قرآن تبيان- جزء 29 - حزب 57 - سوره معارج - صفحه 570


فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ
40 - ‌پس‌ ‌به‌ پروردگار خاوران‌ و باختران‌ سوگند ‌که‌ قطعا ‌ما تواناییم‌،
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ
41 - ‌بر‌ ‌این‌ ‌که‌ ‌به‌ جای‌ ‌آنها‌ بهتر ‌از‌ ‌ایشان‌ ‌را‌ بیاوریم‌ و ‌ما عقب‌ نمی‌افتیم‌
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ
42 - ‌پس‌ بگذارشان‌ ‌در‌ باطل‌ فرو روند و بازی‌ کنند ‌تا‌ روزشان‌ ‌را‌ ‌که‌ وعده‌ داده‌ می‌شوند دیدار کنند
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ
43 - روزی‌ ‌که‌ ‌از‌ گورها شتابان‌ برآیند، گویی‌ ‌که‌ [چون‌ تیری‌] ‌به‌ سوی‌ نشانه‌ها می‌دوند
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ
44 - ‌در‌ حالی‌ ‌که‌ دیدگانشان‌ [هراسان‌] فرو افتاده‌، ذلت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ فرو گیرد ‌این‌ همان‌ روزی‌ ‌است‌ ‌که‌ [‌به‌ ‌آن‌] وعده‌ داده‌ می‌شدند



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ
1 - همانا ‌ما نوح‌ ‌را‌ ‌به‌ سوی‌ قومش‌ فرستادیم‌ ‌که‌ قومت‌ ‌را‌ هشدار ده‌ پیش‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌که‌ عذابی‌ دردناک‌ ‌به‌ سراغشان‌ آید
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ
2 - ‌گفت‌: ای‌ قوم‌ ‌من‌! همانا ‌من‌ ‌شما‌ ‌را‌ هشدار دهنده‌ای‌ آشکارم‌
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ
3 - ‌که‌ ‌خدا‌ ‌را‌ بپرستید و ‌از‌ ‌او‌ پروا دارید و مرا اطاعت‌ کنید
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ
4 - ‌تا‌ [برخی‌] ‌از‌ گناهانتان‌ ‌را‌ ‌بر‌ ‌شما‌ ببخشاید و [اجل‌] ‌شما‌ ‌را‌ ‌تا‌ وقتی‌ معین‌ ‌به‌ تأخیر اندازد، ‌که‌ ‌اگر‌ می‌دانستید، وقتی‌ اجل‌ مقرر ‌خدا‌ برسد دیگر ‌به‌ تأخیر نیفتد
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا
5 - [نوح‌] ‌گفت‌: پروردگارا! ‌من‌ قوم‌ ‌خود‌ ‌را‌ شب‌ و روز دعوت‌ کردم‌
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا
6 - و دعوت‌ ‌من‌ جز ‌بر‌ گریزشان‌ نیفزود
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا
7 - و ‌من‌ ‌هر‌ بار ‌که‌ ‌آنها‌ ‌را‌ دعوت‌ کردم‌ ‌تا‌ ‌ایشان‌ ‌را‌ بیامرزی‌، انگشتانشان‌ ‌را‌ ‌در‌ گوش‌های‌ ‌خود‌ کردند و جامه‌های‌ خویش‌ ‌بر‌ سر کشیدند و [‌بر‌ کفر خویش‌] پای‌ فشردند و ‌هر‌ چه‌ بیشتر ‌بر‌ تکبر ‌خود‌ افزودند
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا
8 - سپس‌ ‌من‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌به‌ آواز بلند دعوت‌ کردم‌
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا
9 - و آن‌گاه‌ باز ‌من‌ ‌به‌ ‌آنها‌ علنی‌ گفتم‌ و ‌در‌ خلوت‌ و خصوصی‌ نیز ‌به‌ ‌ایشان‌ گفتم‌
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا
10 - و گفتم‌: ‌از‌ پروردگارتان‌ آمرزش‌ بخواهید ‌که‌ ‌او‌ قطعا آمرزنده‌ ‌است‌

صفحه : 570
بزرگتر  کوچکتر  بدون ترجمه  انتخاب  فهرست  جستجو  صفحه بعد  صفحه قبل 
اگر این صفحه عملکرد مناسبی ندارد
از این لینک کمکی استفاده فرمایید .
 
قرآن  عثمان طه با کیفیت بالا صفحه 570
تصویر  انتخاب  فهرست  جستجو  صفحه بعد  صفحه قبل 
اگر این صفحه عملکرد مناسبی ندارد
از این لینک کمکی استفاده فرمایید .
 

40 - ‌پس‌ ‌به‌ پروردگار خاوران‌ و باختران‌ سوگند ‌که‌ قطعا ‌ما تواناییم‌،

41 - ‌بر‌ ‌این‌ ‌که‌ ‌به‌ جای‌ ‌آنها‌ بهتر ‌از‌ ‌ایشان‌ ‌را‌ بیاوریم‌ و ‌ما عقب‌ نمی‌افتیم‌

42 - ‌پس‌ بگذارشان‌ ‌در‌ باطل‌ فرو روند و بازی‌ کنند ‌تا‌ روزشان‌ ‌را‌ ‌که‌ وعده‌ داده‌ می‌شوند دیدار کنند

43 - روزی‌ ‌که‌ ‌از‌ گورها شتابان‌ برآیند، گویی‌ ‌که‌ [چون‌ تیری‌] ‌به‌ سوی‌ نشانه‌ها می‌دوند

44 - ‌در‌ حالی‌ ‌که‌ دیدگانشان‌ [هراسان‌] فرو افتاده‌، ذلت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ فرو گیرد ‌این‌ همان‌ روزی‌ ‌است‌ ‌که‌ [‌به‌ ‌آن‌] وعده‌ داده‌ می‌شدند



1 - همانا ‌ما نوح‌ ‌را‌ ‌به‌ سوی‌ قومش‌ فرستادیم‌ ‌که‌ قومت‌ ‌را‌ هشدار ده‌ پیش‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌که‌ عذابی‌ دردناک‌ ‌به‌ سراغشان‌ آید

2 - ‌گفت‌: ای‌ قوم‌ ‌من‌! همانا ‌من‌ ‌شما‌ ‌را‌ هشدار دهنده‌ای‌ آشکارم‌

3 - ‌که‌ ‌خدا‌ ‌را‌ بپرستید و ‌از‌ ‌او‌ پروا دارید و مرا اطاعت‌ کنید

4 - ‌تا‌ [برخی‌] ‌از‌ گناهانتان‌ ‌را‌ ‌بر‌ ‌شما‌ ببخشاید و [اجل‌] ‌شما‌ ‌را‌ ‌تا‌ وقتی‌ معین‌ ‌به‌ تأخیر اندازد، ‌که‌ ‌اگر‌ می‌دانستید، وقتی‌ اجل‌ مقرر ‌خدا‌ برسد دیگر ‌به‌ تأخیر نیفتد

5 - [نوح‌] ‌گفت‌: پروردگارا! ‌من‌ قوم‌ ‌خود‌ ‌را‌ شب‌ و روز دعوت‌ کردم‌

6 - و دعوت‌ ‌من‌ جز ‌بر‌ گریزشان‌ نیفزود

7 - و ‌من‌ ‌هر‌ بار ‌که‌ ‌آنها‌ ‌را‌ دعوت‌ کردم‌ ‌تا‌ ‌ایشان‌ ‌را‌ بیامرزی‌، انگشتانشان‌ ‌را‌ ‌در‌ گوش‌های‌ ‌خود‌ کردند و جامه‌های‌ خویش‌ ‌بر‌ سر کشیدند و [‌بر‌ کفر خویش‌] پای‌ فشردند و ‌هر‌ چه‌ بیشتر ‌بر‌ تکبر ‌خود‌ افزودند

8 - سپس‌ ‌من‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌به‌ آواز بلند دعوت‌ کردم‌

9 - و آن‌گاه‌ باز ‌من‌ ‌به‌ ‌آنها‌ علنی‌ گفتم‌ و ‌در‌ خلوت‌ و خصوصی‌ نیز ‌به‌ ‌ایشان‌ گفتم‌

10 - و گفتم‌: ‌از‌ پروردگارتان‌ آمرزش‌ بخواهید ‌که‌ ‌او‌ قطعا آمرزنده‌ ‌است‌

مشخصات :
قرآن تبيان- جزء 29 - حزب 57 - سوره معارج - صفحه 570
قرائت ترتیل سعد الغامدی-آيه اي-باکیفیت(MP3)
بصورت فونتی ، رسم الخط quran-simple-enhanced ، فونت قرآن طه
با اندازه فونت 25px
بصورت تصویری ، قرآن عثمان طه با کیفیت بالا

مشخصات ترجمه یا تفسیر :
Quran Translation
# Name: بهرام پور
# Translator: Abolfazl Bahrampour
# Language: Persian
# ID: fa.bahrampour
# Last Update: November 29, 2013
# Source: Tanzil.net

انتخاب  فهرست  جستجو  صفحه بعد  صفحه قبل 
اگر این صفحه عملکرد مناسبی ندارد
از این لینک کمکی استفاده فرمایید .
 
خدمات تلفن همراه
مراجعه: 180,247,830