27 آذر
شهادت شهید دکتر مفتح(1358 ش)
سالروز شهادت روحانی مبارز شهید دکتر مفتح
بیست و هفتم آذر، سالروز شهادت فرزند حوزه و مدرس مجاهد دانشگاه، آیةالله دکتر مفتح است.
این شهید حوزه ودانشگاه در 27 آذر ماه سال 1358 به دنبال تلاش مأیوسانه استکبار جهانی در جهت رویارویی با انقلاب اسلامی به‌دست گروهک آمریکایی فرقان به شهادت رسید.
آیةالله مفتح در سال 1307 هجری شمسی در همدان به دنیا آمد و ازهمان کودکی تحت تربیت پدر فاضل خویش حجةالاسلام حاج شیخ محمود مفتح قرار گرفت.
در هفت سالگی پا به‌دبستان نهاد و پس از اتمام دوره دبستان جهت فراگیری معارف اسلامی به مدرسه مرحوم آیةالله العظمی آخوند ملإے؛ّّعلی رهسپار شد و در اندک مدتی دوره مقدمات علوم اسلامی را پشت سر نهاد.
شهید مفتح در حالی که 15 یا 16 ساله‌بود جهت تکمیل معلومات و استفاده از محضر علمای بزرگ، راهی‌ِ قم گردید و به سرعت مدارج علم و کمال راپیمود.
همچنین در علوم دانشگاهی نیز موفق به اخذ بالاترین مدرک علمی گردید و با نگاشتن رساله‌ای درباره‌نهج‌البلاغه، تحصیلات دانشگاهی را به پایان رساند.
شهید مفتح پس از کسب معارف حوزه‌ای و معلومات دانشگاهی،در سنگر حوزه به تعلیم و تدریس پرداخت و در کنار این فعالیت، در دبیرستان نیز به تدریس مشغول گشته و میوه دانش‌را به مشتاقانش خالصانه عرضه می‌‌کرد و در همین جهت بود که عملاً با حیله استعمار و ایادی داخلی‌‌اش در دورنگه‌داشتن دو قشر عمده و مؤثر جامعه؛ یعنی حوزه‌ای و دانشگاهی به مبارزه برخاست و از همان زمان تلاش وسیعی را درراه وحدت این دو قشر شروع کرد.
دانش‌پژوهان و طلاب در کلاس و محضر درس ایشان، گذشته از علم‌آموزی، راه وروش مبارزه با ظلم و حیله استعمار را نیز فرا می‌‌گرفتند.
در حقیقت، کلاسهای درس ایشان یک کانون مبارزه علیه ظلم وستم نیز محسوب می‌‌شد.
شهید مفتح همانقدر که به مبارزه علیه رژیم ستمشاهی اهمیت می‌‌داد، به بالا بردن سطح‌معلومات و آگاهیهای مختلف دانش‌پژوهان و طلاب نیز ارزش قائل شده و کسب آگاهی و بینش را پشتوانه محکمی‌‌برای ادامه مبارزه می‌‌دانست.
مبارزات شهید مفتح
آیةالله مفتح در سالهای 1340 تا 1342 در استان خوزستان خصوصاً شهرهای آبادان، اهواز و خرمشهر به تبلیغ وروشن ساختن مواضع نهضت اسلامی پرداخت و سخنرانیهای او بسیار شورانگیز و آگاهی‌‌بخش بود، به طوری که‌ساواک سخت وحشت‌زده شد و ورود ایشان را به استان خوزستان ممنوع کرد.
در همین رابطه عکسش را تکثیر و به‌ایستگاههای راه‌آهن، فرودگاهها و حتی گاراژهای مسافربری نیز داده بود تا حتی‌‌المقدور از ورود این شخصیت مبارز به‌آن استان جلوگیری شود.
شهید مفتح بعد از تبعید حضرت امام1 نیز با تلاش فزونتر و خستگی‌‌ناپذیر به مبارزه در ابعاد مختلف، بویژه روشن‌کردن اذهان جوانان و آشنا ساختن آنان به ظلم ستمشاهی پرداخت.
به همین جهت رژیم برای جلوگیری از فعالیت‌روزافزون ایشان و محدود کردن محبوبیت این بزرگوار در بین جوانان؛ بخصوص دانش آموزان، اقدام به اخراج ایشان‌از آموزش و پرورش و تبعید به نقاط دور افتاده نمود.
پس از پایان دوره تبعید، ساواک از ورود ایشان به قم جلوگیری کردو لذا مجبور به اقامت در تهران شد و با اقامت در تهران فصل دیگری از زندگی سراسر مجاهده این بزرگوار شروع شد.
دانشگاه الهیات از وی دعوت کرد تا در آنجا به تدریس بپردازد.
شهید مفتح نیز به امید باز کردن جبهه‌های دیگر برای‌‌مبارزه با رژیم و شوق همکاری با استاد مطهری که در آن زمان در آن دانشکده به تدریس مشغول بودند، دعوت راپذیرفت و به تعلیم و تربیت دانشجویان دانشکده پرداخت.
آیةالله مفتح ضمن تدریس در آن دانشکده، مبارزه را نیز در ابعاد گسترده‌تری شروع کرد، به طوری که بعد از چندی‌‌ساواک متوجه گردید که برخی از مساجد و دانشکده‌هایی که شهید مفتح به آنها رفت و آمد داشت به صورت کانون‌مبارزه علیه رژیم درآمده‌اند.
لذا روز سوم آذرماه سال 1353 عوامل ساواک به مسجد قبا یورش برده و شهید مفتح وحضرت آیةالله خامنه‌ای را دستگیر نموده و مسجد را نیز تعطیل کردند.
شهید مفتح پس از آزادی از زندان بدون ذره‌ای سستی مبارزه را همچنان با شدت ادامه داد و فعالیتهای خویش را درابعاد وسیعتر دنبال کرد تا آنکه در سال 56 نماز عید فطر را با حضور بیش از پنج هزار نفر برگزار نمود و در خطبه‌های‌‌نماز از امام امت1 با تجلیل تمام یاد کرد و مردم را بیشتر متوجه رهبری بی‌‌نظیر ایشان نمود.
همچنین در سال 1357نماز عید فطر در تپه‌های قیطریه با شکوه فراوان به امامت ایشان برگزار شد و بعد از این نماز بود که تظاهرات گسترده ومیلیونی ملت قهرمان برای سرنگونی رژیم شاه آغاز گردید.
بعد از برگزاری این نماز و به دنبال آن در یوم الله 17شهریور، شهید مفتح بار دیگر دستگیر شد که مدت این دستگیری چندان طولانی نشد و با اوج‌گیری انقلاب اسلامی،شاه به آزاد ساختن زندانیان سیاسی از جمله ایشان مجبور گردید.
شهید مفتح منادی وحدت حوزه و دانشگاه
یکی از خصوصیات بارز شهید مفتح این بود که تلاش بیدریغ و دلسوزانه‌ای را در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه‌مبذول می‌‌داشت؛ به طوری که ایشان را می‌‌توان یکی از منادیان بزرگ این راه دانست.
ایشان برخلاف سیاست دیرینه‌استکبار و مزدوران داخلی‌‌اش که سعی داشتند قشر تحصیل کرده و دانشگاهی را از محور و تجلیگاه دین، که حوزه‌علمیه باشد، دور نگه دارند، در راه آشنا ساختن دانشگاهیان به دین و نزدیک نمودن آنها به حوزه، عاشقانه فعالیت‌می‌‌نمود و تا آخرین روز زندگی‌‌اش، که روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گرفت، هرگز از این امر مهم غفلت نکرد.
مسؤولیتهای شهید پس از انقلاب
شهید مفتح بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سمت‌های مختلف به انجام وظیفه پرداخت و همچون گذشته زندگی‌‌خویش را وقف اسلام نمود.
با تشکیل شورای انقلاب از طرف امام خمینی(ره) به عضویت این شورا درآمد و به هنگام بازگشت شکوهمند امام به‌میهن، در کمیته تدارک استقبال از امام(ره) شرکت داشت.
بعد از پیروزی انقلاب برای تشکیل کمیته‌های انقلاب اسلامی‌‌فعالیت چشمگیری نمود و خود سرپرستی کمیته منطقه 4 تهران را به عهده داشت.
آخرین مسؤولیت شهید مفتح‌سرپرستی دانشکده الهیات و عضویت در شورای گسترش آموزش عالی کشور بود که بخوبی در این سنگر انجام وظیفه‌نمود.
تألیفات شهید
شهید مفتح از شخصیتهای برجسته علمی محسوب می‌‌شد و از او تألیفات باارزشی به جا مانده است.
مهمترین اثر این‌شهید بزرگوار حاشیه‌ای است بر «اسفار» ملا صدرا.
برخی از آثار این شهید عبارتند از:
کتاب روش اندیشه در علم‌منطق، ترجمه تفسیر مجمع البیان، مقاله وحدت روحانی و دانشگاهی، مقالات متعدد در مجلات مکتب اسلام،مکتب تشیع، معارف جعفری و.
عمر پربرکت این شهید بزرگوار در راه تبلیغ و ترویج اسلام در میان اقشار مختلف مردم بویژه نسل جوان و دانشجویان‌سپری شد و او یک لحظه در این تلاش و جهاد مقدس آرام نگرفت.
سرانجام پس از عمری تلاش و جهاد مستمر و خستگی‌‌ناپذیر در راه تبلیغ دین، در روز 27 آذر 1358 به همراه دوپاسدار جان برکف خود توسط گروهک منحرف فرقان به شهادت رسید و در جوار رحمت حق آرمید.
روز شهادت‌شهید مفتح به مناسبت فعالیتهای چشمگیر آن شهید بزرگوار در راه تحقق وحدت بین حوزه و دانشگاه »روز وحدت‌روحانی و دانشجو« نامگذاری شد.