احکام شرعی - احکام قرض - تطابق با فتوای آیت الله العظمی گلپایگانی

2273 - در قرض لازم نیست صیغه بخوانند بلکه اگر چیزی را به نیت قرض به کسی بدهد و او هم به همین قصد بگیرد صحیح است ولی مقدار آن باید کاملا معلوم باشد.

2274 - ( اگر دين مدت نداشته باشد، هر وقت بدهكار بدهي خود را بدهد طلبكاربايد قبول نمايد. و اگر مدت داشته باشد پيش از مدت بنابر احتياط بايد قبول كند.) اگر در قرضی شرط کنند که در وقت معین آن را بپردازند پیش از رسیدن آن وقت لازم نیست طلبکار قبول کند ولی اگر تعیین وقت فقط برای همراهی با بدهکارباشد چنانچه پیش از آن وقت هم قرض را بدهند باید قبول نماید.

2275 - اگر در صیغه قرض برای پرداخت آن مدتی قرار دهند طلبکار پیش ازتمام شدن آن مدت ( بنابر احتياط واجب نمي تواند...) نمی تواند طلب خود را مطالبه نماید. ولی اگر مدت نداشته باشد طلبکار هر وقت بخواهد می تواند طلب خود را مطالبه نماید.

2276 - اگر طلبکار طلب خود را مطالبه کند، چنانچه بدهکار بتواند بدهی خودرا بدهد باید فورا آن را بپردازد و اگر تأخیر بیندازد گناهکار است .

2277 - اگر بدهکار غیر از خانه ای که در آن نشسته و اثاثیه منزل و چیزهای دیگری که به آنها احتیاج دارد، چیزی نداشته باشد طلبکار نمی تواند طلب خود رااز او مطالبه نماید، بلکه باید صبر کند تا بتواند بدهی خود را بدهد.

2278 - کسی که بدهکار است و نمی تواند بدهی خود را بدهد ( چنانچه بتواند كاسبي كند واجب است كه كسب كند و بدهي خود را بدهد.) اگر کاسب است باید برای پرداخت بدهی خودش کسب کند و کسی هم که کاسب نیست چنانچه بتواندکاسبی کند احتیاط واجب آن است که کسب کند و بدهی خود را بدهد.

2279 - کسی که دسترسی به طلبکار خود ندارد، چنانچه امید نداشته باشد که اورا پیدا کند باید با اجازه حاکم شرع طلب او را به فقیر بدهد، ( و اگر طلبكار او سيد نباشد، احتياط واجب آن است كه طلب او را به سيد فقير ندهد.) و شرطنیست در فقیر که سید نباشد.

2280 - اگر مال میت بیشتر از خرج واجب کفن و دفن و بدهی او نباشد باید مالش را به همین مصرفها برسانند و به وارث او چیزی نمی رسد.

2281 - اگر کسی مقداری پول طلا یا نقره قرض کند و قیمت آن کم شود ( چنانچه همان مقدار را كه گرفته پس بدهد كافي است و اگر قيمت آن زيادتر گردد لازم است همان مقدار را كه گرفته بدهد. ولي در هر دو صورت اگربدهكار و طلبكار به غير آن راضي شوند، اشكال ندارد.) یاچند برابر گردد چنانچه همان مقدار را که گرفته پس بدهد کافی است ولی اگر هر دوبه غیر آن راضی شوند اشکال ندارد.

2282 - اگر مالی را که قرض کرده از بین نرفته باشد و صاحب مال ، آن رامطالبه کند احتیاط مستحب آن است که بدهکار همان مال را به او بدهد.

2283 - اگر کسی که قرض می دهد شرط کند که زیادتر از مقداری که می دهد بگیرد،مثلا یک من گندم بدهد و شرط کند که یک من و پنج سیر بگیرد، یا ده تخم مرغ بدهدکه یازده تا بگیرد ربا و حرام است بلکه اگر قرار بگذارد که بدهکار کاری برای اوانجام دهد یا چیزی را که قرض کرده با مقداری جنس دیگر پس دهد مثلا شرط کند یک تومانی را که قرض کرده با یک کبریت پس دهد ربا و حرام است و نیز اگر با اوشرط کند که چیزی را که قرض می گیرد به طور مخصوص پس دهد مثلا مقداری طلای نساخته به او بدهد و شرط کند که ساخته پس بگیرد باز هم ربا و حرام می باشد ولی اگر بدون این که شرط کند خود بدهکار زیادتر از آنچه قرض کرده پس بدهد اشکال ندارد بلکه مستحب است .

2284 - ربا دادن مثل ربا گرفتن حرام است و کسی که قرض ربایی گرفته ( مالك آن نمي شود و نمي تواند در آن تصرف كند ولي چنانچه قرض دهنده باعلم به بطلان قرض و مالك نشدن سود، راضي به تصرف قرض گيرنده باشد به طوري كه رضايت او مبني بر اين معامله باطل نباشد تصرف قرض گيرنده در آن مال جايزاست .) اگر چه کار حرامی کرده ولی اصل قرض صحیح است و می تواند در آن تصرف نماید.

2285 - اگر گندم یا چیزی مانند آن را به طور قرض ربایی بگیرد و با آن زراعت کند حاصلی که از آن به دست می آید ( مال قرض دهنده است .) مال قرض گیرنده است .

2286 - ( اگر لباسي را به ذمه بخرد و بعدااز پولي كه به قرض ربايي گرفته يا ازپول حلالي كه مخلوط با ربا است به صاحب لباسي بدهد پوشيدن آن لباس و نمازخواندن با آن اشكال ندارد. ولي اگر به فروشنده بگويد كه اين لباس را با اين پول مي خرم پوشيدن آن لباس حرام است و اگر بداند پوشيدن آن حرام است نماز هم با آن باطل مي باشد.) اگر لباسی را بخرد و بعدا از پولی که بابت ربا گرفته یا از پول حلالی که مخلوط با ربا است به صاحب لباس بدهد چنانچه موقع خریداری قصدش بوده که از این پول بدهد پوشیدن آن لباس و نماز خواندن با آن جایز نیست ونیز اگر پول ربایی با حلال مخلوط به حرام داشته باشد و به فروشنده بگوید که این لباس را با این پول می خرم پوشیدن آن لباس حرام است و اگر بداند پوشیدن آن حرام است نماز هم با آن باطل می باشد.

2287 - اگر انسان مقداری پول به تاجر بدهد که در شهر دیگراز طرف او کمتر بگیرداشکال ندارد و این را صرف برات می گویند.

2288 - اگر مقداری پول به کسی بدهد که بعد از چند روز در شهر دیگر زیادتربگیرد، مثلا نهصد و نود تومان بدهد که بعد از ده روز در شهر دیگر هزار تومان بگیرد ربا و حرام است ولی اگر کسی که زیادی را می گیرد در مقابل زیادی جنس بدهد یا عملی انجام دهد اشکال ندارد. ( و اگر در مقابل طلبي كه از كسي دارد سفته يا براتي داشته باشد وبخواهد طلب خود را پيش از وعده آن به كمتر از آن بفروشد اشكال ندارد.)