنْبِ كَرَماً، فَما
و شایسته آمرزشی آغاز کنی به احسان از روی نعمت بخشی و گذشت کنی از گناه از روی کرم و بزرگواری و با این وضع
نَدْري ما نَشْكُرُ اَجَميلَ ما تَنْشُرُ، اَمْ قَبيحَ ما تَسْتُرُ اَمْ عَظيمَ ما اَبْلَيْتَ
ما ندانیم کدامیک را سپاس گوییم: آن نیکیها که پراکنده کنی یا زشتیها که بپوشانی یا بزرگ آزمایشت
وَاَوْلَيْتَ، اَمْ كَثيرَ ما مِنْهُ نَجَّيْتَ وَعافَيْتَ، يا حَبيبَ مَنْ تَحَبَّبَ اِلَيْكَ،
و شایستگی نعمتت یا آن همه چیزهایی که ما را از آن نجات داده و عافیت دادی ای دوست کسی که با تو دوستی کند
وَيا قُرَّةَ عَيْنِ مَنْ لاذَبِكَ وَانْقَطَعَ اِلَيْكَ اَنْتَ الْمُحْسِنُ وَنَحْنُ
و ای نور دیده کسی که پناه به تو آرد و از دیگران ببرد تویی نیکوکار و ماییم
الْمُسيئوُنَ، فَتَجاوَزْ يا رَبِّ عَنْ قَبيحِ ما عِنْدَنا بِجَميلِ ما عِنْدَكَ، وَاَيُ
گنهکار پس درگذر ای پروردگار از زشتیهای ما به نیکیهای خود و کدام
جَهْلٍ يا رَبِّ لا يَسَعُهُ جوُدُكَ، اَوْ اَيُّ زَمانٍ اَطْوَلُ مِنْ اَناتِكَ، وَما قَدْرُ
نادانی است ای پروردگار که جود تو فرایش نگیرد و چه روزگاری درازتر از زمان بردباری تو است و چه ارزشی دارد
اَعْمالِنا في جَنْبِ نِعَمِكَ، وَكَيْفَ نَسْتَكْثِرُ اَعْمالاً نُقابِلُ بِها كَرَمَكَ، بَلْ
اعمال ما در جنب نعمتهایت و چگونه زیاد بشمریم اعمال (بدمان) را که بتوانیم آنها را برابر با کرم تو کنیم بلکه
كَيْفَ يَضيقُ عَلَي الْمُذْنِبينَ ما وَسِعَهُمْ مِنْ رَحْمَتِكَ، يا واسِعَ
چگونه ممکن است میدان بر گنهکاران تنگ شود با آن رحمت وسیعت
الْمَغْفِرَةِ، يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ فَوَ عِزَّتِكَ يا سَيِّدي لَوْ نَهَرْتَني
که ایشان را فراگرفته ای وسیع آمرزش ای دو دستت به رحمت باز سوگند به عزتت ای آقای من اگرچه برانیم
ما بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ، وَلا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ لِمَا انْتَهي اِلَيَّ مِنَ
من از در خانه ات برنخیزم و از تملق و چاپلوسیت دست برندارم چون
الْمَعْرِفَةِ بِجوُدِكَ وَكَرَمِكَ، وَاَنْتَ الْفاعِلُ لِما تَشآءُ، تُعَذِّبُ مَنْ تَشآءُ،
اطلاع از جود و کرمت پیدا کرده ام و تویی کننده هرچه بخواهی عذاب کنی هرکه را خواهی
بِما تَشآءُ كَيْفَ تَشآءُ، وَتَرْحَمُ مَنْ تَشآءُ بِما تَشآءُ كَيْفَ تَشآءُ، لا
بهرچه خواهی بهرطور که خواهی و رحم کنی هر که را خواهی بهرچه خواهی هرطور که خواهی
تُسْئَلُ عَنْ فِعْلِكَ، وَلا تُنازَعُ في مُلْكِكَ، وَلا تُشارَكُ في اَمْرِكَ، وَلا
بازپرسی از کار تو نشود و نزاعی در فرمانرواییت رخ ندهد و شریکی در کارت نباشد
تُضآدُّ في حُكْمِكَ، وَلا يَعْتَرِضُ عَلَيْكَ اَحَدٌ في تَدْبيرِكَ، لَكَ الْخَلْقُ
و ضدّیتی در حکمت نباشد و کسی نیست که در تدبیر تو بر تو اعتراض کند آفرینش
وَالْأَمْرُ، تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ، يا رَبِّ هذا مَقامُ مَنْ لاذَبِكَ
و دستور از تو است برتر است خدا پروردگار جهانیان پروردگارا این جایگاه کسی است که به تو
وَاسْتَجارَ بِكَرَمِكَ، وَاَلِفَ اِحْسانَكَ وَنِعَمَكَ، وَاَنْتَ الْجَوادُ الَّذي
روی آورده و به کرمت پناه جسته و به احسان و نعمتت خو گرفته و تویی بخشاینده ای که
لايَضيقُ عَفْوُكَ، وَلا يَنْقُصُ فَضْلُكَ، وَلا تَقِلُّ رَحْمَتُكَ وَقَدْ تَوَثَّقْنا
تنگ ناید عفوت و کاهش نیابد فضل و بخششت و کم نگردد مهر و رحمتت و ما
مِنْكَ بِالصَّفْحِ الْقَديمِ، وَالْفَضْلِ الْعَظيمِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ، اَفَتَُراكَ يا
بدان چشم پوشی دیرینه و فضل عظیمت و رحمت پهناورت اعتماد کرده ایم آیا چنان می بینی
رَبِّ تُخْلِفُ ظُنوُنَنا اَوْ تُخَيِّبُ آمالَنا، كَلاَّ يا كَريمُ فَلَيْسَ هذا ظَنُّنا بِكَ،
پروردگارا که برخلاف گمانهای ما رفتار کنی یا آرزوهایمان نومید کنی؟ هرگز! ای کریم چون ما چنین گمانی به تو نداریم
وَلا هذا فيكَ طَمَعُنا، يا رَبِّ اِنَّ لَنا فيكَ اَمَلاً طَويلاً كَثيراً، اِنَّ لَنا فيكَ
و طمع ما درباره تو اینگونه نیست پروردگارا براستی ما درباره تو آرزوی دراز و بسیاری داریم براستی ما نسبت به تو
رَجآءً عَظيماً، عَصَيْناكَ وَنَحْنُ نَرْجوُ اَنْ تَسْتُرَ عَلَيْنا وَدَعَوْناكَ وَنَحْنُ
امید بزرگ و زیادی داریم
تو را نافرمانی کردیم ولی امیدواریم که تو بپوشانی بر ما و خواندیم تو را و امیدواریم
نَرْجوُ اَنْ تَسْتَجيبَ لَنا، فَحَقِّقْ رَجآئَنا مَوْلانا، فَقَدْ عَلِمْنا ما نَسْتَوْجِبُ
که تو اجابت کنی مارا پس امید ما را تحقق بخش ای مولای ما که براستی ما می دانیم که به اعمالمان مستوجب چه(پاداشی)
بِاَعْمالِنا، وَلكِنْ عِلْمُكَ فينا وَعِلْمُنا بِاَنَّكَ لا تَصْرِفُنا عَنْكَ، وَاِنْ كُنَّا
هستیم ولی علم تو درباره ما و علم ما درباره تو این است که ما را از درگاهت نرانی و اگرچه ما
غَيْرَ مُسْتَوْجِبينَ لِرَحْمَتِكَ، فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجوُدَ عَلَيْنا، وَعَلَي الْمُذْنِبينَ
مستوجب رحمت تو نیستیم ولی تو شایسته آنی که بر ما بخشش کنی و بر گنهکاران
بِفَضْلِ سَعَتِكَ، فَامْنُنْ عَلَيْنا بِما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَجُدْ عَلَيْنا فَاِنَّا مُحْتاجوُنَ
به فضل وسیعت توجه فرمایی پس بر ما منت گذار بدانچه تو شایسته آنی و بر ما جود کن که ما نیازمند
اِلي نَيْلِكَ، يا غَفَّارُ بِنوُرِكَ اهْتَدَيْنا وَبِفَضْلِكَ اسْتَغْنَيْنا وَبِنِعْمَتِكَ
عطای توییم ای آمرزنده به نور تو راه یافتیم و به فضل تو بی نیازی جستیم و به نعمت تو
اَصْبَحْنا وَاَمْسَيْنا، ذُنوُبُنا بَيْنَ يَدَيْكَ، نَسْتَغْفِرُكَ الَّلهُمَّ مِنْها وَنَتوُبُ
صبح و شام کردیم گناهان ما پیش روی تو است که ما از آنها آمرزش خواهیم و بسویت توبه کنیم
اِلَيْكَ، تَتَحَبَّبُ اِلَيْنا بِالنِّعَمِ وَنُعارِضُكَ بِالذُّنوُبِ، خَيْرُكَ اِلَيْنا نازِلٌ،
تو با نعمتهایت بر ما دوستی کنی و ما به گناهان با تو معارضه و برابری کنیم خیر تو بر ما نازل گردد
وَشَّرُنا اِلَيْكَ صاعِدٌ، وَلَمْ يَزَلْ وَلا يَزالُ مَلَكٌ كَريمٌ يَاْتيكَ عَنَّا بِعَمَلٍ
و در برابر شرّ ما بسوی تو بالا آید و تو همیشه تا بوده و هست پادشاه بزرگوار و کریمی بوده ای که از جانب ما کارهای
قَبيحٍ، فَلا يَمْنَعُكَ ذلِكَ مِنْ اَنْ تَحوُطَنا بِنِعَمِكَ، وَتَتَفَضَّلَ عَلَيْنا بِآلآئِكَ،
زشت بسوی تو آید ولی آنها جلوگیریت نکند از اینکه ما را به نعمتهای خود فراگیری و خود بر ما تفضل کنی
فَسُبْحانَكَ ما اَحْلَمَكَ وَاَعْظَمَكَ وَاَكْرَمَكَ مُبْدِئاً وَمُعيداً، تَقَدَّسَتْ
پس منزهی تو که چقدر بردباری و چه بزرگ و کریمی چه در آغاز (نعمت) و چه در ادامه آن نامهایت مقدس
اَسْمآئُكَ، وَجَلَّ ثَناؤُكَ، وَكَرُمَ صَنائِعُكَ وَفِعالُكَ، اَنْتَ اِلهي اَوْسَعُ
و ستایشت ارجمند است و کارها و رفتارت گرانبها است فضل تو ای معبود من
فَضْلاً، وَاَعْظَمُ حِلْماً مِنْ اَنْ تُقايِسَني بِفِعْلي وَخَطيئَتي ، فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ
وسیعتر و بردباریت بزرگتر از آنست که مرا به کردار و گناهم بسنجی از من درگذر درگذر
الْعَفْوَ، سَيِّدي سَيِّدي سَيِّدي ، اَللّهُمَّ اشْغَلْنا بِذِكْرِكَ، وَاَعِذْنا مِنْ
درگذر ای آقای من... آقای من... آقای من خدایا ما را به ذکر خود مشغول کن و از
سَخَطِكَ، وَاَجِرْنا مِنْ عَذابِكَ، وَارْزُقْنا مِنْ مَواهِبِكَ، وَاَنْعِمْ عَلَيْنا مِنْ
خشمت پناهمان ده و از عذابت امانمان ده و از بخششهایت روزیمان گردان و از
فَضْلِكَ، وَارْزُقْنا حَجَّ بَيْتِكَ وَزِيارَةَ قَبْرِ نَبِيِّكَ، صَلَواتُكَ وَرَحْمَتُكَ
فضل خود بر ما انعام کن و روزی ما کن حج خانه ات و زیارت قبر پیامبرت را که درود تو و رحمت
وَمَغْفِرَتُكَ وَرِضْوانُكَ عَلَيْهِ وَعَلي اَهْلِ بَيْتِهِ، اِنَّكَ قَريبٌ مُجيبٌ،
و آمرزش و خوشنودیت بر او و بر خاندانش باد که براستی تو به خلق نزدیکی و اجابت کننده دعایی
وَارْزُقْنا عَمَلاً بِطاعَتِكَ، وَتَوَفَّنا عَلي مِلَّتِكَ وَسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَّي اللَّهُ
و عمل به طاعتت را روزی ما گردان و بر کیش خودت و روش پیامبرت - که درود تو
عَلَيْهِ وَالِهِ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لي وَلِوالِدَيَّ وَارْحَمْهُما كَما رَبَّياني صَغيراً،
بر او و آلش باد - ما را بمیران خدایا بیامرز مرا و پدر و مادرم را و برایشان رحم کن چنانچه مرا در کودکی پروریدند
اِجْزِهما بِالْأِحسانِ اِحْساناً، وَبِالسَّيِّئاتِ غُفْراناً، اَللّهُمَّ اغْفِرْ
و پاداششان بده در برابر نیکی به نیکی و در مقابل بدیها به آمرزش خدایا بیامرز
لِلْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، الْأَحيآءِ مِنْهُمْ وَالْأَمواتِ، وَتابِعْ بَيْنَنا وَبَيْنَهُمْ
مردان و زنان باایمان را چه زندگانشان و چه مردگانشان را و پیوند ده میان ما و ایشان را
بِالْخَيْراتِ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِحَيِّنا وَمَيِّتِنا، وَشاهِدِنا وَغآئِبِنا، ذَكَرِنا وَاُنْثانا،
در نیکیها خدایا بیامرز زنده ما و مرده ما و حاضر ما و غائب ما
مرد ما و زن ما را؛
صَغيرِنا وَكَبيرِنا، حُرِّنا وَمَمْلوُكِنا، كَذَبَ الْعادِلوُنَ بِاللَّهِ، وَضَلّوُا ضَلالاً
کوچک ما و بزرگ ما را
آزاد ما و برده ما را
دروغ گفتند برگشتگان از خدا و گمراه شدند گمراهی
بَعيداً، وَخَسِروُا خُسْراناً مُبيناً، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
دوری و زیان کردند زیان آشکاری خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد
وَاخْتِمْ لي بِخَيْرٍ، وَاكْفِني ما اَهَمَّني مِنْ اَمْرِ دُنْيايَ وَآخِرَتي ،
و کارم را ختم به خیر کن و کفایت کن آنچه اندیشه ام را به خود مشغول کرده از کار دنیا و آخرتم
وَلاتُسَلِّطْ عَلَيَّ مَنْ لا يَرْحَمُني ، وَاجْعَلْ عَلَيَّ مِنْكَ واقِيَةً باقِيَةً، وَلا
و مسلط مکن بر من کسی را که به من رحم نکند و بنه بر من از نزد خود نگهبانی همیشگی و
تَسْلُبْني صالِحَ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ، وَارْزُقْني مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً واسِعاً
از من نعمتهای شایسته خود را که به من داده ای سلب مفرما و از فضل خویش روزی فراخ
حَلالاً طَيِّباً، اَللّهُمَّ احْرُسْني بِحَراسَتِكَ، وَاحْفَظْني بِحِفْظِكَ، وَاكْلَأْني
و حلال و پاکی برای من روزی گردان خدایا به نگهبانی خود مرا نگهبانی فرما و به حفظ خود حفظم کن و در حمایت خود
بِكِلائَتِكَ وَارْزُقْني حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ في عامِنا هذا وَفي كُلِّ عامٍ،
نگاهداریم کن و روزی من کن حج خانه محترمت را در این سال و در هر سال
وَزِيارَةَ قَبْرِ نَبِيِّكَ وَالْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، وَلا تُخْلِني يا رَبَّ مِنْ
و زیارت قبر پیغمبرت و قبور ائمه علیهم السلام را و محرومم مکن پروردگارا از
تِلْكَ الْمَشاهِدِ الشَّريفَةِ، وَالْمَواقِفِ الْكَريمَةِ، اَللّهُمَّ تُبْ عَلَيَّ حَتّي
زیارت این مشاهد شریفه و زیارتگاههای گرامی خدایا توبه ام ده تا
لا اَعْصِيَكَ، وَاَلْهِمْنِي الْخَيْرَ وَالْعَمَلَ بِهِ، وَخَشْيَتَكَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ ما
نافرمانیت نکنم و به دلم انداز کار نیک را و عمل بدان و ترست را در شب و روز تا هنگامی که
اَبْقَيْتَني يا رَبَّ الْعالَمينَ، اَللّهُمَّ اِنّي كُلَّما قُلْتُ قَدْ تَهَيَّاْتُ وَتَعَبَّاْتُ
در این دنیا زنده ام داری ای پروردگار جهانیان خدایا من هر زمان پیش خود گفتم که دیگر مهیا و مجهز شده ام
وَقُمْتُ لِلصَّلوةِ بَيْنَ يَدَيْكَ وَناجَيْتُكَ، اَلْقَيْتَ عَلَيَّ نُعاساً اِذا اَنَا
و برخاستم برای خواندن نماز در برابرت و با تو به راز پرداختم تو بر من چُرت و پینکی را مسلط کردی در آن هنگامی که
صَلَّيْتُ، وَسَلَبْتَني مُناجاتَكَ اِذا اَنَا ناجَيْتُ، مالي كُلَّما قُلْتُ قَدْ
داخل نماز شدم و حال مناجات را از من گرفتی در آن وقتی که به راز و نیاز پرداختم
مرا چه شده است که هرگاه با خود گفتم
صَلَحَتْ سَريرَتي ، وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوَّابينَ مَجْلِسي ، عَرَضَتْ
باطن و درونم نیکو شده و نزدیک شده از مجالس توبه کنندگان مجلس من
گرفتاری
لي بَلِيَّةٌ اَزالَتْ قَدَمي ، وَحالَتْ بَيْني وَبَيْنَ خِدْمَتِكَ، سَيِّدي لَعَلَّكَ عَنْ
و پیش آمدی برایم رخ داده که پایم لغزش پیدا کرده و میان من و خدمتگذاریت حائل گشته ای آقای من شاید مرا از دَرِ
بابِكَ طَرَدْتَني ، وَعَنْ خِدْمَتِكَ نَحَّيْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيْتَني مُسْتَخِفّاً
خانه ات رانده ای و از خدمتت دورم کرده ای یا شاید دیده ای سبک شمارم
بِحَقِّكَ فَاَقْصَيْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيْتَني مُعْرِضاً عَنْكَ فَقَلَيْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ
حقّت را پس دورم کرده ای یا شاید دیده ای از تو رو گردانده ام پس خشمم کرده ای یا شاید مرا
وَجَدْتَني في مَقامِ الْكاذِبينَ فَرَفَضْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيْتَني غَيْرَ شاكِرٍ
در جایگاه دروغگویانم دیده ای پس رهایم کرده ای یا شاید دیده ای سپاسگزار
لِنَعْمآئِكَ فَحَرَمْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ فَقَدْتَني مِنْ مَجالِسِ الْعُلَمآءِ فَخَذَلْتَني ،
نعمتهایت نیستم پس محرومم ساخته ای یا شاید مرا در مجلس علماء نیافته ای پس خوارم کرده ای
اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيْتَني فِي الْغافِلينَ فَمِنْ رَحْمَتِكَ آيَسْتَني اَوْ لَعَلَّكَ
یا شاید مرا در زمره غافلانم دیده ای پس از رحمت خویش بی بهره ام کرده ای یا شاید
رَاَيْتَني آلِفَ مَجالِسِ الْبَطَّالينَ فَبَيْني وَبَيْنَهُمْ خَلَّيْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ لَمْ
مرا مأنوس با مجالس بیهوده گذرانم دیده ای پس مرا به آنها واگذاشته ای یا شاید
تُحِبَّ اَنْ تَسْمَعَ دُعآئي فَباعَدْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ بِجُرْمي وَجَريرَتي
دوست نداشتی دعایم را بشنوی پس از درگاهت دورم کرده ای یا شاید به جرم و گناهم کیفرم داده ای
كافَيْتَني ، اَوْ لَعَلَّكَ بِقِلَّةِ حَيآئي مِنْكَ جازَيْتَني ، فَاِنْ عَفَوْتَ يا رَبِ
یا شاید به بی شرمیم مجازاتم کرده ای پس اگر از من بگذری پروردگارا
فَطالَ ما عَفَوْتَ عَنِ الْمُذْنِبينَ قَبْلي ، لِأَنَّ كَرَمَكَ اَيْ رَبِّ يَجِلُّ عَنْ
بجاست چون بسیار اتفاق افتاده که از گنهکاران پیش از من گذشته ای زیرا کرم تو پروردگارا برتر از
مُكافاتِ الْمُقَصِّرينَ، وَاَنَا عائِذٌ بِفَضْلِكَ، هارِبٌ مِنْكَ اِلَيْكَ، مُتَنَجِّزٌ ما
کیفر کردن تقصیرکاران است و من پناهنده به فضل توام و از ترس تو بسوی خودت گریخته ام و درخواست
وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ اَحْسَنَ بِكَ ظَنّاً، اِلهي اَنْتَ اَوْسَعُ فَضْلاً
انجام وعده ات را در چشم پوشی از کسی که خوش گمان به تو است دارم خدایا تو فضلت و سیعتر
وَاَعْظَمُ حِلْماً مِنْ اَنْ تُقايِسَني بِعَمَلي ، اَوْ اَنْ تَسْتَزِلَّني بِخَطيئَتي ، وَما
و بردباریت بزرگتر از آنست که مرا به کردارم بسنجی یا اینکه مرا به خطایم بلغزانی و چه
اَنَا يا سَيِّدي وَما خَطَري ، هَبْني بِفَضْلِكَ سَيِّدي ، وَتَصَدَّقْ عَلَيَ
هستم من ای آقای من و چه ارزشی دارم؟ مرا به فضل خویش ببخش ای آقای من و بر من
بِعَفْوِكَ، وَجَلِّلْني بِسَِتْرِكَ، وَاعْفُ عَنْ تَوْبيخي بِكَرَمِ وَجْهِكَ سَيِّدي
با عفو خود نیکی کن و با پرده پوشیت بپوشانم و درگذر از سرزنش کردنم به بزرگواری ذاتت آقای من
اَنَا الصَّغيرُ الَّذي رَبَّيْتَهُ وَاَنَا الْجاهِلُ الَّذي عَلَّمْتَهُ، وَاَنَا الضَّآلُّ الَّذي
من همان بنده خردسالی هستم که پروریدی و همان نادانی هستم که دانایش کردی و همان گمراهی هستم که
هَدَيْتَهُ، وَاَنَاالْوَضيعُ الَّذي رَفَعْتَهُ، وَاَنَا الْخآئِفُ الَّذي آمَنْتَهُ، وَالْجايِعُ
راهنماییش کردی و همان پستی هستم که بلندش کردی و همان ترسانی هستم که امانش دادی و گرسنه ای هستم
الَّذي اَشْبَعْتَهُ، وَالْعَطْشانُ الَّذي اَرْوَيْتَهُ، وَالْعارِي الَّذي كَسَوْتَهُ،
که سیرش کردی و تشنه ای هستم که سیرابش کردی و برهنه ای هستم که پوشاندیش
وَالْفَقيرُ الَّذي اَغْنَيْتَهُ، وَالضَّعيفُ الَّذي قَوَّيْتَهُ، وَالذَّليلُ الَّذي اَعْزَزْتَهُ،
و نداری هستم که دارایش کردی و ناتوانی هستم که نیرومندش کردی و خواری هستم که عزیزش کردی
وَالسَّقيمُ الَّذي شَفَيْتَهُ، وَالسَّآئِلُ الَّذي اَعْطَيْتَهُ، وَالْمُذْنِبُ الَّذي
و دردمندی هستم که درمانش کردی و خواهنده ای هستم که عطایش کردی و گنهکاری هستم که
سَتَرْتَهُ، وَالْخاطِئُ الَّذي اَقَلْتَهُ، وَاَنَاالْقَليلُ الَّذي كَثَّرْتَهُ، وَالْمُسْتَضْعَفُ
گناهانش را پوشاندی و خطاکاری هستم که از او گذشتی و اندکی هستم که بسیارش کردی و خوارشمرده ای هستم
الَّذي نَصَرْتَهُ، وَاَنَا الطَّريدُالَّذي آوَيْتَهُ، اَنَا يا رَبِّ الَّذي لَمْ اَسْتَحْيِكَ
که یاریش کردی و آواره ای هستم که جا و مأوایش دادی منم پروردگارا آن کسی که در خلوت از تو شرم نکردم
فِي الْخَلاءِ، وَلَمْ اُراقِبْكَ فِي الْمَلاءِ، اَنَا صاحِبُ الدَّواهِي الْعُظْمي ، اَنَا
و در آشکارا هم رعایت تو را نکردم منم صاحب مصیبتها و ماجراهای بزرگ منم
الَّذي عَلي سَيِّدِهِ اجْتَري ، اَنَا الَّذي عَصَيْتُ جَبَّارَ السَّمآءِ، اَنَا الَّذي
کسی که بر آقای خود دلیری کرده منم کسی که نافرمانی برپادارنده آسمانها را کرده ام منم کسی که
اَعْطَيْتُ عَلي مَعاصِي الْجَليلِ الرُّشا، اَنَا الَّذي حينَ بُشِّرْتُ بِها
برای نافرمانیهای بزرگی که کرده ام رشوه داده ام منم آن کسی که هرگاه نوید گناهی رابه من می دادند
خَرَجْتُ اِلَيْها اَسْعي، اَنَا الَّذي اَمْهَلْتَني فَمَا ارْعَوَيْتُ، وَسَتَرْتَ عَليَ
بسویش شتابان می رفتم منم که مهلتم دادی ولی من به خود نیامدم و بر من پوشاندی
فَمَا اسْتَحْيَيْتُ، وَعَمِلْتُ بِالْمَعاصي فَتَعَدَّيْتُ، وَاَسْقَطْتَني مِنْ عَيْنِكَ
ولی من شرم نکردم و نافرمانیها کردم و از حدّ گذراندم و از چشم خود مرا انداختی و من اعتنا نکردم
فَما بالَيْتُ، فَبِحِلْمِكَ اَمْهَلَتْني وَبِسِتْرِكَ سَتَرْتَني حَتَّي كَاَنَّكَ اَغْفَلْتَني ،
پس باز هم به بردباریت مهلتم دادی و به پرده پوشیت مرا پوشاندی تا بدانجا که گویا از یاد من بیرون رفتی
وَمِنْ عُقوُباتِ الْمَعاصي جَنَّبْتَني ، حَتَّي كَاَنَّكَ اسْتَحْيَيْتَني ، اِلهي لَمْ
و از کیفرهای گناهان مرا دور داشتی تا به حدی که گویا از من شرم کردی خدایا در
اَعْصِكَ حينَ عَصَيْتُكَ، وَاَنَا بِرُبوُبِيَّتِكَ جاحِدٌ، وَلا بِاَمْرِكَ مُسْتَخِفٌّ،
هنگام گناه که من نافرمانیت کردم نه از باب این بود که پروردگاریت را منکر بودم و یا دستورت را سبک شمردم
وَلا لِعُقوُبَتِكَ، مُتَعَرِّضٌ وَلا لِوَعيدِكَ مُتَهاوِنٌ، لكِنْ خَطيئَةٌ عَرَضَتْ
و یا خود را در معرض کیفرت درآوردم و یا تهدیدهای تو را بی ارزش فرض کردم بلکه گناهی بود که پیش آمد
وَسَوَّلَتْ لي نَفْسي ، وَغَلَبَني هَوايَ وَاَعانَني عَلَيْها شِقْوَتي ، وَغَرَّني
و نفس سرکش نیز آنرا آراست و هوای نفس نیز چیره شد و بدبختی هم کمک کرد و پرده آویخته
سِتْرُكَ الْمُرْخي عَلَيَّ، فَقَدْ عَصَيْتُكَ وَخالَفْتُكَ بِجَُهْدي ، فَالْانَ مِنْ
(پرده پوشی تو) هم مرا مغرور کرد و در نتیجه تا آنجا که می توانستم در نافرمانی و مخالفت تو کوشیدم ولی اکنون کیست که
عَذابِكَ مَنْ يَسْتَنْقِذُني ، وَمِنْ اَيْدِي الْخُصَمآءِ غَداً مَنْ يُخَلِّصُني ،
از عذاب تو مرا نجات دهد و از دست دشمنان در فردای قیامت چه کسی خلاصم کند
وَبِحَبْلِ مَنْ اَتَّصِلُ اِنْ اَنْتَ قَطَعْتَ حَبْلَكَ عَنّي ، فَواسَوْ اَتا عَلي ما
و به ریسمان چه کسی چنگ زنم اگر تو رشته خود را از من قطع کنی پس چه رسوایی است برای من
اَحْصي كِتابُكَ مِنْ عَمَلِي، الَّذي لَوْلا ما اَرْجوُ مِنْ كَرَمِكَ وَسَعَةِ
بر آنچه نامه تو از عمل من شماره و احصاء کرده که اگر امید من به کرمت و وسعت
رَحْمَتِكَ، وَنَهْيِكَ اِيَّايَ عَنِ الْقُنوُطِ، لَقَنَطْتُ عِنْدَما اَتَذَكَّرُها، يا خَيْرَ
رحمتت نبود و از ناامید شدن بازم نمی داشتی به محض آنکه به یاد آنها می افتادم یکسره ناامید می شدم ای بهترین
مَنْ دَعاهُ داع ٍ وَاَفْضَلَ مَنْ رَجاهُ راجٍ، اَللّهُمَّ بِذِمَّةِ الْأِسْلامِ اَتَوَسَّلُ
کسی که خواندش خواننده ای و برترین کسی که امیدش دارد امیدواری خدایا به پیمان اسلام به درگاهت توسل جویم
اِلَيْكَ، وَبِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ اَعْتَمِدُ اِلَيْكَ، وَبِحُبِّي النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الْقُرَشِيَ
و به حرمت قرآن بر تو اعتماد کنم و به دوستی و محبتی که به پیامبر امّی قرشی
الْهاشِمِيَّ الْعَرَبِيَّ التِّهامِيَّ الْمَكِّيَّ الْمَدَنِيَّ، اَرْجوُ الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ، فَلا
هاشمی عربی تهامی مکی مدنی دارم امید تقرب به تو را دارم پس تو انس ایمانی مرا مبدّل به
توُحِشِ اسْتيناسَ ايماني ، وَلا تَجْعَلْ ثَوابي ثَوابَ مَنْ عَبَدَ سِواكَ،
وحشت مکن و پاداشم را پاداش آن کس که جز تو را پرستیده قرار مده
فَاِنَّ قَوْماً آمَنوُا بِاَلْسِنَتِهِمْ، لِيَحْقِنوُا بِهِ دِمآئَهُمْ، فَاَدْرَكوُا ما اَمَّلوُا، وَاِنَّا
زیرا مردمی بودند که به زبان ایمان آوردند تا بدان وسیله خون خود را حفظ کنند و بدین مقصود هم رسیدند ولی ما
آمَنَّا بِكَ بِاَلْسِنَتِنا وَقُلوُبِنا لِتَعْفُوَ عَنَّا، فَاَدْرِكْنا ما اَمَّلْنا، وَثَبِّتْ رَجائَكَ
به دل و زبان به تو ایمان آوردیم تا از ما بگذری پس ما را هم به مقصودمان برسان و امیدت را
في صُدوُرِنا، وَلا تُزِغْ قُلوُبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ
در دلهای ما ثابت و محکم فرما و منحرف مساز دلهای ما را پس از آنکه هدایتمان کردی و ببخش بما از نزد خود
رَحْمَةً، اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ، فَوَعِزَّتِكَ لَوِ انْتَهَرْتَني ما بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ
رحمتی که براستی تویی بسیار بخشنده به عزتت سوگند اگر برانیم من هرگز از در خانه ات برنخیزم
وَلا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ لِما اُلْهِمَ قَلْبي مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِكَرَمِكَ، وَسَعَةِ
و دست از تملق و چاپلوسیت برندارم چون شناسایی کرمت و رحمت وسیعت به دلم الهام شده
رَحْمَتِكَ، اِلي مَنْ يَذْهَبُ الْعَبْدُ اِلاَّ اِلي مَوْلاهُ، وَاِلي مَنْ يَلْتَجِئُ
بنده به نزد چه کسی رود جز به درگاه مولایش و
الْمَخْلوُقُ اِلاَّ اِلي خالِقِهِ، اِلهي لَوْ قَرَنْتَني بِالْأَصْفادِ، وَمَنَعْتَني سَيْبَكَ
مخلوق به که پناهنده شود جز به خالقش خدایا اگر مرا به زنجیر و بند گرفتارم کنی
مِنْ بَيْنِ الْأَشْهادِ، وَدَلَلْتَ عَلي فَضايِحي عُيوُنَ الْعِبادِ، وَاَمَرْتَ بي
و بازداری از من عطایت را در میان انظار مردم و رسواییهایم را به چشم بندگانت آری و دستور بردنم را
اِلَي النَّارِ، وَحُلْتَ بَيْني وَبَيْنَ الْأَبْرارِ ما قَطَعْتُ رَجآئي مِنْكَ، وَما
بسوی دوزخ صادر کنی و میان من و نیکان حائل گردی من هرگز امیدم را از تو قطع نخواهم کرد و
صَرَفْتُ تَاْميلي لِلْعَفْوِ عَنْكَ، وَلا خَرَجَ حُبُّكَ مِنْ قَلْبي ، اَنَا لا اَنْسي
آرزومندیم را از عفو تو بازنگردانم و بیرون نرود محبتت از دلم و من
اَيادِيَكَ عِنْدي وَسَِتْرَكَ عَلَيَّ في دارِ الدُّنْيا، سَيِّدي اَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْيا
نعمتهایی که در دنیا به من دادی و پرده پوشیهایت را فراموش نمی کنم ای آقای من محبت دنیا را
مِنْ قَلْبي ، وَاجْمَعْ بَيْني وَبَيْنَ الْمُصْطَفي وَآلِهِ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ،
از دلم بیرون کن و جمع کن میان من و میان (پیامبرت حضرت) مصطفی و آلش برگزیدگان خلقت
وَخاتَمِ النَّبِيّينَ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَانْقُلْني اِلي دَرَجَةِ الَّتوْبَةِ
و خاتم پیمبران محمد صلی الله علیه و آله و مرا به درجه توبه و بازگشت
اِلَيْكَ، وَاَعِنّي بِالْبُكآءِ عَلي نَفْسي ، فَقَدْ اَفْنَيْتُ بِالتَّسْويفِ وَالْأمالِ
بسویت برسان و یاریم ده به گریه کردن بر خویشتن زیرا که من عمرم را به امروز و فردا کردن و آرزوها
عُمْري ، وَقَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَةَ الْأيِسينَ مِنْ خَيْري ، فَمَنْ يَكوُنُ اَسْوَءَ حالاً
گذراندم و درآمده ام در جایگاه ناامیدان از خیر خودم پس کیست که بدحال تر از من باشد
مِنّي ، اِنْ اَنَا نُقِلْتُ عَلي مِثْلِ حالي اِلي قَبْري ، لَمْ اُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتي ، وَلَمْ
اگر من بر این حال بسوی قبرم منتقل گردم زیرا که آماده اش نکرده ام برای خوابیدنم
اَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ لِضَجْعَتي ، وَمالي لا اَبْكي وَلا اَدْري اِلي ما
و فرش نکرده ام آنرا به عمل صالح برای آرمیدنم و چرا گریه نکنم در صورتی که نمی دانم به چه سرنوشتی
يَكوُنُ مَصيري ، وَاَري نَفْسي تُخادِعُني وَاَيَّامي تُخاتِلُني ، وَقَدْ
دچار گردم من نفس خود را چنان بینم که با من نیرنگ زند و روزگارم را که مرا بفریبد
خَفَقَتْ عِنْدَ رَاْسي اَجْنِحَةُ الْمَوْتِ، فَمالي لا اَبْكي ، اَبْكي لِخُروُجِ
در حالی که مرگ بالهای خود را بر سرم گسترده پس چرا گریه نکنم؟ گریه کنم برای جان دادنم
نَفْسي ، اَبْكي لِظُلْمَةِ قَبْري اَبْكي لِضيقِ لَحَدي ، اَبْكي لِسُؤالِ مُنْكَرٍ
گریه کنم برای تاریکی قبرم گریه کنم برای تنگی لحدم گریه کنم برای سؤال نکیر
وَنَكيرٍ اِيَّايَ، اَبْكي لِخُروُجي مِنْ قَبْري عُرْياناً ذَليلاً حامِلاً ثِقْلي
و منکر از من گریه کنم برای بیرون آمدنم از قبر برهنه و خوار که بار سنگینم را
عَلي ظَهْري ، اَنْظُرُ مَرَّةً عَنْ يَميني وَاُخْري عَنْ شِمالي ، اِذِ الْخَلائِقُ
به پشتم بار کرده یکبار از طرف راستم بنگرم و بار دیگر از طرف چپ و هریک از خلایق را
في شَاْنٍ غَيْرِ شَاْني ، لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَاْنٌ يُغْنيهِ وُجوُهٌ
در کاری غیر از کار خود ببینم برای هر یک از آنها در آن روز کاری است که به خود مشغولش دارد چهره هایی
يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ، ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ، وَوُجوُهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ
در آن روز گشاده و خندان و شادمانند و چهره هایی در آن روز غبارآلود است و سیاهی و خواری آنها را
تَرْهَقُها قَتَرَةٌ وَذِلَّةٌ، سَيِّدي عَلَيْكَ مُعَوَّلي وَمُعْتَمَدي وَرَجآئي
فراگرفته ای آقای من بر تو است تکیه و اعتماد و امید
وَتَوَكُّلي ، وَبِرَحْمَتِكَ تَعَلُّقي ، تُصيبُ بِرَحْمَتِكَ مَنْ تَشآءُ، وَتَهْدي
و توکلم و به رحمت تو آویخته ام
به رحمت خود رسانی هرکه را خواهی و به کرامتت راهنمایی کنی
بِكَرامَتِكَ مَنْ تُحِبُّ، فَلَكَ الْحَمْدُ عَلي ما نَقَّيْتَ مِنَ الشِّرْكِ قَلْبي ،
هر که را دوست داری پس ستایش تو را است بر اینکه دلم را از آلودگی شرک پاک کردی
وَلَكَ الْحَمْدُ عَلي بَسْطِ لِساني ، اَفَبِلِساني هذَا الْكالِّ اَشْكُرُكَ اَمْ
و برای تو است ستایش برای باز کردنت زبانم را
آیا به این زبان کُندم سپاس تو را گویم یا
بِغايَةِ جَهْدِي في عَمَلي اُرْضيكَ، وَما قَدْرُ لِساني يا رَبِّ في جَنْبِ
با نهایت کوششم در کردارم تو را خوشنود سازم؟ و چه ارزشی دارد زبانم پروردگارا در برابر
شُكْرِكَ، وَما قَدْرُ عَمَلي في جَنْبِ نِعَمِكَ وَاِحْسانِكَ،اِلهي اِنَ جوُدَكَ
سپاس تو و چه ارزشی دارد کردارم در کنار نعمتهایت و احسانی که به من کردی خدایا براستی بخشش تو
بَسَطَ اَمَلي ، وَشُكْرَكَ قَبِلَ عَمَلي ، سَيِّدي اِلَيْكَ رَغْبَتي ، وَاِلَيْكَ رَهْبَتي
آرزویم را گسترانید و شکر تو کردارم را پذیرفت آقای من اشتیاق من بسوی تو است و هراسم از تو است
وَاِلَيْكَ تَاْميلي ، وَقَدْ ساقَني اِلَيْكَ اَمَلي ، وَعَلَيْكَ يا واحِدي عَكَفَتْ
و آرزو و امیدم بسوی تو است و آرزویم مرا بسوی تو کشانده و همتم ای خدای یگانه من بدرگاه تو نشیمن کرده
هِمَّتي ، وَفيما عِنْدَكَ انْبَسَطَتْ رَغْبَتي ، وَلَكَ خالِصُ رَجآئي وَخَوْفي
و در آنچه پیش تو است (جامه) شوقم (دامن) گسترده و امید خالص و ترسم
وَبِكَ أَنِسَتْ مَحَبَّتي ، وَاِلَيْكَ اَلْقَيْتُ بِيَدي ، وَبِحَبْلِ طاعَتِكَ مَدَدْتُ
تنها از تو است و به تو محبتم انس گرفته و دست به جانب تو انداخته ام و به ریسمان اطاعت تو بند کردم
رَهْبَتي ، يا مَوْلايَ بِذِكْرِكَ عاشَ قَلْبي ، وَبِمُناجاتِكَ بَرَّدْتُ اَلَمَ
ترسم را ای مولای من به یاد تو دلم زنده است و به راز و نیاز تو سوزش
الْخَوْفِ عَنّي ، فَيا مَوْلايَ وَيا مُؤَمَّلي ، وَيا مُنْتَهي سُؤْلي ، فَرِّقْ بَيْني
ترسم را تسکین بخشم پس ای مولای من و ای آرزویم و ای آخرین سرحد خواسته ام میان
وَبَيْنَ ذَنْبِيَ الْمانِعِ لي مِنْ لُزُومِ طاعَتِكَ، فَاِنَّما اَسْئَلُكَ لِقَديمِ الرَّجآءِ
من و گناهم را که مانع از ملازمت اطاعت تو است جدایی بینداز و این خواهشی که من از تو می کنم به خاطر همان امید دیرینه ایست
فيكَ وَعَظيمِ الطَّمَعِ مِنْكَ، الَّذي اَوْجَبْتَهُ عَلي نَفْسِكَ مِنَ الرَّاْفَةِ
که به تو دارم و برای آن طمع بزرگی است که درباره ات دارم که تو رأفت و مهربانی را برای بندگانت بر خود فرض کرده ای
وَالرَّحْمَةِ فَالْأَمْرُ لَكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، وَالْخَلْقُ كُلُّهُمْ عِيالُكَ
پس امر و فرمان از آن تو است یگانه ای که شریک نداری و خلائق همگی جیره خوار تو
وَفي قَبْضَتِكَ، وَكُلُّشَيْ ءٍ خاضِعٌ لَكَ، تَبارَكْتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ، اِلهي
و در قبضه اقتدار تو و خاضع درگاه توأند برتری ای پروردگار جهانیان خدایا
ارْحَمْني اِذَاانْقَطَعَتْ حُجَّتي ، وَكَّلَّ عَنْ جَوابِكَ لِساني ، وَطاشَ عِنْدَ
به من رحم کن در آن هنگامی که حجت و دلیلم قطع شود و زبانم از پاسخ تو لال گردد و هوش در هنگام
سُؤالِكَ اِيَّايَ لُبّي ، فَيا عَظيمَ رَجآئي لا تُخَيِّبْني اِذَااشْتَدَّتْ فاقَتي ،
بازپرسیت از سرم بپرد پس ای بزرگ امیدم مرا نومید مکن در آن هنگام که سخت نیازمندم و به خاطر
وَلا تَرُدَّني لِجَهْلي ، وَلا تَمْنَعْني لِقِلَّةِ صَبْري ، اَعْطِني لِفَقْري ،
نادانیم مرا از درگاهت مران و برای کم طاقتیم مهرت را از من بازمدار به خاطر نیازی که دارم به من بده و برای ناتوانیم
وَارْحَمْني لِضَعْفي سَيِّدي عَلَيْكَ مُعْتَمَدي وَمُعَوَّلي وَرَجآئي
به من رحم کن ای آقای من بر تو است اعتماد و تکیه و امید
وَتَوَكُّلي ، وَبِرَحْمَتِكَ تَعَلُّقي وَبِفِنائِكَ اَحُطُّ رَحْلي ، وَبِجوُدِكَ اَقْصِدُ
و توکل من و مهر تو است دستاویزم و به آستان تو بار (حاجت) اندازم و به جود تو خواهشم را
طَلِبَتي ، وَبِكَرَمِكَ اَيْ رَبِّ اَسْتَفْتِحُ دُعآئي ، وَلَدَيْكَ اَرْجوُ فاقَتي ،
جویم و به کرم تو ای پروردگار من دعایم را آغاز کنم و از پیش تو امید رفع نیاز و احتیاج خود را دارم
وَبِغِناكَ اَجْبُرُ عَيْلَتي وَتَحْتَ ظِلِّ عَفْوِكَ قِيامي ، وَاِلي جوُدِكَ وَكَرَمِكَ
به توانگری تو جبران نداریم کنم و زیر سایه عفو تو بپا ایستم و به جود و کرم تو
اَرْفَعُ بَصَري ، وَاِلي مَعْروُفِكَ اُديمُ نَظَري ، فَلا تُحْرِقْني بِالنَّارِ وَاَنْتَ
دیده بگشایم و به نیکی تو چشم دوزم پس مرا به آتش مسوزان با اینکه مرکز آرزوی منی و در دوزخم
مَوْضِعُ اَمَلي ، وَلا تُسْكِنِّي الْهاوِيَةَ فَاِنَّكَ قُرَّةُ عَيْني ، يا سَيِّدي لا
سکونت مده که تو نور چشم منی ای آقای من
تُكَذِّبْ ظَنّي بِاِحْسانِكَ وَمَعْروُفِكَ فَاِنَّكَ ثِقَتي ، وَلا تَحْرِمْني ثَوابَكَ
گمان مرا به احسان و نیکیت دروغ و بی اصل مکن زیرا تو مورد اطمینان محکم منی و از پاداش نیکیت محرومم مساز که
فَاِنَّكَ الْعارِفُ بِفَقْري ، اِلهي اِنْ كانَ قَدْدَنا اَجَلي وَلَمْ يُقَرِّبْني مِنْكَ
تو به نداری من آشنایی خدایا اگر مرگم نزدیک شده ولی کردارم مرا به تو نزدیک نکرده
عَمَلي فَقَدْ جَعَلْتُ الْأِعْتِرافَ اِلَيْكَ بِذَنْبي وَسآئِلَ عِلَلي ، اِلهي اِنْ
من اعتراف به گناهم را وسیله عذر خویش به درگاهت قرار دهم خدایا اگر درگذری کیست که سزاوارتر از تو
عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلي مِنْكَ بِالْعَفْوِ، وَاِنْ عَذَّبْتَ فَمَنْ اَعْدَلُ مِنْكَ فِي
به گذشت باشد و اگر عذاب کنی پس کیست که در حکم عادل تر از تو باشد
الْحُكْمِ ارْحَمْ في هذِهِ الدُّنْيا غُرْبَتي ، وَعِنْدَ الْمَوْتِ كُرْبَتي ، وَفِي الْقَبْرِ
رحم کن در این دنیا به غربتم و هنگام مرگ به غمزدگیم و در قبر به
وَحْدَتي وَفِي اللَّحْدِ وَحْشَتي ، وَاِذا نُشِرْتُ لِلْحِسابِ بَيْنَ يَدَيْكَ ذُلَ
تنهاییم و در لحد به وحشت و بی کسیم و هنگامی که در برابرت به پای حسابم آورند به خواری
مَوْقِفي وَاغْفِرْ لي ما خَفِيَ عَلَي الْآدَمِيّينَ مِنْ عَمَلي ، وَاَدِمْ لي ما بِهِ
جایگاهم رحم کن و بیامرز برای من آنچه از کردارم که بر مردم پوشیده مانده و ادامه بده برایم آنچه را که بدان مرا
سَتَرْتَني وَارْحَمْني صَريعاً عَلَي الْفِراشِ تُقَلِّبُني اَيْدي اَحِبَّتي ،
پوشاندی و در آن حال که در بستر مرگ افتاده و دستهای یاران مرا به این سو و آن سو کنند
وَتَفَضَّلْ عَلَيَّ مَمْدوُداً عَلَي الْمُغْتَسَلِ يُقَلِّبُني صالِحُ جيرَتي ، وَتَحَنَّنْ
بر من رحم کن و در آن حال که روی سنگ غسالخانه دراز کشیده ام و همسایگان شایسته ام به اینطرف و آنطرف می گردانند
عَلَيَّ مَحْموُلاً قَدْ تَناوَلَ الْأَقْرِبآءُ اَطْرافَ جَِنازَتي ، وَجُدْ عَلَيَّ مَنْقوُلاً
بر من تفضل کن و هنگامی که خویشان اطراف جنازه ام را بر دوش گرفته اند با من مهربانی فرما
قَدْ نَزَلْتُ بِكَ وَحيداً في حُفْرَتي ، وَارْحَمْ في ذلِكَ الْبَيْتِ الْجَديدِ
وهنگامی که تک و تنها در میان گودال قبر بر تو وارد شوم بر من بخشش کن و به غربت من در آن خانه تازه و نو
غُرْبَتي ، حَتّي لا اَسْتَاْنِسَ بِغَيْرِكَ، يا سَيِّدي اِنْ وَكَلْتَني اِلي نَفْسي
رحم کن بطوری که بجز تو انس نگیرم ای آقای من اگر مرا به خودم واگذاری
هَلَكْتُ، سَيِّدي فَبِمَنْ اَسْتَغيثُ اِنْ لَمْ تُقِلْني عَثَرْتي ، فَاِلي مَنْ اَفْزَعُ اِنْ
هلاک گردم آقای من پس به که استغاثه کنم اگر تو لغزشم را نادیده نگیری و به که پناه برم
فَقَدْتُ عِنايَتَكَ في ضَجْعَتي ، وَاِلي مَنْ اَلْتَجِئُ اِنْ لَمْ تُنَفِّسْ كُرْبَتي ،
اگر عنایت تو را در آرامگاهم از دست بدهم و به که ملتجی گردم اگر تو غمم را برطرف نکنی
سَيِّدي مَنْ لي وَمَنْ يَرْحَمُني اِنْ لَمْ تَرْحَمْني وَفَضْلَ مَنْ اُؤَمِّلُ اِنْ
آقای من که را دارم و که بر من رحم کند اگر تو بر من رحم نکنی و فضل که را آرزو کنم
عَدِمْتُ فَضْلَكَ يَوْمَ فاقَتي وَاِلي مَنِ الْفِرارُ مِنَ الذُّنوُبِ اِذَاانْقَضي
در روز نیازمندیم اگر فضل تو را گم کنم و بسوی چه کسی از گناهانم بگریزم در آن هنگام که عمرم
اَجَلي ، سَيِّدي لا تُعَذِّبْني وَاَنَا اَرْجوُكَ، اِلهي حَقِّقْ رَجآئي ، وَآمِنْ
بسر رسد ای آقای من مرا با اینکه به تو امیدوارم معذب مفرما خدایا امید مرا تحقق بخش
خَوْفي ، فَاِنَّ كَثْرَةَ ذُنوُبي لا اَرْجوُ فيها اِلاَّ عَفْوَكَ، سَيِّدي اَنَا اَسْئَلُكَ ما
و ترسم را امان بخش زیرا در این گناهان بسیار امیدی جز به عفو تو ندارم ای آقای من از تو خواهم چیزی را
لا اَسْتَحِقُّ، وَاَنْتَ اَهْلُ التَّقْوي وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، فَاغْفِرْ لي وَاَلْبِسْني مِنْ
که شایسته آن نیستم و تو شایسته پرهیزکاری هستی و اهل آمرزشی پس بیامرز مرا و از نظر مرحمت خود جامه ای بر
نَظَرِكَ ثَوْباً يُغَطّي عَلَيَّ التَّبِعاتِ وَتَغْفِرُها لي وَلا اُطالَبُ بِها، اِنَّكَ ذوُ
من بپوشان که گناهانم را بپوشاند و آنها را برایم بیامرز و مورد مؤاخذه قرارم مده که تو دارای
مَنٍّ قَديمٍ، وَصَفْحٍ عَظيمٍ، وَتَجاوُزٍ كَريمٍ، اِلهي اَنْتَ الَّذي تُفيضُ
منتی دیرینه و چشم پوشی بزرگ و گذشت بزرگواری هستی خدایا تویی که فیض خود را
سَيْبَكَ عَلي مَنْ لا يَسْئَلُكَ، وَعَلَي الْجاحِدينَ بِرُبوُبِيَّتِكَ، فَكَيْفَ
حتی بر آنکه درخواست نکند و بر منکران پروردگاریت فروریزی پس چگونه نسبت به کسی که
سَيِّدي بِمَنْ سَئَلَكَ وَاَيْقَنَ اَنَّ الْخَلْقَ لَكَ وَالْأَمْرَ اِلَيْكَ، تَبارَكْتَ
از تو درخواست کند و یقین داند که جهان خلقت از تو و کار بدست تو است؟ برتری
وَتَعالَيْتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ، سَيِّدي عَبْدُكَ بِبابِكَ اَقامَتْهُ الْخَصاصَةُ
و والایی ای پروردگار جهانیان
ای آقای من بنده ات به درگاهت آمده و تنگدستی او را پیش روی تو
بَيْنَ يَدَيْكَ، يَقْرَعُ بابَ اِحْسانِكَ بِدُعآئِهِ، فَلا تُعْرِضْ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ
واداشته و به وسیله دعای خود در خانه احسان تو را می کوبد پس آن روی بزرگوارت را از من
عَنّي ، وَاقْبَلْ مِنّي ما اَقوُلُ فَقَدْ دَعَوْتُ بِهذَا الدُّعاءِ، وَاَنَا اَرْجوُ اَنْ لا
بر مگردان و آنچه گویم از من بپذیر زیرا من به این دعا تو را خواندم و امیدوارم که بازم مگردانی چون
تَرُدَّني مَعْرِفَةً مِنّي بِرَاْفَتِكَ وَرَحْمَتِكَ، اِلهي اَنْتَ الَّذي لا يُحْفيكَ
آشنایی کاملی به مهر و رأفت تو دارم خدایا تویی که درمانده و سؤال پیچت نکند
سآئِلٌ، وَلا يَنْقُصُكَ نآئِلٌ اَنْتَ كَما تَقوُلُ وَفَوْقَ ما نَقوُلُ، اَللّهُمَّ اِنّي
سائلی و بخشش و عطا از تو نکاهد تو چنانی که خود گویی و بالاتر از آنی که ما گوییم خدایا من از تو
اَسْئَلُكَ صَبْراً جَميلاً وَفَرَجاً قَريباً، وَقَولاً صادِقاً، وَاَجْراً عَظيماً،
خواهم صبری نیکو و گشایشی نزدیک و گفتاری راست و پاداشی بزرگ
اَسْئَلُكَ يا رَبِّ مِنَ الْخَيْرِ كُلِّهِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وَما لَا اَعْلَمْ، اَسْئَلُكَ
از تو خواهم پروردگارا هرچه خیر و خوبی است چه آنچه می دانم و چه آنچه را نمی دانم خواهم از تو
اللَّهُمَّ مِنْ خَيْرِ ما سَئَلَكَ مِنْهُ عِبادُكَ الصَّالِحوُنَ، يا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ،
خدایا از بهترین چیزی که بندگان شایسته ات خواهند ای بهترین درخواست شدگان
وَاَجْوَدَ مَنْ اَعْطي ، اَعْطِني سُؤْلي في نَفْسي وَاَهْلي وَوالِديَ
و ای بخشنده ترین عطابخش عطاکن به من خواسته ام را در مورد خود و خانواده و پدر
وَ وَلَدِي، وَاَهْلِ حُزانَتي وَاِخْواني فيكَ، وَاَرْغِدْ عَيْشي ، وَاَظْهِرْ
و مادر و فرزندان و بستگان و برادران دینیم و زندگیم را خوش و فراخ گردان
مُرُوَّتي ، وَاَصْلِحْ جَميعَ اَحْوالي ، وَاجْعَلْني مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ
و مردانگیم را آشکار ساز و تمام حالات مرا اصلاح کن و بگردانم از کسانی که عمرش را طولانی
وَحَسَّنْتَ عَمَلَهُ، وَاَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ، وَرَضيتَ عَنْهُ، وَاَحْيَيْتَهُ حَيوةً
و کردارش را نیکو و نعمتت را بر او تمام کرده و از او خوشنود گشته ای و زندگی
طَيِّبَةً في اَدْوَمِ السُّروُرِ، وَاَسْبَغِ الْكَرامَةِ وَاَتَمِّ الْعَيْشِ اِنَّكَ تَفْعَلُ ما
پاکیزه ای به او بخشیده ای که در میان پابرجاترین خوشی و وسیعترین کرامت و کاملترین زندگانی روزگار بسر می برد
تَشآءُ وَلا تَفْعَلُ ما يَشآءُ غَيْرُكَ، اَللّهُمَّ خُصَّني مِنْكَ بِخاصَّةِ ذِكْرِكَ،
و براستی تو هرچه را بخواهی انجام دهی ولی جز تو کسی نتواند هرچه خدا خواهد انجام دهد خدایا مرا به ذکر مخصوص
وَلا تَجْعَلْ شَيْئاً مِمَّا اَتَقَرَّبُ بِهِ في آناءِ اللَّيْلِ وَاَطْرافِ النَّهارِ رِيآءً،
خود مخصوصم دار و آنچه را من بوسیله آن در تمام ساعات و دقایق روز و شب وسیله تقرب درگاهت قرار دهم خودنمایی
وَلا سُمْعَةً وَلا اَشَراً وَلا بَطَراً، وَاجْعَلْني لَكَ مِنَ الْخاشِعينَ، اَللّهُمَ
و شهرت طلبی و سرکشی و گردن فرازی قرار مده و مرا از فروتنان درگاهت قرارم بده خدایا
اَعْطِني السِّعَةَ فِي الرِّزْقِ، وَالْأَمْنَ فِي الْوَطَنِ وَقُرَّةَ الْعَيْنِ فِي الْأَهْلِ
به من عطا فرما وسعت در روزی
و امنیت در وطن
و چشم روشنی در خاندان
وَالْمالِ وَالْوَلَدِ وَالْمُقامَ في نِعَمِكَ عِنْدي وَالصِّحَّةَ فِي الْجِسْمِ،
و مال و اولاد و پایدار ماندن نعمتهایی که در پیش من داری و تندرستی و نیرویی در بدن
وَالْقُوَّةَ فِي الْبَدَنِ، وَالسَّلامَةَ فِي الدّينِ وَاسْتَعْمِلْني بِطاعَتِكَ
و سلامتی در دین و همیشه تا زنده ام مرا به طاعت خود و اطاعت
وَطاعَةِ رَسوُلِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ اَبَداً مَا اسْتَعْمَرْتَني ،
پیامبرت محمد صلی الله علیه وآله وادار کن
وَاجْعَلْني مِنْ اَوْفَرِ عِبادِكَ عِنْدَكَ نَصيباً في كُلِّ خَيْرٍ اَنْزَلْتَهُ، وَتُنْزِلُهُ
و بگردانم از پرنصیب ترین بندگانت در هر خیری که نازل کرده و
في شَهْرِ رَمَضانَ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ، وَما اَنْتَ مُنْزِلُهُ في كُلِّ سَنَةٍ مِنْ
در ماه رمضان در شب قدر نازل گردانی و آنچه را در هر سال نازل گردانی از
رَحْمَةٍ تَنْشُرُها، وَعافِيَةٍ تُلْبِسُها، وَبَلِيَّةٍ تَدْفَعُها وَحَسَناتٍ تَتَقَبَّلُها،
مهری که بگسترانی و تندرستی که بپوشانی و بلاهایی که بازگردانی و کارهای خیری که بپذیری
وَسَيِّئاتٍ تَتَجاوَزُ عَنْها، وَارْزُقْني حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ في عامِنا هذا
و زشتیهایی را که از آنها درگذری و روزیم کن حج خانه کعبه را در این سال
وَفي كُلِّ عامٍ، وَارْزُقْني رِزْقاً واسِعاً مِنْ فَضْلِكَ الْواسِعِ، وَاصْرِفْ
و در هر سال و روزیم ده روزی فراخی از فضل وسیع خود و بدیها را
عَنّي يا سَيِّدي الْأَسْوآءَ، وَاقْضِ عَنِّي الدَّيْنَ وَالظُّلاماتِ، حَتّي لا
ای آقایم از من دور کن و بدهی ها و مظلمه هایی که به گردن دارم از من ادا فرما بطوری که
اَتَاَذّي بِشَيْ ءٍ مِنْهُ، وَخُذْ عَنّي بِاَسْماعِ وَاَبْصارِ اَعْدائي وَحُسَّادي
به خاطر چیزی از آنها ناراحت نباشم و گوش و چشم دشمنان و حسودان
وَالْباغينَ عَلَيَّ وَانْصُرْني عَلَيْهِمْ، وَاَقِرَّ عَيْني وَفَرِّحْ قَلْبي ، وَاجْعَلْ لي
و ستمکارانم را بر من ببند و بر ایشان یاریم ده و دیده ام را روشن کن و دلم را شاد گردان و برایم از
مِنْ هَمّي وَكَرْبي فَرَجاً وَمَخْرَجاً، وَاجْعَلْ مَنْ اَرادَني بِسُوءٍ مِنْ
اندوه و غمم فرج و گشایشی قرار ده و هرکه را از تمامی خلقت که اراده سوئی نسبت به من دارد
جَميعِ خَلْقِكَ تَحْتَ قَدَمَيَّ، وَاكْفِني شَرَّ الشَّيْطانِ وَشَرَّ السُّلْطانِ
زیر پای من قرارش ده و کفایت کن مرا از شرّ شیطان و شرّ سلطان
وَسَيِّئاتِ عَمَلي ، وَطَهِّرْني مِنَ الذُّنوُبِ كُلِّها، وَاَجِرْني مِنَ النَّارِ
و بدیهای کردارم و پاکم کن از گناهان همگی
و از آتش دوزخ
بِعَفْوِكَ، وَاَدْخِلْنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ، وَزَوِّجْني مِنَ الْحوُرِ الْعينِ بِفَضْلِكَ،
بوسیله عفو خود پناهم ده و به رحمت خویش داخل بهشتم گردان و از حوریه های بهشتی به فضل خود به همسریم درآور
وَاَلْحِقْني بِاَوْلِيآئِكَ الصَّالِحينَ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الْأَبْرارِ الطَّيِّبينَ
و ملحقم کن به دوستان شایسته ات محمد و آلش آن نیکان پاک
الطَّاهِرينَ الْأَخْيارِ، صَلَواتُكَ عَلَيْهِمْ وَعَلي اَجْسادِهِمْ وَاَرْواحِهِمْ
پاکیزه و برگزیده درودهای تو بر ایشان و بر جسدهاشان و بر ارواحشان
وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ، اِلهي وَسَيِّدي وَعِزَّتِكَ وَجَلالِكَ لَئِنْ طالَبْتَني
و رحمت خدا و برکاتش ای خدای من و آقای من سوگند به عزت و جلالت اگر مرا در مورد
بِذُنوُبي لَأُطالِبَنَّكَ بِعَفْوِكَ، وَلَئِنْ طالَبْتَني بِلُؤْمي لَأُطالِبَنَّكَ بِكَرَمِكَ،
گناهان بازخواست کنی من نیز تو را به عفو و گذشتت مطالبه می کنم و اگر به پستی ام مرا مؤاخذه کنی من هم به کرمت
وَلَئِنْ اَدْخَلْتَنِي النَّارَ لَأُخْبِرَنَّ اَهْلَ النَّارِ بِحُبّي لَكَ، اِلهي وَسَيِّدي اِنْ
تو را مطالبه می کنم و اگر به دوزخم ببری به دوزخیان گزارش می دهم که دوستت دارم ای خدای من و آقای من
كُنْتَ لا تَغْفِرُ اِلاَّ لِأَوْلِيآئِكَ وَاَهْلِ طاعَتِكَ فَاِلي مَنْ يَفْزَعُ الْمُذْنِبوُنَ،
اگر نیامرزی مگر دوستانت و پیروانت را پس به که پناه برند گناهکاران
وَاِنْ كُنْتَ لا تُكْرِمُ اِلاَّ اَهْلَ الْوَفآءِ بِكَ فَبِمَنْ يَسْتَغيثُ الْمُسْيئوُنَ،
و اگر اکرام نکنی مگر نسبت به وفادارانت پس به که استغاثه کنند بدکرداران
اِلهي اِنْ اَدْخَلْتَنِي النَّارَ فَفي ذلِكَ سُرُورُ عَدُوِّكَ وَاِنْ اَدْخَلْتَنِي الْجَنَّةَ
خدایا اگر به دوزخم ببری این کار موجب خوشحالی دشمنت گردد و اگر به بهشتم ببری
فَفي ذلِكَ سُرُورُ نَبِيِّكَ، وَاَنَا وَاللَّهِ اَعْلَمُ اَنَّ سُرُورَنَبِيِّكَ اَحَبُّ اِلَيْكَ مِنْ
موجب خوشحالی پیامبرت بشود و من به خدا سوگند مسلّماً می دانم که خوشحال شدن پیامبرت را بیشتر از
سُرُورِ عَدُوِّكَ، اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ اَنْ تَمْلَأَ قَلْبي حُبّاً لَكَ وَخَشْيَةً
خوشحال شدن دشمنت دوست داری خدایا از تو می خواهم که دلم را پرکنی از محبت و ترس از
مِنْكَ، وَتَصْديقاً بِكِتابِكَ وَايماناً بِكَ، وَفَرَقاً مِنْكَ وَشَوْقاً اِلَيْكَ، يا
خودت و تصدیق به کتابت و ایمان به خودت و هراس و اندیشه از خود و اشتیاق بسوی خود
ذَاالْجَلالِ وَالْأِكْرامِ، حَبِّبْ اِلَيَّ لِقائَكَ وَاَحْبِبْ لِقآئي ، وَاجْعَلْ لي في
ای صاحب جلال و بزرگواری مرا دوستدار لقای خویش کن و نیز لقای مرا دوست بدار و در
لِقآئِكَ الرَّاحَةَ وَالْفَرَجَ وَالْكَرامَةَ، اَللّهُمَّ اَلْحِقْني بِصالِحِ مَنْ مَضي ،
لقاء خود برای من آرامش و گشایش و کرامتی قرار ده خدایا مرا به شایستگان از مردم گذشته ملحق کن و از شایستگان باقیمانده
وَاجْعَلْني مِنْ صالِحِ مَنْ بَقِيَ، وَخُذْ بي سَبيلَ الصَّالِحينَ، وَاَعِنّي عَلي
قرارم ده و به راه شایستگانم ببر و کمکم ده بر مخالفت با
نَفْسي بِما تُعينُ بِهِ الصَّالِحينَ عَلي اَنْفُسِهِمْ، وَاخْتِمْ عَمَلي بِاَحْسَنِهِ،
هوای نفسم بدانچه کمک دادی شایستگان را بر مخالفتشان با هوای نفس و ختم کن کارم را به نیکوترین کارهایم
وَاجْعَلْ ثَوابي مِنْهُ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ، وَاَعِنّي عَلي صالِحِ ما اَعْطَيْتَني
و پاداشم را از آن کار به رحمت خود بهشت قرار ده و کمکم ده در آنچه به من داده ای که در کار صالح بکار بندم
وَثَبِّتْني يا رَبِّ، وَلا تَرُدَّني في سُوءٍ اسْتَنْقَذْتَني مِنْهُ يا رَبَ
و ثابت قدمم دار و بازم مگردان به بدیهایی که از آن نجاتم داده ای ای پروردگار
الْعالَمينَ، اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ ايماناً لا اَجَلَ لَهُ دوُنَ لِقائِكَ، اَحْيِني ما
جهانیان خدایا از تو خواهم ایمانی که انتهایش ملاقات تو باشد و تا زنده ام داری به همان ایمان
اَحْيَيْتَني عَلَيْهِ وَتَوَفَّني اِذا تَوَفَّيْتَني عَلَيْهِ وَابْعَثْني اِذا بَعَثْتَني عَلَيْهِ،
زنده ام دار و چون بمیرانیم بر همان ایمان بمیرانم و چون برانگیزیم بر همان ایمان برانگیزم
وَاَبْرِءْ قَلْبي مِنَ الرِّيآءِ وَالشَّكِّ وَالسُّمْعَةِ في دينِكَ، حَتّي يَكوُنَ
و پاک کن دلم را از ریاء و شک و خودنمایی در دینت تا در نتیجه
عَمَلي خالِصاً لَكَ، اَللّهُمَّ اَعْطِني بَصيرَةً في دينِكَ، وَفَهْماً في
عملم خالص برای تو باشد خدایا به من عنایت کن بصیرتی در دینت و فهمی (در شناختن)
حُكْمِكَ، وَفِقْهاً في عِلْمِكَ، وَكِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَوَرَعاً يَحْجُزُني
حکمت و درک خاصی در فهم علمت و دو سهم از رحمتت و پرهیزکاری آنچنانی که مرا
عَنْ مَعاصيكَ، وَبَيِّضْ وَجْهي بِنوُرِكَ، وَاجْعَلْ رَغْبَتي فيما عِنْدَكَ،
از گناهانت بازدارد و رویم را به نور خود سفید گردان و شوقم را بدانچه پیش تو است قرار ده
وَتَوَفَّني في سَبيلِكَ وَعَلي مِلَّةَ رَسوُلِكَ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، اَللّهُمَ
و در راه خود و بر کیش پیامبرت صلی الله علیه وآله بمیرانم خدایا
اِنّي اَعوُذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَالْفَشَلِ وَالْهَمِّ وَالْجُبْنِ، وَالْبُخْلِ وَالْغَفْلَةِ
به تو پناه می برم از کسالت و سستی و اندوه و ترس و بِخالَت و بی خبری
وَالْقَسْوَةِ وَالْمَسْكَنَةِ، وَالْفَقْرِ وَالْفاقَةِ وَكُلِّ بَلِيَّةٍ، وَالْفَواحِشِ ما ظَهَرَ
و سنگدلی و بیچارگی و فقر و نداری و از هر بلا و هرزگی هر چه آشکار باشد
مِنْها وَما بَطَنَ، وَاَعوُذُ بِكَ مِنْ نَفْسٍ لا تَقْنَعْ، وَبَطْنٍ لا يَشْبَعُ وَقَلْبٍ لا
از آنها و هر چه پنهان و پناه می برم به تو از نفسی که قانع نباشد و شکمی که سیر نشود و دلی که
يَخْشَعُ، وَدُعاءٍ لا يُسْمَعُ، وَعَمَلٍ لا يَنْفَعُ، وَاَعوُذُ بِكَ يا رَبِّ عَلي
نهراسد و دعایی که پذیرفته نشود و کاری که سود ندهد و پناه می برم ای پروردگارم در مورد
نَفْسي وَديني وَمالي وَعَلي جَميعِ ما رَزَقْتَني مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ،
خویشتن و دین و مال و همه آنچه به من روزی کرده ای از شیطان رانده درگاهت
اِنَّكَ اَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ، اَللّهُمَّ اِنَّهُ لا يُجيرُني مِنْكَ اَحَدٌ، وَلا اَجِدُ
که براستی تو شنوای دانایی خدایا کسی نیست که مرا از تو درپناه خود گیرد و جز تو پناهگاهی
مِنْ دوُنِكَ مُلْتَحَداً، فَلا تَجْعَلْ نَفْسي في شَيْ ءٍ مِنْ عَذابِكَ وَلا
نیابم پس مرا در چیزی از عذاب خود قرارم مده و مرا به هلاکت و عذاب دردناک
تَرُدَّني بِهَلَكَةٍ، وَلا تَرُدَّني بِعَذابٍ اَليمٍ، اَللّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنّي وَاَعْلِ
بازمگردان خدایا عملم را بپذیر و نامم را بلند کن و
ذِكْري ، وَارْفَعْ دَرَجَتي وَحُطَّ وِزْري ، وَلا تَذْكُرْني بِخَطيئَتي ، وَاجْعَلْ
درجه ام را بالا بر و گناهم را بریز و به خطایم مرا یاد مکن و
ثَوابَ مَجْلِسي وَثَوابَ مَنْطِقي وَثَوابَ دُعآئي رِضاكَ وَالْجَنَّةَ،
پاداش این مجلس مرا و پاداش گفتارم را و پاداش دعایم را خوشنودی خودت و بهشت قرار ده
وَاَعْطِني يا رَبِّ جَميعَ ما سَاَلْتُكَ، وَزِدْني مِنْ فَضْلِكَ، اِنّي اِلَيْكَ
و بده به من ای پروردگار من تمام آنچه را از تو خواستم و از فضل خویش بر من بیفزا که من براستی بسویت
راغِبٌ يا رَبَّ الْعالَمينَ، اَللّهُمَّ اِنَّكَ اَنْزَلْتَ في كِتابِكَ اَنْ نَعْفُوَ عَمَّنْ
مشتاقم ای پروردگار جهانیان خدایا تو خود در کتابت قرآن برای ما نازل فرمودی که ما گذشت کنیم از کسی که
ظَلَمَنا وَقَدْ ظَلَمْنا اَنْفُسَنا فَاعْفُ عَنَّا، فَاِنَّكَ اَوْلي بِذلِكَ مِنَّا وَاَمَرْتَنا
به ما ستم کرده و ما به خودمان ستم کردیم پس از ما درگذر که تو از ما سزاوارتر بدین کار هستی و به ما دستور دادی
اَنْ لا نَرُدَّ سائِلاً عَنْ اَبْوابِنا، وَقَدْ جِئْتُكَ سائِلاً فَلا تَرُدَّني اِلاَّ بِقَضآءِ
که هیچ خواهنده ای را از دَرِ خانه مان بازنگردانیم و من بصورت خواهندگی به درگاهت آمده ام و بازم مگردان جز با روا شدن
حاجَتي ، وَاَمَرْتَنا بِالْأِحْسانِ اِلي ما مَلَكَتْ اَيْمانُنا، وَنَحْنُ اَرِقَّآءُكَ
حاجتم و به ما دستور دادی که نسبت به بردگانمان احسان و نیکی کنیم و ما بردگان توییم
فَاَعْتِقْ رِقابَنا مِنَ النَّارِ، يا مَفْزَعي عِنْدَ كُرْبَتي ، وَيا غَوْثي عِنْدَ
پس ما را از آتش دوزخ آزاد فرما ای پناهم در هنگام اندوه و غم ای فریادرسم در هنگام
شِدَّتي ، اِلَيْكَ فَزِعْتُ، وَبِكَ اسْتَغَثْتُ وَلُذْتُ، لا اَلوُذُ بِسِواكَ، وَلا اَطْلُبُ
سختی به درگاه تو زاری کنم و به تو استغاثه کنم و به تو پناه آرم و به دیگری پناه نبرم و گشایش نخواهم
الْفَرَجَ اِلاَّ مِنْكَ، فَاَغِثْني وَفَرِّجْ عَنّي يا مَنْ يَفُكُّ الْأَسيرَ، وَيَعْفوُ عَنِ
جز از تو پس تو به فریادم برس و گشایشی در کارم بده ای که اسیر و گرفتار را آزاد کنی و از گناه
الْكَثيرِ، اِقْبَلْ مِنِّي الْيَسيرَ، وَاعْفُ عَنِّي الْكَثيرَ، اِنَّكَ اَنْتَ الرَّحيمُ
بسیار بگذری طاعت اندک را از من بپذیر و از گناه بسیارم بگذر که براستی تو مهربان
الْغَفوُرُ، اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ ايماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبي ، وَيَقيناً حَتّي اَعْلَمَ
آمرزنده ای خدایا از تو خواهم ایمانی که همیشه دلم با آن همراه گردد و یقینی راست و کامل که بدانم
اَنَّهُ لَنْ يُصيبَني اِلاَّ ما كَتَبْتَ لي ، وَرَضِّني مِنَ الْعَيْشِ بِما قَسَمْتَ لي ،
مسلماً چیزی به من نرسد جز آنکه بر من نوشته ای و خوشنودم کن در زندگی به همانکه نصیبم کرده ای
يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
ای مهربانترین مهربانان