دعا به جهت حفظ از گناهان
سوّم اين دعاي شريف است كه نگاه مي دارد از گناهان و جامع دنيا و آخرت است :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ يا
بنام خدای بخشاینده مهربان ای
مَنْ اَظْهَرَ الْجَميلَ وَ سَتَرَ الْقَبيحَ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ عَنّي يا كَريمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ
که آشکار کند زیبا را و بپوشاند زشت را و ندرد پرده مرا ای بزرگوار گذشت ای نیکو
التَّجاوُزِ يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يا صاحِبَ كُلِّ نَجْوي
درگذر ای فراخ آمرزش و ای گشاده هر دو دست به رحمت و مهر ای همراه هر راز
وَ يا مُنْتَهي كُلِّ شَكْوي يا كَريمَ الصَّفْحِ يا عَظيمَ الْمَنِّ يا مُبْتَدِءَ كُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ
و ای مرجع هر شکایت ای بزرگوار چشم پوش ای بزرگ منت ای آغازنده هر نعمت پیش از
اسْتِحْقاقِها يا رَبّاهُ يا سَيِّداهُ يا مَوْلَياهُ يا غايَتاهُ يا غِياثاهُ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ
شایستگی آن ای پروردگار ای آقا ای سرور ای منتهای آرزو ای فریادرس درود فرست بر محمّد و
آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَسْئَلُكَ اَنْ لاتَجْعَلني فِي النّارِ
آل محمّد و از تو خواهم که قرارم ندهی در آتش
آنگاه مي طلبي از حق تعالي هر چه بخواهي
چهارم از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه اين دعا را خواند:
اَللّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتي
خدایا تویی تکیه گاه من
في كُلِّ كُرْبَةٍ وَ اَنْتَ رَجآئي في كُلِّ شِدَّةٍ وَ اَنْتَ لي في كُلِّ اَمْرٍ نَزَلَ بي ثِقَةٌ
در هر گرفتاری و تویی امید من در هر سختی و تو برای من در هر پیش آمدی تکیه گاه و ذخیره ام هستی
وَعُدَّةٌ كَمْ مِنْ كَرْبٍ يَضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤادُ وَ تَقِلُّ فيهِ الْحيلَةُ وَ يَخْذُلُ عَنْهُ
چه بسیار گرفتاری که ناتوان شود از آن دل و کم شود در آن چاره و یاری ندهد در آن
الْقَريبُ وَ الْبَعيدُ وَ يَشْمَتُ بِهِ الْعَدُوُّ وَ تُعْييني فيهِ الْاُمُورُ اَنْزَلْتُهُ بِكَ وَ
خویش و بیگانه و شماتت کند بدان دشمن و خسته ام کند در آن کارها و من آنرا بدرگاه تو آوردم
شَكَوْتُهُ اِلَيْكَ راغِباً فيهِ عَمَّنْ سِواكَ فَفَرَّجْتَهُ وَ كَشَفْتَهُ وَ كَفَيْتَنيهِ فَانْتَ وَلِيُّ
و شکوه اش به تو کردم و به جز تو از دیگران روگرداندم و تو بگشودی و برطرف کردی و کفایت کردی پس تویی سرپرست
كُلِّ نِعْمَةٍ وَ صاحِبُ كُلِّ حاجَةٍ وَ مُنْتَهي كُلِّ رَغْبَةٍ فَلَكَ الْحَمْدُ كَثيراً وَ لَكَ
هر نعمت و صاحب هر حاجت و سرحد نهایی هر شوق پس تو را است ستایش بسیار و تو را است
الْمَنُّ فاضِلاً
منت فزون
مؤلف گويد: كه اين دعا همان دعاي حضرت رسول صلي الله عليه و آله است در يوم بدر و احزاب و نيز دعاي حضرت سيّدالشهداء عليه السلام است كه در روز عاشوراء در كربلا خواند و غير از اين نيز دو دعاي ديگر از آن حضرت مروي است كه در آن روز خواندند كه يكي اين دعاء است كه تعليم حضرت امام زين العابدين عليه السلام فرمود در آن وقتي كه او را به سينه خود چسبانيد و خونها در بدن مباركش مي جوشيد
براي حاجت و مهمّ و اندوه و بلاهاي سخت و امر عظيم و دشوار:
بِحَقِّ يسَّ وَالْقُرْآنِ الْحَكيمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظيمِ يا مَنْ
به حق یسَّ و قرآن حکمت آموز و به حق طه و قرآن بزرگ ای که
يَقْدِرُ عَلي حَوآئِجِ السّآئِلينَ يا مَنْ يَعْلَمُ ما فِي الضَّميرِ يا مُنَفِّساً عَنِ
توانایی بر حاجات خواستاران ای که می دانی آنچه در دلها است ای برطرف کننده گرفتاری
الْمَكْرُوبينَ يا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومينَ يا راحِمَ الشَّيْخِ الْكَبيرِ يا رازِقَ الطِّفْلِ
گرفتاران ای غمزدای اندوه غمندگان ای مهرورز پیر کهنسال ای روزی ده کودک
الصَّغيرِ يا مَنْ لايَحْتاجُ اِلَي التَّفْسيرِ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بي
خردسال ای که نیازی ندارد به شرح و بیان درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بکن با من
كَذا و كَذا
چنین و چنان
و حاجت خود را بخواه
پنجم از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه دست خود را به سوي آسمان بلند كرد و گفت :
رَبِّ لاتَكِلْني اِلي نَفْسي طَرْفَةَ عَيْنٍ اَبَدَاً لا اَقَلَّ
پروردگارا مرا به خودم وامگذار چشم بر همزدنی هرگز نه کمتر
مِنْ ذلِكَ وَلا اَكْثَرَ
از آن و نه بیشتر
ششم و نيز از آن حضرت مروي است كه اين كلمات را مي گفت :
اِرْحَمْني مِمّا لاطاقَةَ لي بِهِ وَلاصَبْرَ لي عَلَيْهِ
به من رحم کن از آنچه تاب و نیرویش را ندارم و شکیبایی بر آن ندارم
هفتم از حضرت صادق عليه السلام منقولست كه بگو:
اَللّهُمَّ اِنّي اسْئَلُكَ بِجَلالِكَ وَ جَمالِكَ وَ كَرَمِكَ اَنْ تَفْعَلَ بي كَذا
خدایا از تو خواهم به جلال و جمال و بزرگواریت که با من چنین
وَ كَذا
و چنان کنی
هشتم از فضل بن يونس منقول است كه حضرت امام موسي عليه السلام به من فرمود كه بسيار بگو:
اَللّهُمَّ لاتَجْعَلْني مِنْ الْمُعارينَ وَلاتُخْرِجْني مِنَ التَّقْصيرِ
یعنی خدایا قرار مده مرا از کسانی که ایمانشان عاریه و غیر ثابت است یا آنکه قرار مده مرا از کسانی که آنها را به خودشان واگذاشته مانند ستوری که مهارش را به گردنش افکنند و او را رها کنند به چرا که هر کاری که خواهد بکند و هر کجا خواهد برود و بیرون مکن مرا از تقصیر یعنی چنان مکن که من خود را مقصّر ندانم بلکه چنان باشم که همیشه خود را مقصّر درگاه تو بدانم
دعاء از امام باقر عليه السلام
نهم از حضرت امام محمّد باقرعليه السلام مرويست كه حقّ تعالي آمرزيد مردي از اهل باديه را به سبب اين دو كلمه كه دعا كرد به آن :
اَللّهُمَّ اِنْ تُعَذِّبْني فَاَهْلٌ لِذلِكَ اَنَا وَ اِنْ تَغْفِرْلي فَاَهْلٌ لِذلِكَ اَنْتَ
خدایا اگر عذابم کنی من شایسته آنم و اگر بیامرزیم تو شایسته آنی
دهم از داود رقّي مروي است كه گفت مي شنيدم از حضرت صادق عليه السلام كه بيشتر چيزي كه الحاح مي كرد به آن در دعا مي خواند خدا را به حقّ پنج تن يعني رسول خدا و اميرالمومنين و فاطمه و حسن و حسين صلوات اللَّه عليهم
يازدهم از يزيد صايغ روايت است كه گفتم به حضرت صادق عليه السلام كه بخوان خدا را براي ما حضرت اين دعا را نمود براي ما:
اَللّهُمَّ ارْزُقْهُمْ صِدْقَ الْحَديثِ وَ اَدآءَ الْاَمانَةِ وَالْمُحافَظَةَ عَلَي الصَّلَواتِ
خدایا روزی ایشان کن راستگویی و پرداختن امانت و محافظت بر نمازها را
اَللّهُمَّ اِنَّهُمْ اَحَقُّ خَلْقِكَ اَنْ تَفْعَلَهُ بِهِمْ اَللّهُمَّ افْعَلْهُ بِهِمْ
خدایا اینان سزاوارترین خلق تواند که با آنها چنین کنی خدایا با ایشان چنین کن
دوازدهم بخواند اين دعا را كه اميرالمومنين عليه السلام مي خواند
اَللّهُمَّ مُنَّ عَلَيَّ بِالتَّوَكَّلِ عَلَيْكَ وَالتَّفْويضِ اِلَيْكَ
خدایا منت نه بر من به توکل کردن بر خودت و واگذاردن بسوی تو
وَالرِّضا بِقَدَرِكَ وَ التَّسْليمِ لِاَمْرِكَ حَتّي لا اُحِبَّ تَعْجيلَ ما اَخَّرْتَ وَ لاتَاْخيرَ
و راضی بودن به مقدراتت و تسلیم بودن در برابر فرمانت تا دوست ندارم زود آوردن آنچه را تاءخیر انداختی و نه تاءخیر
ما عَجَّلْتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ
آنچه را زودآوردی ای پروردگار جهانیان
سيزدهم روايت شده كه جبرئيل خدمت حضرت رسول صلي الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه پروردگارت مي فرمايد هرگاه خواستي مرا عبادت كني روز و شبي حقّ عبادت مرا دستهاي خود را بلند كن بسوي من و بگو:
اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لا مُنْتَهي لَهُ دُونَ
خدایا تو را است ستایش ستایشی جاویدان با جاوید بودن خودت و تو را است ستایش ستایشی که پایان ندارد جز
عِلْمِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لا اَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِيَّتِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاجَزآءَ
علم تو و تو را است ستایش ستایشی که اندازه ندارد جز مشیت تو و تو را ستایش ستایشی که گوینده اش پاداش ندارد
لِقآئِلِهِ اِلاّ رِضاكَ اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كُلُّهُ وَ لَكَ الْمَنُّ كُلُّهُ وَ لَكَ الْفَخْرُ كُلُّهُ وَ لَكَ
جز خوشنودی تو خدایا همه ستایش از تو است و همه منتها از تو است و همه فخر از تو است و همه
الْبَهاَّءُ كُلُّهُ وَلَكَ الْنُّورُ كُلُّهُ وَ لَكَ الْعِزَّةُ كُلُّها وَ لَكَ الجَبَروُتُ كُلُّها وَ لَكَ
درخشندگی از تو است و همه نور از تو است و همه عزت از تو است و همه جبروت از تو است و همه
الْعَظَمَةُ كُلُّها وَ لَكَ الدُّنْيا كُلُّها وَ لَكَ الاْخِرَةُ كُلُّها و لَكَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ كُلُّهُ وَ
بزرگی از تو است و همه دنیا از تو است و همه آخرت از تو است و همه شب و روز از تو است و همه
لَكَ الْخَلْقُ كُلُّهُ وَ بِيَدِكَ الْخَيْرُ كُلُّهُ وَ اِلَيْكَ يَرْجِعُ الْاَمْرُ كُلُّهُ عَلانِيَتُهُ وَ سِرُّهُ
خلق از تو است و هر چه خیر بدست تو است و همه کارها به تو بازگردد چه آشکارش و چه پنهانش
اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً اَبَداً اَنْتَ حَسَنُ الْبَلاَّءِ جَليلُ الثَّناءِ سابِغُ النَّعْمآءِ عَدْلُ
خدایا تو را است ستایش ستایشی همیشگی تو آزمایشت نیکو و برجسته ثنایی و ریزان نعمتی و دادگر
الْقَضآءِ جَزيلُ الْعَطآءِ حَسَنُ الاْلاَّءِ اِلهٌ فِي الْاَرْضِ وَ اِلهٌ فِي السَّمآءِ اَللّهُمَّ لَكَ
در قضاوت و عطایت شایان و نعمتهایت نیکو معبود زمین و معبود آسمان خدایا تو را است
الْحَمْدُ فِي السَّبْعِ الشِّدادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْاَرْضِ الْمِهادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ طاقَةَ
ستایش در هفت آسمان و تو را است ستایش در زمین گسترده و تو را است ستایش بقدر طاقت
الْعِبادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ سَعَةَ الْبِلادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْجِبالِ الْاَوْتادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ
بندگان و تو را است ستایش به پهناوری شهرها و تو را است ستایش در کوههای چون میخ و تو را است ستایش
فِي اللَّيْلِ اِذا يَغْشي وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي النَّهارِ اِذا تَجَلّي وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي
در شب چون بپوشاند و تو را است ستایش در روز چون روشنی دهد و تو را است ستایش در
الاْخِرَةِ وَ الْاُولي وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْمَثاني وَالْقُرْآنِ الْعَظيمِ وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ
دنیا و آخرت و تو را است ستایش در سوره حمد و قرآن بزرگ و منزه است خدا و به
بِحَمْدِهِ وَالاَرْضُ جَميعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ وَالسَّمواتُ مَطْوِيّاتٌ بِيَمينِهِ
حمدش مشغولم و زمین تمامیش در قبضه او است روز قیامت و آسمانها پیچیده است بدست قدرت او
سُبْحانَهُ وَ تَعالي عَمّا يُشْرِكُونَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ كُلُّ شَيْئٍ هالِكٌ اِلاّ
منزه و برتر است از آنچه (با او) شریک سازند منزه است خدا و بحمدش مشغولم هر چیزی نابود است جز
وَجْهَهُ سُبْحانَكَ رَبَّنا وَ تَعالَيْتَ وَ تَبارَكْتَ وَ تَقَدَّسْتَ خَلَقْتَ كُلَّ شَيْئٍ
ذات او منزهی تو پروردگارا و برتری و خجسته ای و مقدس
همه چیزها را خلق فرمودی
بِقُدْرَتِكَ وَ قَهَرْتَ كُلَّ شَيْئٍ بِعِزَّتِكَ وَ عَلَوْتَ فَوْقَ كُلِّ شَيْئٍ بِارْتِفاعِكَ وَ
به قدرتت و مقهور ساختی هر چیزی را به عزتت و فراز آمدی بر فراز هر چیز به بلندیت و
غَلَبْتَ كُلَّشَيْئٍ بِقُوَّتِكَ وَ ابْتَدَعْتَ كُلَّشَيْئٍ بِحِكْمَتِكَ وَ عِلْمِكَ وَ بَعَثْتَ
غالب آمدی بر هر چیز به نیرویت و بیافریدی هر چیزی را به حکمت و دانشت و برانگیختی
الرُّسُلَ بِكُتُبِكَ وَ هَدَيْتَ الصّالِحينَ بِاِذْنِكَ وَ اَيَّدْتَ الْمُؤْمنينَ بِنَصْرِكَ وَ
رسولان را به کتابهایت و راهنمایی کردی شایستگان را به اذن خودت و تاءیید کردی مومنان را به یاری خود و
قَهَرْتَ الْخَلْقَ بِسُلْطانِكَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ لا نَعْبُدُ غَيْرَكَ
مقهور ساختی خلق را به سلطنت خودت معبودی نیست جز تو یکتایی که شریک نداری نپرستیم کسی را جز تو و
وَلانَسْئَلُ اِلاّ اِيّاكَ وَلانَرْغَبُ اِلاّ اِلَيْكَ اَنْتَ مَوْضِعُ شَكْوانا وَ مُنْتَهي رَغْبَتِنا وَ
درخواست نکنیم جز از تو و شوقی نداریم جز بدرگاه تو تویی مرجع شکایت ما و منتهای شوق ما و
اِلهُنا وَ مَليكُنا
معبود و مالک ما