2- اعدام انقلابی سپهبد رزم‌آرا (1329ش)
سپهبد علی رزم‌آرا در سال 1280ش به دنیا آمد.
در 17 سالگی وارد مدرسه نظام شد.
پس از احراز درجه افسری، مدارج ترقی را پیمود تا اینکه پس از تبعید رضاخان به ریاست ستاد ارتش رسید.
شاه برای حذف احمد قوام از صدارت، که بیش از شاه، مقتدر و مورد اعتماد انگلیسی‌ها بود، به هر کسی متوسل می‌شد.
تا اینکه در پنجم تیرماه 1329، رزم آرا را برای این مقام برگزید.
وی نه تنها مورد تائید انگلیسی‌ها بود بلکه بیش از قوام به شاه ابراز وفاداری میکرد.
رزم آرا، هنگامی که به نخست وزیری رسید با ملی شدن نفت به شدت مخالفت میکرد و قصد داشت با سرکوب نهضت، تا جایی که ممکن است به اربابان خود خدمت کند.
خیانت‌ها و انحرافات رزم آرا در سیاست و امور مملکتی سبب شد تا روحانیون و مردم به مخالفت جدی و صریح با او بپردازند.
لذا فداییان اسلام به این تشخیص رسیدند که اگر این عنصر وابسته از میان برداشته نشود، در نهضت مردم اختلال حاصل می‌گردد.
شهید خلیل طهماسبی عضو جمعیت فداییان اسلام، وی را در 16 اسفند 1329ش اعدام کرد.
اعدام انقلابی وی در واقع هشداری به دولتمردان و نمایندگان وابسته به انگلیس بود.
با اعدام رزم آرا، به فاصله بسیار کوتاهی، طرح ملی شدن نفت در 29 اسفند 1329 در مجلس شورای ملی تصویب شد.
3- قطع روابط ایران و انگلیس (1367 ش)
چهار روز پس از صدور حکم تاریخی حضرت امام خمینی(ره) مبنی بر ارتداد و قتل سلمان رشدی، (نویسنده کتاب ضالّه آیات شیطانی) وی از این که کتابش باعث نارضایتی مسلمانان شده است، اظهار تاسف و پوزش کرد.
در حقیقت عذرخواهی سلمان رشدی، برای ختم این غائله کافی نبود.
از این رو، مجلس شورای اسلامی، در نهم اسفند 1367، طی جلسه فوق العاده‌ای، با اعلام ضرب الاجلِ یک هفته‌ای برای انگلیس، هرگونه رابطه سیاسی با لندن را منوط به عذرخواهی مقامات انگلیسی و تجدیدنظر در مواضع غیراصولی نسبت به جهان اسلام و کتاب آیات شیطانی نمود.
وزیر امور خارجه انگلیس ضمن ابراز تاسف از انتشار کتاب رشدی، خود و دولت متبوعش را جدا از مسئولیت انتشار این کتاب دانست.
اما این اظهارات و موضع‌گیری‌ها چون فاقد عذرخواهی رسمی و علنی بود، دولت جمهوری اسلامی ایران در 16 اسفند 1367 در پایان مهلت یک هفته‌ای، روابط سیاسی خود را با انگلستان به طور رسمی قطع کرد.
10 سال بعد این روابط مجددا احیا شد و وزیر امور خارجه کشورمان در اظهاراتی محافظه‌کارانه مساله سلمان رشدی را یک امر "غیردولتی" عنوان کرد.
در حالی که دولت لندن همچنان از سلمان رشدی حمایت میکرد.