23 ربیع الثانی
وفات معتضد باللّه عباسى ( 289 ق)
"احمد بن موفق بن متوکل عباسی"، معروف به "المعتضد بالله"، پس از وفات عمویش "معتمد عباسی"، به مقام خلافت نایل آمد.
وی، خلیفه‌ای کوشا و باتدبیر و در امر زمامداری، کاردان و باگذشت بود.
معتضد به عنوان شانزدهمین خلیفه عباسی ، پس از استقرار در مقام خلافت، "عبیدالله بن سلیمان" را به وزارت منصوب کرد و پس از وفات عبیدالله، فرزندش "قاسم بن عبیدالله" را به این مقام برگزید.
هم چنین، "ابواسحاق اسماعیل بن اسحاق ازدی" را که مالکی مذهب بود، به قضاوت منصوب کرد و پس از وی، پسر عمویش "اسماعیل" را به این مقام انتخاب نمود.
(1)
سرانجام در 47 سالگی، در 23 ربیع‌الثّانی، سال 289 قمری، در بغداد بدرود حیات گفت.
معتضد عباسی با آل ابی طالب (ع) و علویان مهربان بود و متعرض آنان نمی‌‌شد و در مقابل، تلاش می‌‌کرد که به آنان خدمتی نماید.
(2)
هم چنین، وی با بنی امیه بسیار دشمن بود و در سال 283 قمری، دستور داد که در منابر و سخنرانی‌‌ها، "معاویة بن ابی‌‌سفیان" و فرزندش "یزید بن معاویه" را لعنت کنند و آن دو را به خاطر دشمنی با "امیرمؤمنان (ع)" و فرزندان گرامی‌‌اش، ناسزا گویند.
اما وزیرش عبیدالله بن سلیمان که در باطن، ناصبی و دشمن اهل بیت )ع( بود، وی را از این کار بازمی‌‌داشت و می‌‌گفت که اهل سنت، از سبّ و لعن معاویه ناراحت می‌‌شوند و ممکن است عکس العمل منفی نشان داده و نظم خلافت را بر هم زنند.
معتضد، اعتنایی به گفتارش نکرد و دستور سب و لعن آن دو را صادر کرد.
(3)
1- همان
2- وقایع الایام، ص 234-
3- البدایة و النهایه، ج11، ص 87