حضرت امام علی(ع) پس از شهادت حضرت زهرا(س)، به مشاورت برادرشان عقیل که از علمای نَسَب‌شناس بود و خاندان‌های عرب را به خوبی می‌شناخت، با فاطمه کلابیه ملقب به ام‌البنین(مادر پسران) ازدواج کردند.
عقیل، طایفه بنی‌کلاب را در شجاعت، کم‌نظیر می‌دانست.
این بانوی بزرگوار از امام علی(ع) چهار پسر به نام‌های "عباس"، "جعفر، "عبداللَّه" و "عثمان" آوردند.
این چهار برادر به سفارش مادر، فدائی حضرت اباعبدالله‌الحسین بودند و در واقعه خونین کربلا و در رکاب مولای خویش به شهادت رسیدند.
ام‌البنین از نخستین کسانی بودند که بر سوگواری برای واقعه عاشورا مداومت داشتند.
نقل است که لین بانوی مخدّره همه روزه عبیداللَّه، فرزند حضرت عباس(ع) را همراه خود به قبرستان بقیع می‌بُردند و اشعاری در رثای شهدای کربلا می‌‌خواندند.
سوگواری ایشان، مردم مدینه را در قبرستان بقیع گردهم می‌آورد و آنان نیز با ندبه‌های این بانوی بزرگوار می‌گریستند.
ام‌البمین سه سال پس از عاشورای سال 61 ق در مدینه دارفانی را وداع کردند.
مزار آن بزرگوار در بقیع است.