1- رحلت آقا نجفی قوچانی (1323 ش)
سید محمد حسن بن سید محمد، معروف به آقانجفی قوچانی در حدود سال 1256 ش (1295 ق) در روستای خسرویه از توابع قوچان به دنیا آمد.
تحصیلات مقدماتی را در شهر خود و سپس سبزوار و مشهد به پایان رساند و در 20 سالگی برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شد و از محضر آخوند کاشانی، میرزاجهانگیرخان قشقایی، شیخ عبدالکریم گزی و سید محمد باقر درچه‌ای، بهره برد.
سپس به نجف رفت و نزد آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی شاگردی کرد و به اجتهاد رسید.
آقانجفی قوچانی، پس از 20 سال توقف در نجف به زادگاه خود بازگشت و طی 25 سال از عمر خود، رهبری مذهبی و ارشاد و هدایت مردم و اداره حوزه علوم دینی قوچان را بر عهده گرفت.
از وی آثار برجسته‌ای به جای مانده که "سیاحت غرب" در کیفیت عالم برزخ، "سیاحت شرق" در احوال شخصی و خاطرات خود، از آثار مشهور او و نیز اثبات رجعت، شرح و ترجمه رساله تُفّاحیه ارسطو و.
.
.
از دیگر آثار علمی اوست.
این عالم ربانی در 31 فروردین 1323 ش (26 ربیع‌الثانی 1363ق) در 67 سالگی درگذشت و در حسینیه خود به خاک سپرده شد.
آرامگاه او اکنون زیارتگاه مردم است.