27 صفر المظفر
مأموریت اسامة بن زید براى تجهیز سپاه اسلام جهت نبرد با رومیان (11ق)
مأموریت "اسامة بن زید" برای تجهیز سپاه اسلام جهت نبرد با رومیان.
پیامبراکرم)ص( پس از بازگشت از حجةالوداع، در آخرین روزهای عمر شریف خود جهت نبرد با رومیان که از شمال‌غربی شبه‌جزیره عربستان در صدد لشکرکشی به سرزمین‌های مسلمانان بودند، سپاهی منظم از مهاجران و أنصار مدینه ترتیب داد و به همگان فرمان داد تا در آن شرکت جسته و با رومیان متجاوز به جهاد برخیزند.
پیامبر)ص(، فرماندهی این سپاه بزرگ و پرمخاطره را به جوانی نورس به نام اُسامه فرزند زید بن حارثه )که پدرش پیش از این در جنگ موته به دست رومیان کشته شده بود( سپرد.
اسامه در آن زمان بیش از هفده یا هجده سال نداشت.
(1)
اسامه، به فرمان پیامبرخدا)ص( از مدینه خارج شده و "جُرف" )مکانی در سه میلی شهر مدینه به سمت شام( را پادگان نظامی سپاهیان خویش قرار داد.
مسلمانان واجد شرایط رزم از انصار و مهاجر، از جمله ابوبکر، عمر بن خطاب، سعد بن أبی وقاص، سعید بن زید، ابوعبیده و قتادة بن نعمان در آن لشکرگاه حضور یافتند.
سپاه اسلام به سوی روم به حرکت درآمد ولی هنوز از مدینه چندان فاصله نگرفته بود که از رحلت رسول‌خدا)ص( باخبر گردید.
همین أمر موجب اندوه سپاهیان اسلام و دست‌مایه برخی از فرصت‌طلبان و بازگشت آنان به مدینه گردید.
به همین جهت این سپاه بزرگ برای مدّتی موقّت از هم پاشید و شیرازه آن با پراکنده شدن مسلمانان سوگوار در هم ریخت (2) تا این که خلافت ابوبکر بن أبی قحافه استقرار پیدا کرد.
از آن پس سپاه اسلام به رهبری اسامه به سوی سرحدات روم عازم گردید.
(3)
تاریخ انتخاب اسامة بن زید به فرماندهی سپاه اسلام از سوی رسول اکرم)ص(، مورد اتّفاق مورّخان شیعه و اهل سنت نیست.
زیرا مورّخان اهل سنّت، از جمله واقدی در مغازی خود، (4) آن را روز 27 صفر سال یازدهم هجری قمری دانسته‌اند.
(5) غیر از طبری که آن را محرم سال 11 هجری می‌‌داند.
(6)
از آن جا که آنان رحلت پیامبرخدا)ص( را در روز 12 ربیع‌الاوّل می‌‌دانند، باید فاصله میان انتصاب اسامه و رحلت پیامبرخدا)ص( به مدت 15 روز باشد.
ولی مورخان و دانشمندان شیعه به پیروی از اهل‌بیت)ع( و نوادگان رسول‌خدا)ص(، رحلت آن حضرت را روز 28 صفر دانسته‌اند.
بنابراین اگر فاصله میان انتخاب اسامه و رحلت پیامبر)ص( را همان 15 روز قرار دهیم، به ناچار باید بپذیریم که تاریخ انتخاب اسامه به فرماندهی سپاه اسلام، در دهه دوّم )یعنی سیزدهم( صفر می‌‌باشد.
1- المغازی (واقدی)، ج2، ص 1117 و بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج21، ص 407
2- فروغ ابدیت (جعفر سبحانی)، ج2، ص 485
3- تاریخ دمشق (ابن عساکر)، ج2، ص 51
4- المغازی، ج2، ص 1117
5- بحارالانوار، ج21، ص 407
6- تاریخ‌الطبری، ج3، ص 184