20 اسفند
اعدام احمد کسروی (1324 ش)
1-
سید احمد کسروی، از محصولات فکری پروژه دین ستیزی دولت وابسته رضاخانی بود.
کسروی ابتدا در سلک روحانیت بود اما بر اثر انحرافات فکری، در مسیر هتک مقدسات اسلام قرار گرفت و به لباس روشنفکری ضد دینی درآمد.
وی با بهره‌گیری از آرای وهابیت، به نقد و تمسخر مذهب تشیع و اسلام پرداخت.
وی مطالعات قابل توجهی بر روی مباحث تاریخی، واژه‌شناختی و ایران باستان داشت و با تکیه بر این مطالعات و غرور علمی فوق‌العاده، به خود حق می‌داد با بی نزاکتی و ادبیاتی هتاکانه با تمام مظاهر فرهنگ اسلام به ستیز بپردازد.
به عنوان مبارزه با عقب‌ماندگی، "جشن کتاب‌سوزان" به راه می‌انداخت و از دیوان حافظ تا کتب حدیثی و ادعیه را به آتش می‌کشید.
وی نه تنها روحانیت شیعه را به جمود و ریا متهم می‌کرد بلکه آرام آرام به خود جرأت داد به ساحت مقدس امام جعفرصادق(ع) نیز هتاکی کند.
اقدامات و اظهارات کسروی، مردم مؤمن کشورمان و نیز طلاب فاضل حوزه علمیه نجف را به واکنش وا داشت.
هنگامی که کتابی از او در اهانت به ساحت مقدس امام صادق(ع) به دست سید مجتبی میرلوحی(نواب صفوی) رسید، وی کتاب را نزد علمای نجف برد و حکم ارتداد کسروی را از آیت‌اللَّه‌العظمی حاج آقاحسین قمی، از مراجع بزرگ نجف، گرفت.
نواب، سپس راهی ایران گردید و پس از چند بار مناظره، وقتی که کسروی را غیرقابل اصلاح دید، درصدد از میان بردن این مهره منحرف برآمد.
اما گلوله در تفنگ گیر کرد و نواب تنها توانست کسروی را زخمی کند.
نواب را حبس کردند اما وی بر اثر فشار مردم و علما آزاد شد.
وی پس از آزادی علیه کسروی شکایت کرد.
پرونده‌ای برای کسروی تشکیل گردید که سرانجام هنگامی که او به دادگستری مراجعه نمود توسط یاران فداییان اسلام، اعدام انقلابی شد.
برادران امامی که عامل اصلی این ترور بودند نیز پس از مدتی بر اثر درخواست‌های مکرر مردم و دفاع قاطع علما، از زندان آزاد شدند.
بدین ترتیب، نخستین‌اقدام انقلابی فداییان‌اسلام به بار نشست و کسروی و اندیشه‌های‌پلیدش به‌گورستان پیوست.