دهه مبارک فجر انقلاب اسلامی
واقع بینانه‌ترین توصیفی که می‌‌توان از روز پیروزی انقلاب اسلامی به عمل آورد، این است که این روز، روز غلبه‌مستضعفین بر مستکبرین بود.
در این قسمت کوتاه اما پرمعنا، می‌‌توان ابعاد مختلف انقلاب اسلامی و تأثیر گذاری آن در جهان معاصر را ملاحظه کرد.
جهان کنونی، به دو قطب مستضعف و مستکبر تقسیم شده است.
در قطب مستضعف، استضعاف را در تمام زمینه‌ها وبه صورت کامل می‌‌توان مشاهده کرد و در قطب مستکبر نیز استکبار به تمام معنا و در همه زمینه‌ها مشهود است.
قدرت، اقتصاد، ابزارهای فرهنگی و اهرم‌های اجتماعی، همگی در دست مستکبرین است.
استکبار، ازاین ابزارهادرجهت پیشبرد مقاصد خود حداکثر بهره‌برداری را به عمل می‌‌آورد ولحظه به‌لحظه بر عمق استضعاف مستضعفین‌می‌‌افزاید.
این وضعیت کلی و فراگیر،در 22 بهمن 1357 در ایران بر هم خورد و در چنین روزی تاریخ،این واقعه را به عنوان تنهااستثنا در ذهن خود ثبت کرد.
دراین روز، لبه‌های قیچی استکبار که یکی با عنوان و نام و نشان »امپریالیسم« و دیگری بامارک »سوسیالیسم« ولی ماهیت »سوسیال امپریالیسم« جهان را به کمک همدیگر تکه تکه می‌‌کنند و می‌‌بلعند،احساس کردند که با یک صخره، با یک سنگ، با یک لقمه غیر قابل هضم روبه‌رو شده‌اند.
لقمه‌ای که ممکن است‌لبه‌های این قیچی را کند نماید و دستگاه گوارشی آن را متلاشی کند.
این برداشت، کاملاً صحیح بود وآنچه که درگوشه‌و کنار جهان رخ داد، صحت آن رابه اثبات رساند.
بزرگترین ضربه‌ای که در اثر پیروزی انقلاب بر پیکر استکبارجهانی،اعم از شرقی و غربی وارد شد، این بود که صاحبان این انقلاب با ایستادگی در مقابل همه زور مداریهای‌‌زورمداران و توطئه‌های توطئه گران به مستضعفان جهان فهماندند که لبه‌های قیچی استکبار را می‌‌توان کند کرد و درهم شکست و می‌‌توان در برابر مستکبران قدعلم کرد و ایستاد و گردن گردنکشان را خرد نمود.
در نتیجه همین دستاوردبزرگ است که اینک قدرتهای شیطانی در همه جا به زحمت افتاده و دچار دردسرهای بزرگ شده‌اند.
عصیان علیه‌استکبار رواج یافته و بر پیکر فرتوت کفر جهانی زخمهای کاری وارد می‌‌شود.
این درس بزرگ را ملت آزاده و مقاوم‌ایران به سایر ملتها آموختند و آنچه اکنون بر سر استکبار جهانی می‌‌آید در واقع از انقلاب اسلامی و ملتی است که این‌انقلاب را به وجود آورده‌اند.
این واقعیت روشن دو نتیجه طبیعی دارد که باید به آنها توجه کنیم:
اول آن که استکبار جهانی، انقلاب اسلامی را یک خطر بزرگ تلقی می‌‌کند.
این تلقی کاملاً درست است واز هم‌پاشیدگی پایه‌های استکبار در بسیاری از نقاط جهان، اینک نشان می‌‌دهد که این انقلاب در حال تهاجم است و استکباردر حال دفاع از باقیمانده موجودیت خود می‌‌باشد.
بنابراین، کاملاً منطقی و دقیق است که گفته شود 22 بهمن 57، روزغلبه مستضعفین بر مستکبرین بود.
دوم این که رسالت ملت بزرگ ایران به این زودیها به پایان نمی‌‌رسد.
پایان این رسالت بزرگ، فقط با مرگ استکبار است‌و بس.
فشردن گلوی استکبارِ در حال احتضار را تا گرفتن آخرین نفسی که دارد باید ادامه داد.
در دهه فجر جا دارد دفتر خاطرات را در ذهن ورق بزنیم و به یاد آوریم که در سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی درچه وضعیتی بودیم.
این کاری است که انجام آن برای درست فهمیدن تأثیرانقلاب اسلامی در جامعه ضرورت دارد.
درآن روزهای سیاه حمله به فرهنگ اسلامی ملت ما آغاز شد.
در همه جا سیاست اسلام زدایی حکومت می‌‌کرد.
فرهنگ‌اسلامی مردم هر روز کم‌رنگ و کمرنگتر می‌‌شد تا جایی که دراین مملکت رسول‌اللَّه و امام زمان-عج- تعداد کاباره‌ها ومشروب فروشیها و مراکز فساد از مساجد و کتابخانه‌ها بیشتر شده بود.
در شهرها و مراکز استانها بویژه تهران فساد بیدادمی‌‌کرد.
مجالس شب‌نشینی بویژه در میان مسؤولین مملکتی به لانه‌های فساد تبدیل شده بود، فرهنگ و هنر این‌مملکت، وسیله‌ای شده بود برای ترویج فسادهای اخلاقی.
مردها خود را مانند زنان آرایش می‌‌کردند و حتی درسالهای آخر حکومت ستم‌شاهی مسأله ازدواج مردان با مردان مطرح گردید و مطبوعات وابسته نیز به ترویج آن‌می‌‌پرداختند.
حکومت در دست مزدوران اجانب بود و کارگزاران و مسؤولین از میان خائن‌ترین افراد انتخاب‌می‌‌شدند.
در دستگاه حکومتی هر که از نظر اخلاقی فاسدتر بود مقربتر می‌‌گردید.
مردم تحت شدیدترین بمباران فساداخلاقی قرار داشتند.
افراد مؤمن و خداجو منزوی بودند.
شریفترین انسانها به بند کشیده می‌‌شدند.
هرزگی آزاد اماانسانیت ممنوع اعلام شده بود.
فطرت پاک مردم را غبار غلیظی از باورهای تحمیل شده ضد اخلاقی پوشانده بود!مردم حتی در خانه‌هایشان نیز از حملات زندگی برانداز فساد در امان نبودند و رادیو و تلویزیون برای هر چه بیشترنابود کردن فرهنگ اسلامی مردم، با تمام امکانات و به کار گرفتن سرمایه‌ای عظیم تلاش می‌‌کردند.
فرهنگ تجمل‌پرستی در کانون جامعه ریشه دوانده بود، اعتماد از میان خانواده‌ها رخت بربسته بود، جز در خانواده‌های مذهبی.
زندگی به سرعت در همه جا به سوی بی هدفی و پوچی پیش می‌‌رفت.
همه دربند بودند، مؤمنین خود را در زندانی به‌وسعت کل جامعه می‌‌یافتند و دیگران دربند ابتذال فرهنگی، روزگار می‌‌گذراندند و خود نیز نمی‌‌دانستند که چه‌می‌‌کنند.
شب پرستان، هر جا چراغی می‌‌یافتند، آن را خاموش می‌‌کردند.
کم‌کم جامعه با تاریکی و ظلمت و سیاهی‌‌خو گرفته بود و رژیم ستم‌شاهی با مشاهده این وضعیت احساس پیروزی می‌‌کرد.
سیاهی شب همچنان بر سر مردم‌سنگینی می‌‌کرد که ناگهان مژده سپیده از راه رسید.
اراده خدا بر پیروزی مؤمنین تعلق گرفت.
افق روح‌بخش و نوازشگرفطرت انسانها از نجف سرزد.
> امواج پیامدهای دلنشین و تکان دهنده امام خمینی1 از نجف جانهای خسته را با نورخورشید اسلام عزیز دوباره آشنا ساخت.
همه به خود آمدند.
تحول از درون آغاز گردید.
مردم برای دستیابی به جوهرانسانیت و رسیدن به قلّه آدمیت حرکت خویش را آغاز کردند.
در کمترین زمان، چهره جامعه تغییر کرد.
ندای «اللَّه اکبر»از همه جا بلند شد.
سیلاب ایمان، ایثار، شهامت، شجاعت، صفا، صمیمیت و فضیلت در رودهای جان انسانها جاری‌‌شد.
هر چه زمان به جلو می رفت فرهنگ طاغوت کم‌رنگ و کمرنگتر می‌‌شد و فرهنگ عبودیت در برابر پروردگارجانشین آن می‌‌گشت.
دیگر لذت‌جویی در شراب و فساد اخلاقی نبود بلکه این زمزمه «لااله‌الااللَّه» و «اللَّه‌اکبر»بود که‌وجود انسانها را سرشاراز لذت می‌‌کرد.
مردم فرهنگ طاغوت را در شخص شاه ملعون مجسم یافته بودند.
ازاین‌رومبارزه خود را با این فرهنگ با شعار »مرگ بر شاه« به جهانیان اعلام می‌‌کردند.
انقلاب هر چه به پیروزی خود نزدیکترمی‌‌شد، بوی عطر فرهنگ اسلامی بیشتر از جامعه استشمام می‌‌گردید.
در این میان فرهنگ شهادت طلبی جلوه‌دیگری به مبارزات مردم بخشیده بود.
دیگر مردم تن به ذلت نمی‌‌دادند.
آنها اوج انسانیت خود را جستجو می‌‌کردند.
مردم مصائب و سختیها و مرارتها را در مسیرانقلاب اسلامی خویش به جان می‌‌خریدند؛ و سرانجام با همین رشادتها وایثارگریها و حماسه آفرینیها، انقلاب اسلامی در 22 بهمن 57 به پیروزی رسید و نظام مقدس جمهوری اسلامی‌‌استقرار یافت.
و جان کلام امام(ره) که بیانگر عمق این تحول می باشد، این است که مردم توانستند با هوشیاریها و مقاومتها وفداکاریهایشان همه توطئه‌های دشمنان را در هم بشکنند.
مردم توانستند کشوری را که قدرتهای شیطانی می‌‌خواستندآن را به خاک ذلت بنشانند، به اوج شرافت و عزت برسانند؛ و واقعاً آن را بر بال ملائک بنشانند.
و اینک مراسم دهه مبارکه فجر را در شرایطی برگزار می‌‌نماییم که امام امّت1 در میان ما نیست، ولی انقلاب اسلامی ما،تحت رهبریهای داهیانه حضرت آیةاللَّه خامنه‌ای-دام ظله- همچنان در خط مستقیم »نه شرقی، نه غربی« به راه‌خویش ادامه می‌‌دهد.
امید آن که دیگر مسلمانان و مستضعفان دربند جهان، از انقلاب اسلامی ما درس گرفته و فجرپیروزی در افق غم گرفته کشورهای تحت سلطه آنان، بزودی دمیده شود.