محمد بن زکریای رازی در سال 251 هجری قمری در شهر ری متولد شد.
در اوان جوانی به فراگیری علم کیمیا و شیمی پرداخت و در اثر بخار و دود ناشی از زرگری، چشم‌هایش وَرَم کرد و برای معالجه، نزد طبیبی رفت.
آن طبیب 500 اشرفی طلا به عنوان حق معالجه از او گرفت و به رازی گفت: کیمیا همین است نه عملیات تو.
محمد بن زکریا، از آن پس ترک کیمیاگری کرد و به تحصیل طب پرداخت تا آن‌که مرجع تمامی اطبای زمان خود شد.
شهرت او در میان همگان به حدی رسید که عَرَب‌ها او را طبیب المسلمین و به مناسبت این‌که کتاب‌های او به زبان عربی است، جالینوس العَرَب، خوانده‌اند.
رازی بعدها به سرپرستی بیمارستان‌های معروف عصر خود از قبیل بیمارستان بغداد و ری برگزیده شد.
کشف الکل از جمله نتایج تحقیقات او است.
برای رازی 184 اثر شامل 56 کتاب در طب، 33 کتاب در علوم طبیعی، 17 کتاب در فلسفه، 14 کتاب در الهیات، 22 کتاب در کیمیا و ده‌ها اثر دیگر در علوم مختلف ذکر کرده‌اند.
وی در 60 سالگی درگذشت و در ری مدفون شد.
پنجم شهریور، سالروز تولد وی در ایران به عنوان روز بزرگداشت رازی و روز داروسازی، نامیده شده است.