14 رجب المرجب
وفات عباس بن عبدالمطلب
ابوالفضل عباس، فرزند عبدالمطلب، عموی پیامبراکرم(ص)، سه سال پیش از عام الفیل در مکه معظمه دیده به جهان گشود.
(1) مادرش "نُتیله" همسر عبدالمطلب بود.
(2)
وی سه سال، به روایتی چهار سال و به روایتی دو سال(3)، از پیامبراکرم(ص) بزرگتر بود.
مقام سقایت (آب رسانی) حاجیان مکه با وی بود و او در جنگ بدر مسلمان شد و در زمره مسلمانان و یاران پیامبر(ص) درآمد.
همسرش لبابه، معروف به ام الفضل از زنان بزرگ و متقدم در اسلام بود و پس از خدیجه کبری(س)، نخستین زنی بود که دین اسلام ا پذیرفت.
(4)
عباس بن عبدالمطلب پس از هجرت به مدینه و پیروی از برادرزاده اش حضرت محمد(ص)، مقامی والا یافت و پس از رحلت پیامبر(ص) وی شیخ بنی هاشم بود و همگان با دیده احترام به وی می نگریستند.
عباس، دارای ده پسر و سه دختر بود(5) و پسرانش مانند عبدالله، عبیدالله، فضل، قثم هم در زمان رسول خدا(ص) و هم در زمان خلافت امام علی(ع) و خلافت امام حسن مجتبی(ع) نقش مهمی بر عهده داشتند.
به ویژه عبدالله بن عباس در خلافت امیرمؤمنان(ع) نقش مؤثر و سازنده ای بر عهده داشت و همیشه مورد مشور امام علی(ع) قرار می گرفت.
به هر روی، عباس بن عبدالمطلب، عمری دراز یافت و پس از رحلت پیامبر(ص)، خلافت سه خلیفه نخستین، یعنی: ابوبکر، عمر بن خطاب و عثمان بن عفان را درک کرد و سرانجام در 88 سالگی، در عصر خلافت عثمان بن عفان در مدینه وفات یافت و در قبرستان بقیع، در مقبره بنی هاشم به خاک سپرده شد.
(6)
گفتنی است که سلسله بنی عباس که از سال 132 تا 656 قمری بر عالم اسلام خلافت و حکومت نمودند، همگی از نسل عبدالله بن عباس بودند و چون معروفترین و بزرگترین شخصیت نیاکان آن ها، پس از اسلام، عباس بن عبدالمطلب بود، به بنی عباس و یا عباسیان شهرت یافتند.
1_ تاریخ مدینه دمشق (ابن عساکر)، ج 62، ص 379
2_ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 1، ص 110
3_ المغازی (واقدی)، ج 1، ص 70؛ تاریخ مدینه دمشق، ج 62، ص 379
4_ منتهی الآمال، ج 1، ص 110
5_ همان
6_ تاریخ مدینه دمشق، ج62، ص 379؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص 301