3- رحلت آیت‌الله هادی روحانی (1378ش)
آیت‌اللَّه شیخ هادی روحانی در سال 1302 ش (1342 ق) در روستایی از توابع بابلسر به دنیا آمد و در ابتدا به دلیل درگذشت پدرش به کشاورزی پرداخت.
وی پس از سقوط رضاخان و رونق دوباره حوزه‌های علمیه، به تحصیل علوم دینی روی آورد.
پس از چندی راهی حوزه علمیه قم و مشهد شد و در درس حضرات آیات بروجردی، امام خمینی(ره)، مرعشی نجفی و علامه طباطبایی حاضر شد.
وی در سال 1343، به زادگاهش بازگشت و به تألیف و تدریس و اقامه جماعت و نیز مبارزه علیه رژیم ستمشاهی پرداخت.
فعالیت‌های ضدطاغوتی وی باعث شد که در سال 1357 توسط ساواک دستگیر و به تهران منتقل شود ولی با تحصن و اعتراض علما و مردم بابل، به زودی آزاد گردید.
آیت‌اللَّه روحانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نمایندگی امام خمینی و امامت جمعه بابل منصوب و برای سه دوره پیاپی، به نمایندگی مجلس خبرگان رهبری از سوی مردم استان مازندران برگزیده شد.
وی پس از ارتحال امام خمینی(ره) نیز به نمایندگی ولی فقیه در استان مازندران و امامت جمعه بابل برگزیده شد.
این عالم مجاهد در سال‌های سخت جنگ تحمیلی، بارها به جبهه‌ها رفت و از جمله بازسازی شهر سوسنگرد را بر عهده گرفت.
از این فقیه فرزانه آثار متعددی چون نگاهی به مسأله ولایت، قطره در تفسیر سوره حمد و معاد در اسلام باقی مانده است.
وی سرانجام پس از عمری خدمت به اسلام در 21 مهر 1378 ش (سوم رجب1420 ق) در 76 سالگی رحلت نمود و در بابل در مدرسه خاتم الانبیاء که خود از نو، بنیان نهاده بود، مدفون شد.