آیتالله میرزا خلیل کمره‌ای در سال 1276ش (1317 ق) در کمره از توابع خمین به دنیا آمد و پس از طی مقدمات و سطوح در خوانسار، راهی اراک گردید.
او جزو اولین شاگردان آیتالله حائری یزدی در اراک بود و به همراه استاد، راهی قم شد.
وی دروس فلسفه و خارج فقه را با حضرت امام(ره) مباحثه می‌کرد و در درس آیات عظام میرزا جواد ملکی تبریزی، شیخ عباس قمی و سید محمد حجت شرکت می‌کرد تا اینکه به اجتهاد رسید.
آیتالله کمره‌ای در زمان رضاخان، به سبب مخالفت با کشف حجاب، به دستور شاه، دستگیر، زندانی و سرانجام به تهران تبعید شد.
وی بعدها به عنوان نماینده آیتالله بروجردی به مصر رفت و از شیخ شلتوت، رییس دانشگاه الازهر به خاطر به رسمیت شناختن مذهب تشیع تشکر نمود.
وی در چندین نوبت به ریاست کنفرانس عالَم اسلام انتخاب شد و به سخنرانی در آن پرداخت.
او همگام با مبارزات سیاسی به همراه آیتالله طالقانی در دوره دکترای دانشکده الهیات دانشگاه تهران تدریس می‌کرد.
تفسیر سوره نور، اسرار حج، فلسفه غیبت امام زمان(عج)، قبله اسلام، افق اعلی و افق وحی و ده‌ها اثر دیگر از این عالم ربانی باقی مانده است.
او در 19 مهر 1363 ش برابر با 15 محرم 1405 ق در تهران درگذشت.