ابومعین ناصر بن خسرو قبادیانی در بلخ به دنیا آمد.
وی با بیشتر علوم زمان خود همانند حساب، هندسه، نجوم، طب، داروشناسی و الهیات نیز آشنا بود.
در جوانی به شغل دبیری در دربار غزنویان روی آورد، اما پس از چندی توبه کرد و به تحقیق در مذاهب مختلف و سیر و سفر پرداخت.
او در مسافرتی که به مکه و مصر کرد، به تشیع اسماعیلی روی آورد.
وی پس از چند سال اقامت در قاهره، رییس اسماعیلیانِ خراسان شد و برای تبلیغ این مذهب به ایران بازگشت، اما از بیم دشمنان، به ناحیه بَدَخشان در افغانستان امروزی پناه برد و در همان جا بدرود حیات گفت.
حاصل سفر 7 ساله وی سفرنامه اوست که از نظر تاریخی و جغرافیایی حایز اهمیت است.
وی افکار و اعتقاداتش را در قالب آثار و اشعاری حکمتآمیز بیان کرد.
زاد المسافرین، خوان اَخوان و وجه دین از آثار اوست.