در 12 بهمن 1357 حضرت امام خمینی پس از نزدیک به 15 سال دوری و تبعید از وطن، در میان استقبال پرشور مردم قدم به خاک ایران اسلامی گذاشتند و بزرگترین استقبال تاریخ در تهران شکل گرفت.
استقبال گسترده مردم آگاه و بیدار ایران از امام، چنان بینظیر بود که میتوان گفت در هیچ دورهای از تاریخ معاصر، مردم از یک شخصیت محبوب خود، این چنین استقبال نکردهاند.
امام، پس از یک سخنرانی کوتاه تشکرآمیز در فرودگاه، برای ادای احترام به شهیدان انقلاب اسلامی به مرقد آنها در بهشت زهرا رفتند.
در مسیر بهشت زهرا، دریایی از انسانها موج میزد و اتومبیل با کندی میتوانست حرکت کند.
ساعتها طول کشید تا این فاصله طی شد.
اتومبیل حامل امام را دهها موتور سوار حفاظت میکردند.
برسقف اتومبیل حاملِ حضرت امام، جوانان عضو کمیته استقبال قرار داشتند و از مردم درخواست میکردند که راه را باز نمایند.
صدها خبرنگار و عکاس، از این مراسم عکس میگرفتند تا هر چه زودتر، این حادثه تاریخی را مخابره نمایند.
جمعیت استقبالکننده در طول 33 کیلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را بین 5 تا 8 میلیون نفر یعنی بیش از جمعیت آن روز تهران تخمین زدند.
صدها هزار نفر از شهرهای مختلف کشور به تهران آمده بودند تا در این مراسم باشکوه شرکت نمایند.
ورود اتومبیل حامل امام به بهشت زهرا، با آن جمعیت انبوه امکانپذیر نبود لذا از هلی کوپتر استفاده شد.
امام در بهشت زهرا، در جایی که هزاران شهید گلگون کفن انقلاب آرمیده بودند و در میان انبوه جمعیت، سخنان مهمی ایراد فرمودند.
ایشان در این سخنرانی که یکی از پرجمعیتترین اجتماعات تاریخ بود، غیرقانونی بودن رژیم سلطنت پهلوی را با استدلال مطرح و خطوط آینده انقلاب و دولت اسلامی را ترسیم نمودند.
در ادامه به آیات و احادیثی متناسب با فجر انقلاب اسلامی اشاره میشود:
جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ إنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقاً(اسراء ، آیه 81)
حقّ آمد و باطل نابود شد.
یقیناً باطل نابود شدنی است.
قال رسول الله(ص): یَخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَیُوَطِّئونَ لِلمَهدِیِّ سُلطانَهُ (کنزالعمّال، ح 38657).
مردمی از مشرق قیام میکنند و زمینه حکومت مهدی(عج) را فراهم میآورند.
قال رسول الله(ص): لَوکانَ الدِّینُ مُعَلَّقاً بِالثُّرَیّا لَتَناوَلَهُ اُناسٌ مِن أبناء فارِسَ (کنزالعمّال ، ح 34130)
اگر دین به ستاره ثریّا آویزان باشد ، مردمانی از ایرانیان به آن دست خواهند یافت.
قال الصادق(ع): سَیَأتی زَمانٌ تَکونُ بَلدَةُ قُمَّ و أهلُها حُجَّةً عَلَی الخَلائِقِ و ذلِکَ فی زَمانِ غَیبَةِ قائِمِنا إلی ظُهُورِهِ (بحار، ج60، ص 213)
روزگاری خواهد آمد که شهر قم و مردمان آن حجّت بر دیگر مردمان باشند؛ آن روزگار در زمان غیبت قائم ما است تا آنگاه که ظهور کند.
قال الکاظم(ع): رَجُلٌ مِن أهلِ قُم یَدعُو النّاسَ إلَی الحَقِّ یَجتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ کَزُبَرِ الحَدیِدِ (بحار، ج 60 ، ص 216)
مردی از قم، مردم را به حق فرا میخواند و گروهی استوار، چون پارههای آهن، پیرامون او گرد میآیند.