مرگ تقی‌زاده، آخرین‌بازمانده از‌منورالفکران دوره‌مشروطه(1348 ش)
سیدحسن تقی‌زاده در شهریور 1256 ش در تبریز به دنیا آمد.
پس از پایان تحصیل در دارالفنون تهران، به عضویت در تشکیلات فراماسونری در آمد.
با پیروزی نهضت مشروطه، وی در حلقه طیف مشروطه‌خواهان دین ستیز قرار گرفت.
زمانی که محمد علی شاه مجلس را به توپ بست، تقی‌زاده به سفارت انگلیس پناه برد تا اینکه با فتح تهران به همت مجاهدانی چون ستارخان و باقرخان، وی با همکاری فراماسونرهای وابسته به انگلیس بر امور مسلط شد.
تحقیقات سالهای اخیر نشان داده است که تقی‌زاده از سردمداران «کمیته مجازات» بود.
این کمیته در واقع ستاد ترور و عملیات روانی منورالفکران برای بیرون راندن رهبران مذهبی مشروطیت از صحنه بود.
در این کمیته تروریست‌هائی از حزب استعماری بهائیت، مانند کریم دواتگر، حیدر عمواوغلی و… مامور قتل، تهدید و دهشت‌افکنی در میان مردم بودند.
ترور نافرجام شیخ فضل‌الله نوری و سپس طراحی اعدام آن بزرگوار، ترور سید عبداللَّه بهبهانی، رحلت مشکوک آخوند خراسانی در همین کمیته و تحت تدابیر تقی‌زاده، شاپور ریپورتر، شیخ ابراهیم زنجانی، محمدعلی فروغی و… صورت می‌پذیرفت و زمینه برای مصادره مشروطه و تاسیس دولت وابسته رضاخانی فراهم می‌شد.
تقی زاده به پاس خدماتی که برای عمال استعمار انجام داد در ادوار نخستین مجلس شورای ملی نماینده شد و در دوره رضاخان در سال 1310 ش وزیر دارایی گردید.
البته او نیز قدر ولی‌نعمتان خود را می دانست و در سمت وزیر دارائی، معاهده تمدید قرارداد دارسی در خرداد 1312 را امضا کرد و سلطه انگلیس بر نفت ایران را تداوم بخشید
در دوران محمدرضا پهلوی، تقی‌زاده سفیر ایران در لندن شد.
سپس در سال 1328 به ریاست مجلس سنا رسید.
پس از کودتای 28 مرداد، امریکا کوشید جای استعمار پیر را در ایران بگیرد.
به همین منظور، سلسله افشاگری‌هائی از وابستگی برخی سیاست‌مداران به لندن، در مطبوعات کشور منتشر می‌شد.
در این گزارش‌ها بود که مردم تا حدودی با ابعاد شخصیتی تقی‌زاده و وابستگی او به دستگاه فراماسونری، آشنا شدند.
تقی‌زاده در اواخر عمر به بهانه کهولت سن، فعالیت سیاسی را کنار نهاد و خانه‌نشین شد و با نگارش آثار تاریخی متاثر از باستان‌ستائی و میهن‌پرستی افراطی کوشید خدمات خود را در قالب فعالیت علمی به نظام استکباری ادامه دهد.
این کوشش را در آثاری چون "از پرویز یا چنگیز"، "تاریخ انقلاب[مشروطیت] ایران"، "مانی و دین او" و "بیست مقاله" به خوبی می‌توان دید.
تقی‌زاده سرانجام در 8 بهمن 1348 ش در 92 سالگی به عنوان آخرین بازمانده منورالفکران دوره مشروطیت و پس از 75 سال فعالیت سیاسی-فکری مخرب علیه فرهنگ اسلامی ایران درگذشت.