احکام شرعی - احکام طهارت/ - وضو/ - احکام وضو - تطابق با فتوای آیت الله العظمی فاضل

299 - کسی که در کارهای وضو و شرایط آن مثل پاک بودن آب و غصبی نبودن آن خیلی شک می کند، باید به شک خود اعتنا نکند.

300 - اگر شک کند که وضوی او باطل شده یا نه ، بنا می گذارد که وضوی او باقی است . ولی اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبت ازاو بیرون آید که نداند بول است یا چیز دیگر، وضوی او باطل است .

301 - کسی که شک دارد وضو گرفته یا نه ، باید وضو بگیرد.

302 - کسی که می داند وضو گرفته و حدثی هم از او سر زده مثلا بول کرده ، اگر نداندکدام جلوتر بوده ، چنانچه پیش از نماز است باید وضو بگیرد و اگر در بین نماز است باید نماز را بشکند و وضو بگیرد، و اگر بعد از نماز است بایدوضو بگیرد و باید نمازی را که خوانده دوباره بخواند.

303 - اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته یا نه ، نماز او صحیح است ، ولی باید برای نمازهای بعد وضو بگیرد.

304 - اگر در بین نماز شک کند که وضو گرفته یا نه ، نماز او باطل است وباید وضو بگیرد و نماز را بخواند.

305 - اگر بعد از نماز شک کند که قبل از نماز وضوی او باطل شده یا بعد ازنماز، نمازی که خوانده صحیح است .

306 - اگر انسان مرضی دارد که بول او قطره قطره می ریزد یا نمی تواند از بیرون آمدن غائط خودداری کند، چنانچه یقین دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقداروضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پیدا می کند، باید نماز را در وقتی که مهلت پیدامی کند بخواند. و اگر مهلت او به مقدار کارهای واجب نماز است باید در وقتی که مهلت دارد فقط کارهای واجب نماز را بجا آورد و کارهای مستحب آن مانند اذان واقامه و قنوت را ترک نماید.

307 - اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمی کند و در بین نماز چند دفعه بول از او خارج می شود، ( اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست ، بايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت بول از او خارج شد، بنابر احتياط واجب وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند، و غائط نيز همين حكم را دارد. (توضيح : البته در مورد غائط بنابرفتوي ، نه احتياط)) وضوی اول کافی است . ولی چنانچه مرضی دارد که دربین نماز چند مرتبه غائط از او خارج می شود که اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضوبگیرد سخت نیست ، باید ظرف آبی پهلوی خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد وضو بگیرد و بقیه نماز را بخواند.

308 - کسی که غائط او طوری پی در پی از او خارج می شود ( اگر بتواند مقداري از نماز را با وضو بخواند، بايد بعد از هر دفعه وضوي خود را تكرار كند تا وقتي كه براي او سخت باشد.) که وضو گرفتن بعداز هر دفعه برای او سخت است ، اگر بتواند مقداری از نماز را با وضو بخواند،باید برای هر نماز یک وضو بگیرد.

309 - کسی که بول پی در پی از او خارج می شود، اگر در بین دو نماز قطره بولی از او خارج نشود، می تواند با یک وضو هر دو نماز را بخواند. و قطره هایی که بین نماز.خارج می شود، اشکال ندارد.

310 - کسی که بول یا غائط پی در پی از او خارج می شود، اگر نتواند هیچ مقداراز نماز را با وضو بخواند، می تواند چند نماز را با یک وضو بخواند، مگراختیارا بول یا غائط کند، یا چیز دیگری که وضو را باطل می کند پیش آید.

311 - اگر مرضی دارد که نمی تواند از خارج شدن باد جلوگیری کند، باید به وظیفه کسانی که نمی توانند از بیرون آمدن غائط خودداری کنند، عمل نماید.

312 - کسی که غائط پی در پی از او خارج می شود، باید برای هر نمازی وضوبگیرد و و فورا مشغول نماز شود. ولی برای بجا آوردن سجده و تشهد فراموش شده ونماز احتیاط که باید بعد از نماز انجام داد، در صورتی که آنها را بعد از نماز فورا بجا بیاورد، وضو گرفتن لازم نیست .

313 - کسی که بول او قطره قطره می ریزد باید برای نماز به وسیله کیسه ای که در آن ، پنبه یا چیز دیگری است که از رسیدن بول به جاهای دیگر جلوگیری می کند، خودرا حفظ نماید. و احتیاط واجب آن است که پیش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد. و نیز کسی که نمی تواند از بیرون آمدن غائط خودداری کند،چنانچه ممکن باشد، باید به مقدار نماز از رسیدن غائط به جاهای دیگر جلوگیری نماید.واحتیاط واجب آن است که اگر مشقت ندارد، برای هر نماز مخرج غائط را آب بکشد.

314 - کسی که نمی تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری کند، در صورتی که ممکن باشد ( بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيري نمايد، اگر چه خرج داشته باشد. بلكه اگر مرض او به آساني معالجه شود، احتياط واجب آن است كه خودرا معالجه نمايد.) و مشقت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد، باید به مقدار نماز ازخارج شدن بول و غائط جلوگیری نماید. و بنابر احتیاط واجب اگر چه خرج داشته باشد، بلکه اگر مرض او به آسانی معالجه شود، خود را معالجه نماید.

315 - کسی که نمی تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری کند، بعد از آن که مرض او خوب شد، لازم نیست نمازهایی را که در وقت مرض مطابق وظیفه اش خوانده قضا نماید. ولی اگر در بین وقت نماز مرض او خوب شود، باید نمازی را که در آن وقت خوانده دوباره بخواند.