1 ربیع الاول
سریه عبیدة بن حارث (2 ق)
پیامبراکرم)ص( برای تعقیب کاروان‌های قریش و حرکت‌های ایذایی بر ضد مشرکانی که برای جان و مال مسلمانان مکه و پیروان دین اسلام، احترامی قائل نبوده و آنان را از خانه و کاشانه خویش دور ساختند و دارایی هایشان را به تاراج بردند، اقدام به رزمایش‌های نظامی و قدرتی نمود.
آن حضرت، به قصد یکی از کاروان‌های قریش که میان شام و مکه، بازرگانی می‌‌کرد، پسر عمویش عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب را در رأس شصت و یا هشتاد رزمنده مسلمان که همگی از گروه مهاجران بودند، اعزام کرد.
عبیدة بن حارث به سوی ساحل " دریای سرخ "، که محل عبور کاروان‌های شام به مکه و بالعکس بود، روان شد و در "رابغ "، که در ده میلی " جُحفه " قرار دارد، به کاروان قریش رسید.
سرپرست کاروان، " ابوسفیان بن حرب " و به روایتی "عکرمة بن ابی جهل" و به روایت دیگر "مکرز بن حفص" بود.
تعداد کاروانیان به دویست نفر بالغ می‌‌شد.
از میان مسلمانان، " سعد بن ابی وقاص"، تیری به سوی کاروان قریش رها کرد.
روایت شد که وی دارای تیردانی بود که بیست پیکان تیر در آن، جا می‌‌شد و هرگاه، هر یک از آن‌ها را به مقصدی رها می‌‌کرد، به هدف اصابت می‌‌کرد و هیچ گاه تیرش به هدر نمی‌‌رفت.
وی نخستین مسلمانی بود که در راه اسلام تیری رها کرد.
امّا به غیر از این مورد، میان دو طرف، درگیری و نزاعی به وقوع نپیوست و هر کدام به شهرهای خویش برگشتند.
گرچه در این سریه، جنگی میان دو طرف روی نداد، ولیکن دلیری و جسارت رزمندگان اسلام در تعقیب مشرکان قریش، در آن سرزمین دور دست، آثار خویش را بر جای گذاشت و مشرکان مکه را با پدیده تازه‌ای به نام نظام و حکومت اسلامی روبرو گردانید و رعب و وحشتی در میان آنان برانگیخت.
در تاریخ این سریه، اتفاقی میان تاریخ نگاران نیست.
واقدی، آن را در ماه شوال، هشتمین ماه هجرت پیامبر(ص) به مدینه منوره (1) و مؤلف کتاب "الاستیعاب"، آن را در ماه ربیع الاوّل سال دوّم هجری و نخستین سریه اسلامی دانسته‌اند.
(2) در کتاب المحبر گفته شد که این سریه،در نخستین روز ربیع‌الاوّل واقع گردید.
(3)
1- المغازی ،ج 1، ص 10
2- الاستیعاب، ج 3،ص 1020
3- المحبر،ص 116