23 شهریور
تشکیل اوپک (1339 ش)
با اکتشاف نفت، عملیات کشف، استخراج، توزیع و فروش این ماده مهم، در دست کمپانی‌های بزرگ غربی قرار گرفت و آنان بهای نفت را به میل خود تعیین کرده و منافع و مصالح تولیدکنندگان را نادیده می‌گرفتند.
در پی پیروزی قیام مردم ایران به رهبری روحانیت آگاه و پیروزی نهضت ملی شدن نفت، ملت‌های منطقه و دارای ذخایر نفتی، نیز خواستار بهره‌مندی بیشتر از این سرمایه خدادادی شدند.
با این همه دولت‌های وابسته نمی‌توانستند پاسخگوی این مطالبه ملت‌های خود باشند.
در تابستان 1339 ش، خریداران نفت، قیمت این ماده را کاهش دادند.
یک ماه پس از این کاهش یک جانبه، نمایندگان پنج کشور صادرکننده نفت شامل ایران، عراق، عربستان، کویت و ونزوئلا ناچار شدند تدابیری در این خصوص بیندیشند.
آنها طی کنفرانسی در بغداد، سازمانی به نام "سازمان کشورهای صادرکننده نفت" موسوم به اوپک، را تاسیس کردند.
هماهنگی و یکنواخت ساختن سیاست کشورهای عضو و تعیین بهترین روش به منظور حفظ منافع کشورهای مزبور، تثبیت قیمت نفت خام در بازارهای جهانی با ایجاد راه‌ها و وسایل لازم و جلوگیری از تغییرات غیرمعقول و زیان‌آور قیمت‌ها و اداره سازمان بر اساس تساوی کشورهای عضو و.
.
.
از جمله اهداف تأسیس اوپک عنوان گردید.
این سازمان در ابتدا در برابر شرکت‌های جهانی نفتی کاری از پیش نمی‌بُرد ولی با پیوستن تدریجی چند کشور دیگر صادر کننده نفت از قبیل الجزایر، لیبی، نیجریه، قطر، امارات، اندونزی، اکوادور و گابن به اوپک، این سازمان قدرت بیشتری یافت.
در بحران نفتی سال 1973م که بر اثر جنگ مصر و رژیم صهیونیستی و تحریم نفتی غرب توسط اعراب پدید آمد، قیمت نفتِ اوپک سه برابر شد.
اما نقش اوپک در بازار جهانیِ نفت همواره فراز و نشیب‌های بسیاری داشته است.
این فراز و نشیب، اغلب متأثر از میزان تأثیر‌پذیری دولت‌های عضو از سیاست‌های نهان و آشکار دولت‌های استکباری است.
با این حال علی‌رغم خروج اکوادور و گابن از اوپک، این سازمان همچنان نقش بارزی در برقراری ثبات دربازار جهانی نفت دارد.