1-تاسیس حکومت آل سعود در عربستان (1932م)
با ظهور اسلام شبه جزیره عربستان از یک سرزمین کم اعتبار به منطقه‌ای محترم و معتبر تبدیل شد.
در قرون اولیه اسلام و پس از خلفای راشدین، امویان، مروانیان و عباسیان بر این سرزمین حکمرانی می‌کردند.
این سرزمین از اوایل قرن سوم هجری از سلطه حکومت عباسیان خارج شد و نواحی پراکنده آن تحت نفوذ دولت‌های شیعی، زیدی، اسماعیلی فاطمی و… بود.
در قرن شانزدهم میلادی، دولت عثمانی برای تسلط بر حرمین شریفین و کسب اعتبار دینی و عقیدتی در میان مسلمانان، عربستان را تصرف کرد.
از اواسط قرن هجدهم، تلاش‌های آل سعود برای حکمرانی بر این سرزمین آغاز شد و در اوایل قرن بیستم شدت یافت.
در جریان جنگ جهانی اول، سعودی‌ها با انگلیس روابط خوبی برقرار کردند.
آنها توانستند پس از تجزیه امپراتوری عثمانی، بر بخش‌های شرقی عربستان مسلط شوند.
عبدالعزیز بن سعود با حمایت انگلیسی‌ها در جنگ با حسین بن علی، شریف مکه نیز پیروز شد و حجاز را نیز به تصرف خود در آورد و در 23 سپتامبر 1932م خود را سلطان عربستان نامید.
(تصویر فوق، گزارش نشریه بلادالسعودیه از مرگ عبدالعزیز بن سعود موسس پادشاهی عربستان را نشان می‌دهد.
)
از وقایع تسلط آل سعود بر حجاز، ویران کردن بقاع متبرکه ائمه هدی در قبرستان بقیع است.
روز ملی عربستان سعودی نیز 23 سپتامبر است.
برخی محققان، استقرار پادشاهی "آل سعود" در عربستان را توطئه مشترک یهودیان و انگلیس می‌دانند.
از جمله «ناصر السعید»، نویسنده سرشناس عربستانی در کتاب خود «تاریخ آل‌سعود» که در دهه هفتاد میلادی قرن گذشته به رشته تحریر درآورد ضمن بیان فساد و انحرافات اخلاقی حاکم بر این خاندان، رابطه‌های آن با یهودیان را اثبات می‌کند.
ناصر السعید در این کتاب هزار و 40 صفحه‌ای اثبات می‌کند که اصل این خاندان به یهودیان حجاز و مدینه بازمی‌گردد و تأسیس «اندیشه وهابیت» و حکومت خاندان «آل سعود» توسط یهودیان طراحی و به اجرا درآمد.
گفتنی است پس از انتشار این کتاب در حالی که ناصر السعید در خارج از عربستان مقیم بود، با حمایت مالی آل سعود، ترور شد و جان باخت.