احکام شرعی - احکام طهارت/ - نجاسات/ - احکام نجاسات - تطابق با فتوای آیت الله العظمی گلپایگانی

135 - نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است ، و اگر نجس شود باید فورا آن راآب بکشند.

136 - اگر جلد قرآن نجس شود، در صورتی که بی احترامی به قرآن باشد باید آن راآب بکشند.

137 - گذاشتن قرآن روی عین نجس مانند خون و مردار، اگر چه آن عین نجس خشک باشد، حرام است و برداشتن قرآن از روی آن واجب می باشد.

138 - نوشتن قرآن با مرکب نجس اگر چه یک حرف آن باشد حرام است ، و اگرنوشته شود باید آن را آب بکشند یا به واسطه تراشیدن و مانند آن کاری کنند که از بین برود.

139 - ( دادن قرآن به كافر حرام ، و گرفتن قرآن از او واجب است .) احتیاط واجب آن است که از دادن قرآن به کافر خودداری کنند و اگرقرآن دست اوست در صورت امکان از او بگیرند.

140 - اگر ورق قرآن یا چیزی که احترام آن لازم است مثل کاغذی که اسم خدا یاپیغمبر یا امام بر آن نوشته شده در مستراح بیفتد، بیرون آوردن و آب کشیدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است ، و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید به آن مستراح نروند تا یقین کنند آن ورق پوسیده است . و نیز اگر تربت درمستراح بیفتد و بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید تا وقتی که یقین نکرده اند به کلی از بین رفته به آن مستراح نروند.

141 - خوردن و آشامیدن ( عين نجس مثل مردار و شراب و خورانيدن آن حتي به اطفال حرام است ،بلكه بايد طفل را از خوردن آن منع نمايند. و خوردن و آشاميدن چيزي كه نجس شده وخورانيدن آن به اشخاص بالغ و همچنين خورانيدن متنجسي كه ضرر دارد به اطفال حرام است ، و با عدم ضرر هم احتياط مستحب ترك خورانيدن به اطفال است .) چیز نجس حرام است ، و نیز خورانیدن عین نجس به اطفال در صورتی که ضرر داشته باشد، حرام می باشد. بلکه اگر ضرر هم نداشته باشد بنابر احتیاط واجب باید از آن خودداری کنند، ولی خوراندن غذاهایی که نجس شده است به طفل حرام نیست .

142 - فروختن و عاریه دادن چیز نجسی که می شود آن را آب کشید، ( اگر نجس بودن آن را به طرف بگويند، اشكال ندارد.) اگر نجس بودن آن را به طرف نگویند، اشکال ندارد. ولی چنانچه انسان بداند که عاریه گیرنده و خریدار آن را در خوردن و آشامیدن استعمال می کنند، باید نجاستش را به اوبگویند.

143 - اگر انسان ببیند کسی چیز نجسی را می خورد یا با لباس نجس نماز می خواند،لازم نیست به او بگوید.

144 - اگر جایی از خانه یا فرش کسی نجس باشد و ببیند بدن یا لباس یا چیزدیگر کسانی که وارد خانه او می شوند با رطوبت به جای نجس رسیده است ، ( بنابر احتياط لازم بايد به آنان بگويد.)لازم نیست به آنان بگوید.

145 - اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است ، باید به مهمانها بگوید. اما اگر یکی از مهمانها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد ( كه ممكن است به واسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، بايد بعد ازغذا به آنان بگويد.) که می داند به واسطه نگفتن خود او هم نجس می شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.

146 - اگر چیزی را که عاریه کرده نجس شود ( چنانچه صاحبش آن چيز را در كاري كه شرط آن پاكي و طهارت واقعي است استعمال مي كند مثل وضو و غسل ، احتياط واجب آن است كه نجس شدن آن را به اوبگويد. و اگر در كاري كه شرط آن طهارت ظاهري است استعمال مي كند مثل لباس نمازگزار، گفتن به او واجب نيست ، اگر چه مطابق با احتياط است .) اگر بداند که صاحبش آن چیز رادر خوردن و آشامیدن استعمال می کند، واجب است به او بگوید.

147 - ( اگر بچه اي كه تكليفش نزديك است ، به پاك بودن يا نجس بودن چيزي كه در دست خودش مي باشد خبر دهد، پذيرفته است و اگر به پاكي يا نجس بودن چيزي كه در دست او نيست خبر دهد، گفته اش پذيرفته نيست .) بچه ممیزی که خوب و بد را می فهمد، اگر تکلیفش هم نزدیک است اگربگوید چیزی را آب کشیدم ، دوباره باید آن را آب کشید. ولی اگر بگوید چیزی که در دست اوست نجس است ، احتیاط آن است که از آن اجتناب کنند. اگر چه بعید نیست اعتبار قول صبی مراهق .