"ناپلئون بُناپارت" در 15 اوت 1769م در جزیره کُرس در نزدیکی ایتالیا متولد شد.
در کودکی راهی فرانسه شد و پس از طی تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه نظام گردید.
در جریان انقلاب فرانسه و قتل‌عام مخالفان انقلاب نقش داشت و در سال 1795م به فرماندهی نیروهای فرانسه در ایتالیا منصوب شد.
پیروزی مکرر وی در سال‌های 1796 تا 1799م در برابر دشمنان انقلاب فرانسه، محبوبیتی مردمی وی را افزایش داد و او با سوء استفاده از این‌محبوبیت در 9 نوامبر 1799م کودتا کرد و حکومت را در دست گرفت.
سپس در 2 دسامبر 1804م ضمن تاج‌گذاری، رسما نظام جمهوری را در فرانسه تغییر داد و خود را امپراتور نامید.
ناپلئون سپس به کشورگشایی پرداخت و بخش مهمی از اروپا را تصرف کرد.
اما در پی یک لشکرکشی نافرجام به روسیه در سال 1812 م قدرتش تضعیف شد و در ادامه در برابر قوای مشترک انگلیس، روسیه و اتریش شکست خورد و در 6 آوریل سال 1814 مجبور به کناره‌گیری از قدرت شد.
با این حال قوای دشمن که از رواج‌اندیشه‌‌جمهوری‌خواهی در کشورهای خود، بیمناک بودند، اجازه دادند ناپلئون با حفظ عنوان امپراتور فرانسه، حاکم جزیره اِلب در دریای مدیترانه باشد.
وی 10 ماه بعد از این جزیره گریخت و به فرانسه بازگشت و مدت 100 روز دیگر حکومت کرد.
این دوران که به حکومت صد روزه معروف شد، با نبرد واترلو به پایان رسید.
متحدین این بار او را به جزیره دورافتاده "سِنْت هِلن" در اقیانوس اطلس تبعید کردند تا دیگر به سادگی حوس بازگشت به قدرت نکند.
وی سرانجام در 5 مه 1821م در 52 سالگی در این جزیره درگذشت.
19 سال بعد در سال 1840م بقایای جسد او را به پاریس بردند و در این شهر دفن کردند.