20 شعبان المعظم
ورود عبدالرحمن بن ملجم مرادی به کوفه(40 ق)
پس از پایان جنگ نهروان و شکست سنگین خوارج نهروان به دست سپاهیان حضرت علی(ع)، تعداد اندکی از بازماندگان خوارج از صحنه نبرد گریخته و به دیار گوناگون پراکنده گردیدند.
عده ای از آنان به مکه گریخته و در پناه خانه أمن الهی مأوا گرفتند و هر از گاهی جلسه ای تشکیل داده و درباره ادامه حیات ننگین خویش و دسیسه بر ضد خلافت امام علی بن ابی طالب(ع) به گفت و گو و رایزنی می پرداختند.
تا این که در نشستی، سه تن از آنان سوگند خورده و هم پیمان شدند تا سه زمامدار مهم عصر، یعنی امام علی بن ابی طالب(ع)، معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را از میان بردارند و حکومت اسلامی را به شورای مسلمانان واگذارند.
عبدالرحمن بن ملجم مرادی، کشتن امام علی(ع) را بر عهده گرفت و حجاج بن عبیدالله صریمی، معروف به برکه بن عبیدالله کشتن معاویه را و عمرو بن بکر کشتن عمرو بن عاص را در یک شب و در یک ساعت مقرر بر عهده گرفتند و برای عملی ساختن هدفشان راهی کوفه، شام و مصر شدند.
(1)
عبدالرحمن بن ملجم مرادی، در بیستم شعبان سال 40 قمری وارد کوفه گردید و در خانه اشعث بن قیس کندی سکونت یافت(2) و با راهنمایی های وی با دختری بنام قطام بنت علقمه، آشنا و دلباخته زیبایی های منحصر به فرد وی گردید و از او خواستگاری نمود.
قطام، پذیرش ازدواج وی را موکول به کشتن امام علی(ع) نمود.
زیرا پدر و برادرانش در نبرد نهروان به دست سپاهیان امام علی(ع) کشته شده بودند و از این بابت، وی کینه امیرمؤمنان(ع) را در دل پرورانده و در کمین انتقام نشسته بود.
به هر روی، عبدالرحمن بن ملجم مرادی به مدت یک ماه در کوفه اقامت نمود و راه های ترور امام علی(ع) را بررسی و در شب موعود، یعنی شب 19 رمضان، نیت پلیدش را عملی کرد و به هنگام نماز صبح، ضربت سختی بر فرق مبارک امام علی(ع) در محراب مسجد اعظم کوفه وارد گردانید.
(3)
بر اثر آن ضربت شیطانی، امام علی(ع) در شب 21 رمضان سال 40 هجری قمری به لقاء الله پیوست و تمامی دوستداران اهل بیت(ع) و عدالت جویان و حق گرایان را در ماتم نشانید.
1- أنساب الاشراف – ترجمه امیرالمؤمنین(ع)-(احمد بن یحیی بلاذری)، ص 389؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 169
2- نهج السعاده (محمودی)، ج2، ص 708
3- أنساب الاشراف، ص 389؛ منتهی الآمال، ج1، ص 168؛ الارشاد (شیخ مفید)، ص 20