ملحقات دوم مفاتیح
اول - دعا بعد از زیارت امام حسین علیه السلام
مخفي نماند كه اين نسخه شريفه از جهت خط و چاپ و صحّت از ساير چاپها امتياز دارد بعلاوه آنكه مصنّف در مفاتيح چند دعا را بواسطه طول آن اوّل آن را ذكر كرده و بقيّه اش را نقل ننموده و ما در اينجا آن بقيّه را ذكر مي نماييم تا اشخاصي كه اين كتاب را دارند محتاج به كتاب ديگر نشوند و چون در مفاتيح براي امام زاده ها زيارتي نقل نشده در اينجا يك زيارتي براي امامزاده ها نقل مي كنيم اميد كه منظور نظر اهل معرفت و دعا واقع شود و قدر آن را دانسته احترام و شكر مؤلف و كاتب و باني طبع آنرا بجا آورده باشند والله الموفّق امّا دعاها :
اول دعاي نماز حضرت امام حسين عليه السلام كه در مفاتيح اوّل آن ذكر شده و تمامش اين است :
اَللّهُمَّ اَنْتَ الَّذِي اسْتَجَبْتَ لاِدَمَ وَحَوّا، اِذْ قالا رَبَّنا ظَلَمْنا اَنْفُسَنا
خدایا توئی که دعای آدم و حواء را به اجابت رساندی آنگاه که گفتند پروردگارا ما به خود ستم کردیم
وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَتَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرينَ، وَناداكَ نُوحٌ
و اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی حتماً از زیانکاران خواهیم بود
و نوح تو را ندا کرد
فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَنَجَّيْتَهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظيمِ، وَاَطْفَاْتَ نارَ نُمْرُودَ
و تو اجابتش کردی و او و کسانش را از گرفتاری بزرگ نجات دادی و خاموش کردی آتش نمرود را
عَنْ خَليلِكَ اِبْرهيمَ، فَجَعَلْتَها بَرْداً وَسَلاماً، وَاَنْتَ الَّذِي اسْتَجَبْتَ
از خلیلت ابراهیم و آن را سرد و سلامت کردی و توئی که دعای ایوب را به اجابت رساندی
لِاُيُّوبَ، اِذْ نادي مَسَّنِيَ الضُرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ، فَكَشَفْتَ ما بِهِ
آنگاه که ندا کرد (پروردگارا) من به محنت دچارم و تو مهربانترین مهربانانی و تو محنتش را برطرف کردی
مِنْ ضُرٍّ، وَآتَيْتَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِكَ وَذِكْري لِاُولِي
و کسانش را به او دادی و مانندشان را همراه آنها (اضافه ) به او دادی از روی مرحمتی از خودت و اندرزی
الاَلْبابِ، وَاَنْتَ الَّذِي اسْتَجَبْتَ لِذِي النُّونِ، حينَ ناداكَ فِي الظُّلُماتِ
برای خردمندان و توئی که به اجابت رساندی دعای ذوالنون (حضرت یونس ) را هنگامی که ندا کرد تو را در تاریکی ها
اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، سُبْحانَكَ اِنّي كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ، فَنَجَّيْتَهُ مِنَ الْغَمِّ،
که معبودی جز تو نیست منزهی تو و من از ستمکارانم و از اندوه نجاتش دادی
وَاَنْتَ الَّذِي اسْتَجَبْتَ لِمُوسي وَهرُونَ دَعَوَتَهُما، حينَ قُلْتَ قَدْ
و توئی که دعای موسی و هارون را اجابت کردی هنگامی که فرمودی
اُجيبَتْ دَعْوَتُكُما فَاسْتَقيما، وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ، وَغَفَرْتَ لِداوُدَ
دعایتان به اجابت رسید پس استقامت ورزید و غرق کردی فرعون و قومش را و آمرزیدی برای داود
ذَنْبَهُ، وَتُبْتَ عَلَيْهِ رَحْمَةً مِنْكَ وَذِكْري، وَفَدَيْتَ اِسْماعيلَ بِذِبْحٍ
گناهش را و توبه اش را از روی مرحمتی که داشتی و اندرز (دیگران ) پذیرفتی و فدا کردی برای اسماعیل قربانی
عَظيمٍ بَعْدَما اَسْلَمَ، وَتَلَّهُ لِلْجَبينِ، فَنادَيْتَهُ بِالْفَرَجِ وَالرَّوْحِ، وَاَنْتَ
بزرگی پس از آنکه تسلیم شد و (پدرش ) پیشانی او را بر خاک نهاد و تو او را به گشایش و رحمت ندا کردی
الَّذي ناداكَ زَكَرِيّا نِدآءً خَفِيّاً، فَقالَ رَبِّ اِنّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّي،
و توئی آن خدائی که زکریا در پنهانی تو را ندا کرده گفت : پروردگارا من استخوانم سست شده
وَاشْتَعَلَ الرّاْسُ شَيْباً، وَلَمْ اَكُنْ بِدُعآئِكَ رَبِّ شَقِيّاً، وَقُلْتَ يَدْعُونَنا
و موی سرم سپید گشته و نبوده ام پروردگارا در زمینه دعای تو (در گذشته ) محروم و تو فرمودی ((می خوانند ما را
رَغَباً وَرَهَباً وَكانُوا لَنا خاشِعينَ، وَاَنْتَ الَّذِي اسْتَجَبْتَ لِلَّذينَ آمَنُوا
از روی شوق و ترس و برای ما خاشع بودند) و توئی خدائی که اجابت کردی برای آنانکه ایمان آورده
وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ، لِتَزيدَهُمْ مِنْ فَضْلِكَ، فَلا تَجْعَلْني مِنْ اَهْوَنِ
و کارهای شایسته انجام دادند تا بیفزائی بر آنها از فضل خود پس قرارم مده از خوارترین
الدّاعينَ لَكَ، وَالرّاغِبينَ اِلَيْكَ، وَاسْتَجِبْ لي كَمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ
و پست ترین دعا کنندگانت و مشتاقان درگاهت و دعایم را به اجابت رسان چنانچه دعای آنان را به اجابت رساندی و به حق
عَلَيْكَ، فَطَهِّرْني بِتَطْهيرِكَ، وَتَقَبَّلْ صَلوتي وَدُعآئي بِقَبُولٍ حَسَنٍ،
ایشان بر تو که مرا پاک گردان به پاک کردن خودت و بپذیر نماز و دعایم را بپذیرش خوبی
و خوش
وَطَيِّبْ بَقِيَّةَ حَيوتي، وَطَيِّبْ وَفاتي، وَاخْلُفْني فيمَنْ اَخْلُفُ، وَاحْفَظْني
و خرم کن باقیمانده زندگیم را و خوش گردان وفاتم را و جانشین من باش در میان آنانکه بجای گذارم
يا رَبِّ بِدُعآئي، وَاجْعَلْ ذُرِّيَّتي ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً، تَحُوطُها بِحِياطَتِكَ بِكُلِّ
و با دعایم پروردگارا مرا نگهداری کن و فرزندانم را فرزندانی پاکیزه قرار ده و در برگیر آنها را به در برگرفتن خودت به همه
ما حُطْتَ بِهِ ذُرِّيَّةَ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِكَ وَاَهْلِ طاعَتِكَ، بِرَحْمَتِكَ يا
آنچه دربرگیری بدانها فرزندان یکی از دوستان خود و فرمانبردارانت را به رحمتت ای
اَرْحَمَ الرّاحِمينَ، يا مَنْ هُوَ عَلي كُلِّشَي ءٍ رَقيبٌ، وَلِكُلِّ داعٍ مِنْ خَلْقِكَ
مهربانترین مهربانان ای که بر هر چیز نگهبانی و بر هر که از آفریدگانت که تو را بخواند
مُجيبٌ، وَمِنْ كُلِّ سآئِلٍ قَريبٌ، اَسْئَلُكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الْحَيُّ الْقَيُّومُ،
اجابت کنی و به هر خواستاری نزدیکی از تو خواهم ای که معبودی جز تو نیست زنده پاینده
الاَحَدُ الصَّمَدُ الَّذي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ، وَبِكُلِّ
یکتای بی خللی که نزاید و نه زائیده شده و نیست برایش همتائی هیچکس
و
اسْمٍ رَفَعْتَ بِهِ سَمآئَكَ، وَفَرَشْتَ بِهِ اَرْضَكَ، وَاَرْسَيْتَ بِهِ الْجِبالَ،
به حق هر نامی که بلند کردی بدان آسمانت را و فرش کردی بدان زمینت را و محکم و پابرجا کردی بدان کوهها را
وَاَجْرَيْتَ بِهِ الْمآءَ، وَسَخَّرْتَ بِهِ السَّحابَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ
و روان کردی بدان آب را و تسخیر کردی بدان ابرها و خورشید و ماه
وَالنُّجُومَ وَاللَّيْلَ وَالنَّهارَ، وَخَلَقْتَ الْخَلاَّئِقَ كُلَّها، اَسْئَلُكَ بِعَظَمَةِ
و ستاره ها و شب و روز را و آفریدی همه آفریدگان را از تو خواهم به بزرگی
وَجْهِكَ الْعَظيمِ، الَّذي اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمواتُ وَالاَرْضُ، فَاَضائَتْ بِهِ
ذات بزرگت که تابناک شد برایش آسمانها و زمین و روشنی گرفت بدان
الظُّلُماتُ، اِلاّ صَلَّيْتَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَكَفَيْتَني اَمْرَ مَعاشي
تاریکیها که (اولاً) درود فرستی بر محمد و آل محمد و (پس از آن ) کفایت کنی کار معاش
وَمَعادي، وَاَصْلَحْتَ لي شَاْني كُلَّهُ، وَلَمْ تَكِلْني اِلي نَفْسي طَرْفَةَ
و معاد مرا و اصلاح کنی همه کارهایم را و مرا بخودم وامگذاری چشم برهم زدنی
عَيْنٍ، وَاَصْلَحْتَ اَمْري وَاَمْرَ عِيالي، وَكَفَيْتَني هَمَّهُمْ، وَاَغْنَيْتَني
و اصلاح کنی کار من و کار خانواده ام را و کفایت کنی از من اندوه ایشان را و بی نیاز کنی
وَاِيّاهُمْ مِنْ كَنْزِكَ وَخَزآئِنِكَ، وَسَعَةِ فَضْلِكَ الَّذي لا يَنْفَدُ اَبَداً، وَاَثْبِتْ
من و ایشان را از گنج خود و خزینه هایت و فراخی فضلت که هرگز پایان نپذیرد و پابرجا کن
في قَلْبي يَنابيعَ الْحِكْمَةِ الَّتي تَنْفَعُني بِها وَتَنْفَعُ بِها، مَنِ ارْتَضَيْتَ
در دلم چشمه های حکمتی را که سود دهی مرا بدان و سود دهی بدان هر که را که پسندیده ای
مِنْ عِبادِكَ، وَاجْعَلْ لي مِنَ الْمُتَّقينَ في آخِرِ الزِّمانِ اِماماً كَما جَعَلْتَ
از بندگانت و قرار ده برایم از مردمان با تقوی در آخرالزمان امامی چنانچه
اِبْراهيمَ الْخَليلَ اِماماً، فَاِنَّ بِتَوْفيقِكَ يَفُوزُ الْفآئِزُونَ، وَيَتُوبُ التّآئِبُونَ،
ابراهیم خلیل را امام گردانیدی زیرا مردمان رستگار به توفیق تو رستگار شوند و توبه کنندگان نیز به توفیق تو توبه کنند
وَيَعْبُدُكَ الْعابِدُونَ، وَبِتَسْديدِكَ يَصْلُحُ الصّالِحُونَ، الْمُحْسِنُونَ
و عبادت کنندگان نیز به توفیق تو عبادتت کنند و به تاءیید و یاری تو شایسته گردند مردمان شایسته نیکوکار
الْمُخْبِتُونَ، الْعابِدُونَ لَكَ، الْخائِفُونَ مِنْكَ، وَبِاِرْشادِكَ نَجَا النّاجُونَ
و فروتن و آنانکه تو را عبادت کنند و از تو ترسانند
و با ارشاد و راهنمائی تو نجات یابند نجات یافتگان
مِنْ نارِكَ، وَاَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِكَ، وَبِخِذْلانِكَ خَسِرَ
از آتش دوزخت و بهراسند از آن هراسناکان از آفریدگانت و بوسیله خوار کردن تو زیانکار شوند
الْمُبْطِلُونَ، وَهَلَكَ الظّالِمُونَ، وَغَفَلَ الْغافِلُونَ، اَللّهُمَّ آتِ نَفْسي
اهل باطل و هلاک شدند ستمکاران و غافل شدند بیخبران خدایا بده به نفس من
تَقْويها، فَاَنْتَ وَلِيُّها وَمَوْليها، وَاَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكّيها، اللّهُمَّ بَيِّنْ لَها
پرهیزکاریش را که توئی اختیار دار و سرپرستش و توئی بهترین کسی که پاکیزه اش کردی خدایا راهنمائیش را برایش
هُداها، وَاَلْهِمْها تَقْويها، وَبَشِّرْها بِرَحْمَتِكَ حينَ تَتَوَفّاها، وَنَزِّلْها مِنَ
آشکار کن و پرهیزکاریش را به او الهام کن و به رحمت خود نویدش ده آنگاه که او را از این جهان ببری و در بلندترین
الْجِنانِ عُلْياها، وَطَيِّبْ وَفاتَها وَمَحْياها، وَاَكْرِمْ مُنْقَلَبَها وَمَثْويها،
جاهای بهشت منزلش ده و گوارا کن وفات و زندگیش را و گرامی کن جای بازگشت و منزلگاه
وَمُسْتَقَرَّها وَمَاْويها، فَاَنْتَ وَلِيُّها وَمَوْليها
و قرارگاه و ماءوایش را که براستی توئی اختیاردار و سرپرستش